Fizjologia myślenia

Teoria Słowa i wydalanie.

Homo sum, humani nihil a me alienum puto
(Jestem człowiekiem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce)
Seneka Młodszy

Długo się zastanawiałem jak ten artykuł napisać, ale dzisiaj na spacerze z Kajratem, myśli jakby nabrały przejrzystości, więc spieszę wyłożyć o czym one były …

Ale najpierw pytanie. Co wspólnego łączy dwa zamieszczone obrazki?

Jeden przedstawia fragment książki, a drugi artykuły spożywcze …
No więc rozważając podobieństwa, nie sposób nie zauważyć, że oba obrazki dotyczą dwóch różnych sfer konsumpcji człowieka. Książka dostarcza nam słów konsumowanych przez nasz umysł, a artykuły spożywcze – jak sama nazwa wskazuje – są konsumowane przez nasz organizm dla podtrzymania i rozwoju procesów życiowych. Idąc tropem tej analogii, doszedłem do wniosku, że tak jak pokarm potrzebny jest nam do życia, tak treść książki potrzebna jest naszemu mózgowi do – myślenia.

1. Chemia słów

Są produkty, które służą naszemu organizmowi i są te, które mu szkodzą. Podobnie jest ze słowami w myślach naszych. Są te słowa, które umysł wzmacniają i te które go zatruwają. Przedmiotem higieny jest by dbać, aby szkodliwe produkty nie dostały się do organizmu w nadmiarze, bo mogą spowodować jego zniszczenie a nawet śmierć. Podobnie istnieją słowa, które nasz umysł mogą niszczyć i spowodować jego „degenerację”. I znowu – aby oczyścić organizm z zalegających w nim toksyn, musimy dostarczyć do niego antidotum w postaci np. leków a czasami zastosować np. głodówkę -by organizm toksyn się pozbył. Identyczną receptą na „chore” myślenie jest przeprowadzenie głodówki myślenia. Metoda ta od kilku tysięcy lat stosowana jest w jodze, gdzie zalecane jest wprowadzenie umysłu w stan wyłączenia, polegający na całkowitym wyciszeniu lub pozbyciu się pojawiających się myśli.
Gdy w naszych myślach jest zbyt wiele wątków negatywnych następuje „zakwaszenie” naszego umysłu. Antidotum na myśli negatywne (dekadenckie), są myśli pozytywne, bazujące na „zasadzie” miłości. Reguła jest prosta: „zasadowe” słowa miłości neutralizują, „kwasowe” słowa np. nienawiści.

2. Fizjologia myśli

To co napiszę teraz, może zabrzmieć dla niektórych drastycznie, ale zadaniem filozofa jest takich koncepcji nie unikać …

Jeżeli myśli są takim samym pokarmem jak wszystkie inne produkty, które człowiek przyjmuje z otoczenia, to również ich proces powstawania i zaniku, musi mieć związek z fizjologią człowieka. A więc, jeśli myśli jednego rodzaju, zbyt długo tkwią w naszych głowach, ulegają takiemu samemu procesowi rozkładu jak produkty spożywcze. I tak samo jak to ma miejsce z produktami spożywczymi – po ich „przetworzeniu” musimy je wydalić. A czynimy to, wypowiadając je – czy to w formie mowy, czy w formie pisania -wystukiwania słów na klawiaturze, za pomocą długopisu, pióra etc.
Innymi słowy: proces mówienia, to proces „wydalania” myśli. Tak jak wydalaniem jest wydychanie powietrza (z zawartością szkodliwego CO2), wydalanie moczu, potu czy kału …
Co się dzieje, jeśli przetrzymujemy nasze myśli w mózgu zbyt długo? Zaczynają się te myśli dzielić, rozmnażać w postaci innych – czasami niepotrzebnych i niszczących nas skojarzeń. I tak, pojęcie miłości, zaczyna być dla nas relatywne, bo rozkładamy je na wiele wątków, choćby takich, które doprowadzają nas do pojęć związanych z nienawiścią.
Nie bezpodstawne są twierdzenia psychologów, o potrzebie swoistego katharsis, by wykrzyczeć wszystkie słów zapętlenia i w ten sposób umysł oczyścić. Dlatego potrzebna jest nam rozmowa. Dlatego wprost czujemy potrzebę mówienia (pisania) o tym, o czym myślimy. Tak jak uczucie przepełnienia w żołądku, zmusza nasz organizm, by jego zawartości się pozbyć i resztki niestrawione – wydalić.

W tym miejscu pojawia się „obserwacja” filozoficzna”. Prawa fizyczne i chemiczne, które człowiek wymyśla, tkwią w jego głowie. Świat zewnętrzny, który te myśli kreuje, jest projekcją myśli tkwiących w strukturze umysłu człowieka. Wniosek z tego wydaje się prowadzić do konkluzji: my i świat – to jedno.

No a teraz, muszę wchłonąć trochę myśli pozytywnych, by przejaskrawienie tego co pomyślałem – zneutralizować …