Wyrwane z kontekstu: Na pokaz

Obłuda. Dwulicowość. Fałsz. Hipokryzja. Różne oblicza kłamstwa.
Kłamstwo jest wrogiem Prawdy. Prawda jest przymiotem Boga. Będąc wcieleniem Boga, jest Jezus Chrystus Ambasadorem Prawdy. Dlatego tak gwałtownie polemizuje z faryzeuszami. Przecież On nie przyszedł po to, by Stare Przymierze anulować, ale po to, by je odkłamać.
Przysłowie mówi: papier wszystko przyjmie. Pismo Święte, niestety też nie jest odporne na ludzkie intrygi. Wydaje się być bezbronne na zakusy ambitnych egzegetów, którzy mnożą interpretacje, wykładnie… Chwila – i święte zwoje nikną pod stosem ludzkich wypocin. Talmud zaczyna górować nad Dekalogiem. Forma zaczyna górować nad treścią. Fałsz przesłania Prawdę.

To zjawisko uzyskało w historii nazwę faryzeizmu. Stało się tak dzięki Chrystusowi stawiającemu bez ogródek czoło tym, którzy, mieniąc się obrońcami Pisma, bronili de facto swych koślawych interpretacji. Gdyby tak jeszcze sami chcieli przestrzegać zasad, które głosili, pewnie gniew Jezusa ustąpiłby wyrozumiałości. Lecz oni wszystko robili po to, „żeby się ludziom pokazać”(Mt 23,5). Mieniąc się nauczycielami Prawdy, byli ambasadorami fałszu.

Faryzeizm nie poszedł do lamusa. Nie ominął także, niestety, chrześcijaństwa. Chrześcijańscy faryzeusze co prawda nie rozszerzają filakterii, nie wydłużają frędzli u płaszczów, lecz także lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w świątyniach. Także chcą, by ich pozdrawiano i żeby ludzie nazywali ich Nauczycielami (por. Mt 23, 6-8).  A czytając zdanie kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony (Mt 23, 12), potakują gorliwie głowami.