Młodzi wycofani

Przecież nie po to mamy "emocje" żeby je chować pod przykrywką kogoś kim nie jesteśmy! Dzięki temu, że dostrzegamy swoją uczuciowość, dostrzegamy również coraz większą potrzebę samorealizacji! Ale w tej samorealizacji często zostajemy sami bo nasze otoczenie ulega wpływom właśnie niektórych stereotypow.

 

Przyblizając:

 

-sytuacja wyboru wymarzonej szkoły średniej kontra "bardziej opłaca się wybrac taką po której dostaniesz pracę";

 

-plany dobrych studiów kontra "po co? nie opłaca się bo i tak tej pracy nie znajdziesz"

 

-ostatecznie usłyszysz słowa gratulacji ale w duchu każdy próbuje Ci wmówić, że choćbyś nie wiem jak się starał to i tak czeka Cię przypuszczalnie jedna opcja "dorobienia się": PRACA ZA GRANICĄ! KONIECZNIE NA ZBIORACH!

 

I bynajmniej nie byłoby w tym nic złego, gbyby nie to, że niektórzy naprawde uważają to rozwiązanie za jedyne!

 

Nie będę robić ze siebie świętej i nie powiem, że nigdy w życiu nie wyjadę zagranicę, bo ja sama jeszcze tego nie wiem.  Zmierzam jednak do tego aby dać młodym trochę wsparcia i otuchy w tym co robią. Nawet jeżeli faktycznie mamy skonczyć jako "tania siła robocza" w bogatszych krajach. Przynajmniej w tym początkowym okresie "walki o swoją przyszłość, o swoje wykształcenie, o rozwój emocjonalny, duchowy" nie zabijajcie tego entuzjamzmu! Życie i tak Nas dopadnie i zweryfikuje kto przetrwa a kto nie!