Kłopotek – czyli sejmiczna cykliczna śpiewka…

Się jeży, szczerzy, w to wierzy
jeden czy drugi „kłopotek”
złowieszczy – „głosuję przeciw”
i gra jak Olbrychski – na wtopę

Polityk to stwór niebanalny,

sejmiczne kalorie on spala

i dla zabawy ustawy itp. teorie

wyrzuca z siebie – wydala.

Bądź też w olejnickiej tivi

wiatru nabiera w płuca

się bawi gdy publicznie trawi

to w stronę publiki wyrzuca.

Się jeży, szczerzy, w to wierzy

jeden czy drugi „kłopotek”

złowieszczy – „głosuję przeciw”

i gra jak Olbrychski – na wtopę…

I plecie co niesie ślina

zna prawdę – lecz głosi syf

głosuje „za” – (dyscyplina)

i znowu popada w dryf.

Ba! Żywot słodki „kłopotka”:

(zasadkę prostą wyłuszczy)

– bo trzeba ciuteńkę przypieprzyć,

by było z czego odpuścić…J

Więc gromko wrzaśnie – veto,

potem jak jeż – kolce złoży,

odwróci kota ogonem –

– na novum się zaklnie, zaboży.

Powiedział przy wódzie polityk

git-sprytek a nie idiota,

że miara (ot wyborców wiara)

pochodzi od słowa – miernota.

Więc w niedorzeczu Wisły,

tu – w Europy środku

mamy rudo-chytrego Kłopota

i 460 Kłopotków..!