W RĘKACH NIEWIELE…

ostatni dzwon już przestał płakać…

ostatni dzwon już przestał płakać

błękitna cisza ponad nami

szorstka ta nasza rzeczywistość

i głębsza bruzda pod oczami

opieram się o ścianę lasu

na plecach czuję oddech Boga

tu mnie nie szarpie nikt i kamień

leży łagodnie przy mych nogach

w rękach niewiele tego świata

cóż można zabrać do wieczności

wystarczy w sercu wolna wola

ze strony Boga – gest litości…