czołowym politykom zarządzającym całą Unią Europejską, a także wszystkim pomniejszym politykom, regionalnym, krajowym  „elitom politycznym”, które – być może nawet w dobrej wierze, chociaż z głupoty – wmanewrowały swoje państwa i narody w coś, co zaczyna coraz wyraźniej i bardziej przypominać kolonialne uzależnienie od  pewnego europejskiego ekonomicznego i politycznego mocarstwa, aniżeli dobrowolne stowarzyszenie wolnych, suwerennych pod każdym względem, ale korzystnie współpracujących wzajemnie ze sobą państw i społeczeństw. Tym bardziej wypada teraz takie życzenia składać, że – a wiele na to wskazuje – będą to ostatnie wesołe święta dla Unii i jej „macherów” i ostatni rok „ratowania Unii, oraz jej strefy euro”. Rok 2014 przyniesie bowiem, albo niestety, jak kto woli,  globalnie i regionalnie wiele przepięknych niespodzianek, o których dowiemy się – narody nie lubią być przecież zaskakiwane – prawdopodobnie już w połowie roku 2013. Tak to wynika z kalendarza Ducha Czasu. Tymczasem więc radujcie się nasi milusińscy euro-entuzjaści, radujcie się i śmiejcie się z nas, frajerów i zadłużonych u was biedaków,  pod choinkami w Brukseli, Berlinie, Paryżu i Londynie, w międzyczasie na wszelki wypadek przeliczając posiadane walory w „euro” ( bardziej intuicyjnie  ostrożni trzymają walory w „zielonych” ) na bankowych kontach. Wesołych świąt!…

…wesołych, jak diabli…