Bez kategorii

Czego nie wiecie, bo nie puścili w TVP

28/05/2011

479 Wyświetlenia

0 Komentarze

7 minut czytania

Jak długo jeszcze macie zamiar płacić podatki na to gangsterskie państwo bezprawia w Polsce?

Reportaż Ryszarda Szołtysika o sytuacji z Sądu Rejonowego w Warszawie po rozprawie Grzegorz Braun kontra Lecha Wałęsa.
Piotr Gulczyński (prezes Instytutu im. Lecha Wałęsy) uderza reportera na sali sądowej, są świadkowie, jednak… policja w Polsce odmawia podjęcia czynności służbowych, funkcjonariusze policji przy sądzie nie reagują, nie widząc w całej sytuacji nic nieodpowiedniego i służą napastnikowi swoją ochroną, doprowadzając do bezpiecznego oddalenia się napastnika z miejsca zdarzenia. W TAKIM KRAJU ŻYJECIE…, I NIC? ŻADNEJ REAKCJI?

DALEJ ZAGŁOSUJECIE NA KOGOŚ Z TEJ BANDY CZWORGA: PO lub PiS?

4 czerwca, 20 rocznica klęski czy zwycięstwa?
Reżim „solidarnościowy”od 22 lat rządzący w Polsce chciał dzień 4 czerwca ,w 20
rocznicę wyborów do tzw. Sejmu Kontraktowego (dopis. MK: gdzie mniejszością w nim była ludność rdzennie polska) uczcić jako dzień zwycięstwa nad komunizmem (którego w Polsce nigdy nie było), a nawet ustanowić rządową rocznicę obchodów państwowych; natomiast ludzie pracy i większość społeczeństwa uważa ten dzień jako początek klęski narodowej, a głównie ludzi pracy (zerwanie Umów Sierpniowych zawartych miedzy strajkującymi i rządem, zrezygnowanie z realizacji 21 wynegocjowanych postulatów, przekształcenie podstępnie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego , w partię polityczną pod nazwą Solidarność, sięganie po władzę w państwie . Dzięki protestom ludzi pracy to się nie udało

Po 22 latach, po przeprowadzeniu tzw. transformacji ustrojowej ,ludzie pracy, i zdecydowana większość społeczeństwa , uważa, że więcej straciła , niż zyskała. Trzeba przypominać , że strajki sierpniowe miały polepszyć , a nie pogorszyć
sytuacje ludzi pracy i odbywały się pod hasłem: socjalizm tak, wypaczenia, nie . Strajkujący nie chcieli powrotu do kapitalizmu.

Prof. Zbigniew Brzeziński lansował wtedy pogląd o tzw. konwergencji ustrojowej : wybranie i zostawienie w nowym ustroju wszystkich pozytywnych zdobyczy ludzi pracy, wywalczonych w przeszłości i połączyć je z pozytywnymi osiągnięciami kapitalizmu. Niestety, ówcześni manipulatorzy ustrojowi nie skorzystali z tej rady.

Ale każda rocznica jest okazją do społecznej refleksji; ukazania kto na tych zmianach skorzystał, a kto stracił?

Co zyskała klika cwaniaków, która, przejęła podstępnie władzę i reaktywowała kapitalizm w Polsce , i to w jego najgorzej prymitywnej formie dziwiętnastowiecznej, a co stracili ludzie pracy, społeczeństwo?

Przede wszystkim owa klika cwaniaków, używając szyldu związkowego Solidarność dorwała się do kasy społeczeństwa , i jak mówił Aleksander Małachowski, że tak jej ryje przywarły do koryta, że teraz trzeba by je siekierą odrąbywać.

A co zyskali ludzie pracy, Naród ?

Wydziedziczenie z majątku, który kilka pokoleń z ogromem wyrzeczeń budowało
przez około 40 lat, ; a nawet dłużej, bo trzeba doliczyć wysiłek i osiągnięcia 19 lat II RP. Dziś , po 22 latach rządów, 60 proc. Polaków żyje w biedzie, a około 40 proc w
skrajnej nędzy. Połowa młodych , wykształconych obywateli marzy o opuszczeniu kraju. Kolejne rządy prowadzą prawie jawnie planową eutanazje wobec ludzi w wieku poprodukcyjnym, emerytów, rencistów, chorych, niedołężnych, dzieci, bezrobotnych .

Eutanazja prowadzona jest w sposób wyrafinowany, planowy np. odmawia się pomocy medycznej, uniemożliwia leczenie i stosowanie leków. Niektóre podstawowe zabiegi i lekarstwa ratujące życie lub zmniejszające cierpienie są dla coraz liczniejszej części ludzi niedostępne finansowo. Stają bowiem wobec dylematu: czy wykupić lekarstwo , zapłacić czynsz, inne świadczenia, wydać na podstawowe wyżywienie? Biedni, głodne dzieci, bezdomni, bezrobotni ,szukający chleba u obcych, żebrzący, grzebiący po śmietnikach , to powszechne zjawisko w Solidarnościowej Polsce.

Już przed wielu laty pojawiły się ponure dowcipy nawołujące przez rządzących : „emeryci i renciści popierajcie Lecha czynem i umierajcie przed terminem”.

Czy wykluczeni spod opieki państwa też powinni się cieszyć, świętować tę rocznicę? Co oni zyskali na transformacji ustrojowej?

A może inicjatorzy tym wykluczonym z życia publicznego , biednym, bezrobotnym , bezdomnym, głodnym, wypędzonym z kraju powiedzą, z czego powinni się cieszyć i za co mają być wdzięczni tym, którzy obalili komunizm, którego w Polsce nigdy nie było? Czy można się dziwić , że coraz częściej słyszy się westchnienie za PRL i hasło; komuno wróć, a nowych władców polski wita się okrzykami – złodzieje, oszuści, na stryczek bandyci , zaciskaniem pieści i nuceniem pieśni rewolucyjnych: nadejdzie jednak dzień zapłaty, sędziami wówczas będziem my…
Dr Leszek Skonka

Komitet Pamięci Ofiar Stalinizmu w Polsce
Były działacz przedsierpniowej opozycji (ROPCiO), twórca Wolnych Związków Zawodowych na Dolnym Śląsku, współorganizator strajku w sierpniu 1980, skazany w październiku 1980 roku przez Solidarność Dolnośląską na karę śmierci cywilnej, nie odwołanej do tej pory

POPRZEDNI ARTYKUŁReforma emerytalna – kilka „kwiatków” Cezarego Mecha

NASTĘPNY ARTYKUŁObama i Szczyt Środkowoeuropejski piszą do Coryllusa

Demaskator.

Maciej P. Krzystek, socjolog niezalezny. Absolwent Uniwersytetu Szczecinskiego. Studiowal równiez prawo, ekonomie oraz systemy automatyczne. Polski dysydent kulturowy, potomek rycerzy radwanitów herbu choragwie.

86 publikacje

0 komentarze