Promem na Zieloną Wyspę

 

 Czytając tamten opis przez chwilę poczułem się jakbym tam był i przeszedł ten chrzest równikowy 😉 chociaż na moim promie nie było żadnego chrztu.

 

 

Nie wiem jak tam buja na tak wielkim statku, bo na promie małym a bardzo szybkim przy wietrznej pogodzie, to już wiem…

 

Wie też moja żona.

 

Gdy już zrozumiałem, że Ona o tym wie – bo była blada jak papier – dodatkowo poczułem jej dłoń zaciskającą się na mojej…

 

Uspokajałem ją jak tylko mogłem, ooo, zobacz jaki fajny film. Właśnie leciał nowy Shrek i z zaciekawieniem spoglądałem na ekran omijając boczne okna… ( W tym filmie był taki jeden rudy, brzydki, cwaniaczek i oszust bardzo podobny do naszego p.o. płemieła ).

 

A co było za tymi oknami? PRZERAŻENIE…

 

Oczywiście jako mąż swojej żony nie mogłem dać poznać, że coś jest nie tak i że może mam stracha.

 

Jednak w duchu, gdy mocniej przechyliło i stuknęło, to serducho się zastanowiło o co tam chodzi… Szczęśliwie się wszystko skończyło, jak też i w filmie, który dobiegł do końca.

 

Miła stewardesa w krótkiej rozmowie podczas przygotowania nam drugiej kawy wytłumaczyła, że w tym rejsie było spokojnie, bo ostatnio, to wszystkie szklanki spadały. Wypiliśmy kawę. Pożegnaliśmy się z nią.

 

PS 

Po pierwszej kawie stewardesa nam powiedziała, że tym rejsem dowodzi starszy kapitan i ma swój styl jazdy czy jakoś tak 😉 i że jest to jego ostatni rejs….