Walczę z tobą w mlecznobiałych korytarzach…

>”…Wyłuskuję cię z każdego imienia…”

Poemat



Kocham cię przez brew, przez włos, 

walczę z tobą w mlecznobiałych korytarzach,

gdzie igrają źródła światła,

wyłuskuję cię z każdego imienia,

chwytam cię z wrażliwością blizny,

sypię ci na włosy popiół błyskawic

i wstążki drzemiące w deszczu.

Nie chcę, byś miała kształt,

byś była dokładnie tym,

co idzie za twą ręką,

bo woda, weź pod uwagę wodę i lwy, 

rozpływające się w cukrze bajki, 

i gesty, tę architekturę nicości, 

zapalającą swe lampy w połowie spotkania.

Wszelkie jutro jest tablicą,

na której cię wymyślam i rysuję,

gotów zaraz cię zetrzeć, nie jesteś taka 

ani nie masz gładkich włosów,

ani tego uśmiechu.

Szukam twej sumy, brzegu kieliszka,

gdzie wino również jest księżycem i lustrem,

szukam tej linii, 

od której zadrży człowiek w galerii obrazów.

W dodatku kocham cię, 

i od dawna,

i jest zimno



Julio Cortázar

tłum. Zofia Chądzyńska

Muzycznie:

Fotografia wyłowiona z sieci