MYŚLĘ, WIĘC JESTEM? Pochwała Mądrości…

Podstawa filozofii kartezjańskiej: „cogito ergo sum” (myślę, więc jestem) jest coraz trudniejsza do obrony… Przez całe wieki ludzkość dążyła do doskonałości intelektualnej, szukając wiedzy o makro i mikro-świecie i odkrywając wciąż nowe prawa obowiązujące w przyrodzie. Filozofowie, uczeni, ludzie oświeceni wzbudzali ogólny szacunek; wytyczali przecież nowe granice naszych marzeń. Większość społeczeństwa nie rozumiała pojęć i rozważań prowadzonych na wyższym poziomie abstrakcji, jednak nie negowała ich sensu i … zazdrościła ludziom wyrastającym w swej mądrości ponad przeciętność. Prawdziwa wiedza nie powodowała pychy; wręcz przeciwnie. Niektórzy z mędrców czasem „dochodzili do ściany” (słynne „Wiem, że nic nie wiem” przypisywane Sokratesowi )… Jednak pomimo tej pozornej sprzeczności świadczyło to tylko o pokorze geniuszu dla swych ludzkich ograniczeń… Człowiek współczesny – pomimo oszałamiającego rozwoju techniki – […]

Podstawa filozofii kartezjańskiej: „cogito ergo sum” (myślę, więc jestem) jest coraz trudniejsza do obrony…

Przez całe wieki ludzkość dążyła do doskonałości intelektualnej, szukając wiedzy o makro i mikro-świecie i odkrywając wciąż nowe prawa obowiązujące w przyrodzie. Filozofowie, uczeni, ludzie oświeceni wzbudzali ogólny szacunek; wytyczali przecież nowe granice naszych marzeń. Większość społeczeństwa nie rozumiała pojęć i rozważań prowadzonych na wyższym poziomie abstrakcji, jednak nie negowała ich sensu i … zazdrościła ludziom wyrastającym w swej mądrości ponad przeciętność.

Prawdziwa wiedza nie powodowała pychy; wręcz przeciwnie. Niektórzy z mędrców czasem „dochodzili do ściany” (słynne „Wiem, że nic nie wiem” przypisywane Sokratesowi )… Jednak pomimo tej pozornej sprzeczności świadczyło to tylko o pokorze geniuszu dla swych ludzkich ograniczeń…

Człowiek współczesny – pomimo oszałamiającego rozwoju techniki – ucieka od myślenia, broni się przed nim, ignoruje je, czasami wręcz totalnie pomija ten zbędny zdałoby się proces. Pomagają mu w tym: dołująca, szczątkowo-specjalistyczna edukacja, coraz głupsze, adresowane do IQ70 programy telewizyjne, zaśmiecające młode umysły gry komputerowe etc. etc.  Za tym idzie dopasowująca się do coraz mniej wymagających odbiorców infantylizacja przemysłu filmowego, brukowość gazet codziennych, zanik pożytecznego "snobizmu" na czytanie wartościowej literatury itp. itd.; generalnie – uciekanie przed gimnastyką umysłową w kierunku taniej rozrywki, pożerających czas tasiemcowych seriali, celebryckich spektakli…

TO nie dzieje się samo. Procentowy udział w budżecie przeznaczonym na kulturę, naukę, edukację najprościej jest obciąć.

Bo głupoty nie widać.

Głupota nie boli.

Z głupotą nie wyróżnisz się w tłumie.

Wreszcie – głupim łatwiej manipulować… 

Więc równamy w dół – zarówno w szkolnictwie, jak i konsumpcji dóbr kulturalnych. I to pomimo cyfryzacji, globalizacji, oszałamiającego rozwoju techniki. Pozbawieni korzeni tradycji i wartości nie zdajemy sobie nawet sprawy z tego, że to równia pochyła. Że stwarzamy piękny świat, który oddamy walkowerem. Nie naszym dzieciom czy wnukom. Bo albo nie chcemy ich mieć, a jeśli już jakieś się zdarzyło, odpuszczamy jego wychowanie grom playstation lub TV. 

Zgodnie z wiedzą (mądrością) historyka  Normana Davisa ("Zaginione Królestwa") podarujemy nasz Kraj tym, co kiedyś po Niego przyjdą. Nieważne – z daleka, czy bliska. I wezmą Go jak swój. Dlatego, że mieli w życiu jakiś cel, wartości, zorganizowanie, zdolność przewidywania i konsekwencję działania.Mieli MĄDROŚĆ wynikającą z pokoleniowego instynktu przetrwania, podtrzymywaną, rozwijaną, podsycaną.

A my?

Cóż, prawo natury uczy, że słabsze jednostki muszą wyginąć.                  A niewatpliwie Mądrość jest największą siłą Człowieka…

Lech Makowiecki

P.S. Gwoli przypomnienia: