CZEKANIE NA CZŁOWIEKA

leży skulony łach Człowieka…przy naszej drodze ku wolności…i z obrzydzeniem Go mijamy…

leży skulony łach człowieka

przy  naszej drodze ku wolności

i z obrzydzeniem go  mijamy

zapominając o miłości

zawszony w strzępach zakażony

samotny głodny zapomniany

z kartką na piersiach uczepioną

bolesną jak krwawiące rany

siny od chłodu i pogardy

z drżącym jak listek krzykiem dłoni

z oczami jak złamane skrzydła

z puszką co dzwonkiem trwogi dzwoni

leży skulony łach człowieka

z iskierką co się wewnątrz jarzy

że w tłumie co przechodzi… dojrzy…

Człowieka o…człowieczej twarzy…