Nie zapominajmy o Zbrodni Katyńskiej!

Tylko dlatego, że mamy teraz następną tragiczną rocznicę w tym samym czasie!

Tylko dlatego, że mamy teraz następną tragiczną rocznicę w tym samym czasie! Zamach na prezydenta pozostaje dla obozu pisowskiego jedynym wytłumaczeniem przyczyny katastrofy, a zwolennicy platformy powoli przechodzą swoistą metamorfozę. Co raz częściej widać u nich oznaki zwątpienia w siłę swojego państwa, które tak nieudolnie prowadzi najważniejsze śledztwo III Republiki Polskiej. Wspólnym mianownikiem obu obozów pozostaje język wzajemnej pogardy i nienawiści. Podział narodu pogłębia się, ewidentnie dryfujemy w kierunku kulawej, ale wygodnej dla salonu polaryzacji. W tym efektownym, dynamicznym, ale niepotrzebnym ojczyźnie naszej sporze, głównie uwidacznia się beznadziejna walka polityczna.

Dlaczego powoli zapominamy po co poleciał samolot do Smoleńska? Dlaczego na pierwszym planie nie widać już wspomnień o Tragedii Katyńskiej? Czy to czasem nie będzie kolejna przegrana narodu polskiego, który zapomniał o swoich przodkach? Przecież to właśnie tam, w Katyniu zginęli śmiercią tragiczną i męczeńską prawdziwi bohaterowie narodu. Cóż, teraz nastał czas ofiar katastrofy….Wiem, rozumiem, przyczyny wypadku należy wyjaśnić, nie można odpuścić ani na chwilę w prowadzeniu śledztwa.

Tylko tak po ludzku zapytam, czy smutek Was nie ogarnia, gdy zamiast rocznicy upamiętniającej bohaterów września musimy słuchać o „poległych” w Katastrofie Smoleńskiej? Z tym się wszyscy zgadzamy, że Polska musi znaleźć przyczyny wypadku, musi następnie ukarać winnych, a czym prędzej się tak stanie, tym lepiej dla nas, a to, że ofiarom wypadku lotniczego należy się cześć i pamięć, to przecież oczywiste.

Załóżmy taki wariant, powiedzmy to nie był zamach, a ruscy nie przyczynili się bombami do wyeliminowania naszego prezydenta, to jak będą wyglądali ci dzisiejsi zapaleńcy, ci niepowściągliwi? Natomiast gdyby rzeczywiście byłby to zamach, gdyby tak łatwo, ktoś wyeliminował część polskiej elity politycznej, to wtedy mamy do czynienia z czymś grubszym, z czymś czego jeszcze nie rozumiemy, ale to coś nadchodzi, a wkrótce ponownie przygniecie.