DEDYKOWANE… Fiatowcowi!

  Od początku lutego jestem członkiem prezydium   Komisji Dialogu  Społecznego DIELNICY.   Wśród różnych miejsc,   w których mieszkańcy poszukują   "kamyków do mozaiki" kulturalnych przeżyć,   od lat, ważne są osiedlowe biblioteki.     Dziś wyszukałem w mokotowskiej bibliotece   opowiastki Jacka  Sawaszkiewicza "Tatko i JA".   Spośród bliskich mi opowiadań   jedno noszące tytuł   "Zbyteczna reklama"   postanowiłem dedykować  Fiatowcowi.     "[…]   Pośrodku nocy           obudził nas warkot motoru.                Wyjrzeliśmy przez okno.                Na podwórzu stał mały fiacik,                a przy nim nasz pan sąsiad.   – Ma samochód – spostrzegłem. – Ma – potwiewrdził ojciec. Od roku jeździł co miesiąc do Bielska-Bialej, aż w końcu mu dali.   Pan sąsiad przespacerował się naokoło fiacika. […]

Od początku lutego jestem członkiem prezydium

 

Komisji Dialogu  Społecznego DIELNICY.

 

Wśród różnych miejsc,

 

w których mieszkańcy poszukują

 

"kamyków do mozaiki" kulturalnych przeżyć,

 

od lat, ważne są osiedlowe biblioteki.

 

 

Dziś wyszukałem w mokotowskiej bibliotece

 

opowiastki Jacka  Sawaszkiewicza "Tatko i JA".

 

Spośród bliskich mi opowiadań

 

jedno noszące tytuł

 

"Zbyteczna reklama"

 

postanowiłem dedykować  Fiatowcowi.

 

 

"[…]   Pośrodku nocy

          obudził nas warkot motoru.

               Wyjrzeliśmy przez okno.

               Na podwórzu stał mały fiacik,

               a przy nim nasz pan sąsiad.

 

– Ma samochód – spostrzegłem.

– Ma – potwiewrdził ojciec. Od roku jeździł co miesiąc do Bielska-Bialej,

aż w końcu mu dali.

 

Pan sąsiad przespacerował się naokoło fiacika. Zgasił silnik

i trzsnął kilka razy drzwiczkami. Zamykaly się solidnie.

 

– Wytrzymałe – skomentował tato nie przerywając obserwacji.

– Dobra robota – zgodziłem się.

 

www.auta-prl.pl/foto/prot_maluch%2004a.jpg

 

Sąsiad jakby słyszał. Trzsnął ponownie, żeby nie było wątpliwości.

Następnie usiadł za kierownicą. Pojechał dwa metry do przodu,

metr do tyłu i znowu do przodu. Potem zatrąbił.

 

– Czysto – powiedział ktoś z okna pod nami.

– Trochę chyba nosowo – odparł głos z góry.

 

Pan sąsiad zatrąbił jeszcze raz. Poźniej przez kwadrans zmienial światła.

Wyglądało to dosyć efektownie.

 

– A jaki ma zryw? Zawołał baryton z sąsiedniej klatki.

 

Fiacik miał zryw przyzwoity. Sąsiad udowodnił to przez godzinę,

po czym wziął się do wycieraczek i migaczy. Włączał je na zmianę,

a niekiedy równocześnie. Wreszcie zademonstrował nam sprawność hamulców.

Wzbudziło to ciekawość mieszkańców przeciwległego budynku.

 

Potem już nic specjalnego się nie działo. Pan sąsiad dokładnie zapoznał się

z wyglądem wewnętrznym samochodu. Z zewnętrznym również.

Na koniec potrąbił sobie jeszcze, potrzaskał drzwiczkami, zgasił silnik

i poszedł do domu.

 

Odprowadziła go burza oklasków.

Na zajutrz skoro świt cały nasz blok wyległ na podwórze,

żeby obejrzeć fiacika z bliska.

Rozczarowaliśmy się odrobinę.

 

Fiacik stał na cegłach, miał wymontowane wycieraczki

i wydłubane reflektory,

był bez drzwiczek i bez przednich siedzeń.

Pan sąsiad chyba niepotrzebnie go reklamował.

 

(wybrał i wygooglował – Andrzej Budzyk.)

 

-"Niesforne Dziecię Gutenberga"

 

Polecam ZERKNIĘCIE tu:

www.wykop.pl/link/90075/opowiadania-jacka-sawaszkiewicza/