Szacunek Lechowi Kaczyńskiemu

Dzisiaj tylko taki wiersz wklejam, żeby chociaz w Wielki Piątek nie było polityki… i tak się nie da.

Szacunek

Szacunek Panu, Panie Prezydencie!
Za przywrócone życiu słowa,
Honor, Ojczyzna… tak niemodne
Ty nas uczyłeś ich od nowa. 

Szacunek Panu, Panie Prezydencie!
Za przywracanie dumnej chwały
Mężnym patriotom, tym wyklętym,
Którzy za Polskę życie dali.

Za pokazanie nas Europie,
Miast siedzieć cicho, jak kazali
Nie – „brzydka panna” – tylko naród
Nieraz w historii obolały. 

Za to że dzisiaj już bez wstydu,
Wiemy co dla nas znaczy Polska,
Spokojnie, godnie, jest nas tylu
Nie pozwolimy tego oddać! 

Choć szczuty i poniewierany
Robiłeś swoje, niewzruszenie
Ucząc, że trzeba być oddanym
Aż po ostatnie we mgle tchnienie.

„Jaki prezydent – taki zamach”…
Medialni durnie, sfora kundli,
Dziś zamiast szyderstw mamy dramat
Do kabaretu wpadły trumny. 

Chłopcy w spodenkach, Ryśki, Mirki,
Cyniczna, niemoralna zgrajo,
Schodzić z boiska – koniec cyrku,
Gdy nad grobami sztandar zdają. 

Szacunek Panu, Panie Prezydencie!
A my musimy w przyszłe pokolenia
Wpoić tę miłość do Ojczyzny,
Gdy Ciebie tu już z nami nie ma.

2010.05.01