„Wolny rynek” – fetor ze stajni Augiasza.

Jeśli zatem chcemy zacząć tworzyć prawo instytucjonalizujące przyzwoitość musimy zdobyć się na odwagę użycia nurtów mitycznej rzeki Penejos.

„...Niedługo przed II wojną światową pomiędzy rządami polskimi i francuskim (z inicjatywy francuskiego ministra Mariusa Mouteta) powstał pomysł przekazania Madagaskaru – wówczas francuskiej kolonii – Polsce. Madagaskar miał stać się polskim terytorium zamorskim, pozyskanym drogą cesji od Republiki Francuskiej. W 1937 na Madagaskar udała się specjalna polska komisja rządowa (Komisja Studiów), pod przewodnictwem majora Mieczysława Lepeckiego, byłego współpracownika marszałka Piłsudskiego, celem oceny możliwości realizacji tego planu…” – tyle Wikipedia.

        Jaki był tajemny cel podróży majora Lepeckiego na Madagaskar? Otóż było nim rozeznanie możliwości przesiedlenia tam Żydów i to nie tylko Żydów polskich. Cała Europa miała ich dość a zwłaszcza ich „cywilizacji lichwiarskiej”. Ta francuska „hojność” ministra Mouteta była bardzo pragmatyczna: po co sobie bowiem brudzić sobie ręce, jak mogą zrobić to Polacy.

        Akcja miała mieć bardzo „humanitarny” charakter i trudno powiedzieć, aby w Sojuszu Rewizjonistycznych Syjonistów Władimira Żbotyńskiego nic o niej nie wiedzieli. Z kasy polskiego rządu szły pokaźne kwoty na wspieranie skrajnie prawicowej żydowskiej młodzieżówki Bejtar(Betar, Brit Trumpeldor, Związek Trumpeldora, Trumpeldorczycy). Otrzymali oni solidne przeszkolenie wojskowe i to na koszt polskiej armii. Można pytać: po co? – ano, dawali nadzieję na to, że się od nas wyniosą.

        Warto wspomnieć, że pierwszy pomysł hitlerowskiego planu „rozwiązania kwestii żydowskiej” był kontynuacja polsko-francuskiego knucia. Też jako miejsce przesiedlenia wybrano Madagaskar. Transportu miała dostarczyć flota francuska i brytyjska. O ile Francuzi byli gotowi, to dostępu do okrętów brytyjskich bronili polscy piloci. Niektórzy historycy domniemują, że eksterminacyjny wariant rozwiązania kwestii żydowskiej pojawił się w momencie pojawienia się nieoczekiwanych trudności z transportem. Na brytyjskie okręty nie można było liczyć. Zbieżność dat niepowodzeń w bitwie o Anglią a decyzja o likwidacji getta warszawskiego jest wymowna.

      No cóż. Myśmy z bejtarowców chcieli zrobić „żołnierzy królowej Madagaskaru” a historia potoczyła się trochę inaczej. Trudno powiedzieć dlaczego dywizje generała Andersa szły do Polski akurat przez Palestynę. Nastąpiły tam dziwne „dezercje” a syjoniści otrzymali pokaźny zastrzyk dobrze wyszkolonej i wyekwipowanej kadry. Jakoś nikt za tą dezercję nie poszedł pod sąd polowy, nikomu czapka z głowy nie spadła. Jak nie na Madagaskar to do Palestyny – byleby sobie poszli.

Ale co to ma wspólnego ze stajnią Augiasza?

        Otóż Augiasz dobrym hodowcą był. Konie i świnie miał dorodne tylko fetor szedł od nich obrzydliwy, bo o obejście nie dbał. Uprzątnięcie tych stajni miało przerosnąć nawet siły Herkulesa. No cóż, herosi potrafili w dobrej wierze użyć nawet nurtów rzeki Penejos.

        Na NE zagnieździła się sekta „wolnorynkowców”. Na kilometr śmierdzi od niej interesami „cywilizacji lichwiarskiej”. To już nie są konie trojańskie mające rozsadzić naszą państwowość od środka. To cała stajnia trojańska z Korwinem Mikke. Michalkiewiczem i Instytutem Misesa. Gawiedź do nauk o "kosmopolitycznym konsumencie, co to dzierży władzę" uśmiecha się jak, za przeproszeniem, końska dupa do bata. I to jest groźne, chyba najgroźniejsze dla naszego narodowego bytu.

        Jeśli zatem chcemy zacząć tworzyć prawo instytucjonalizujące przyzwoitość musimy zdobyć się na odwagę użycia nurtów mitycznej rzeki Penejos. Już nie trzeba wysyłać misji na Madagaskar. Mają Izrael i niech sobie tam pójdą. Tam ciepło, tam pomarańcza dojrzewa, tam ziemia obiecana. Tam to nawet podatków się nie płaci.