TRYPTYK GORZKI

widziałem trudną pamięć i chłodne jej milczenie…

 DYM OFIARNY

widziałem trudną pamięć i chłodne jej milczenie

słyszałem werbel śmierci co bił głucho w wieko

jeszcze przechodzi  w sercu żałobnym pochodem

między czułą źrenicą a ciemną powieką…

bo nam pamiętać ciągle ten dzień Kainowy

gdy nienawiść  rodziła mogiły i krzyże

i znak niewoli wyrastał z tamtego cierpienia

jak gorzki  dym ofiarny wciąż wyżej…i wyżej…

Bogu krwawiły wtedy z tej ofiary dłonie

a myśmy stali niemi w długim chłodnym cieniu

gdy strach zaciskał trwogi swą żelazną łapę

na ogłuszonym od lęku sercu i sumieniu….

 KATYŃ

pomiędzy leśną ciszą – a – wrzaskiem Berlina

sporami polityków i grą  polską kartą

najbliższych ogłuszonych zbyt okrutną prawdą

z nadziei ostatniej publicznie aż po kość odarto…

bo nieważne były wtedy ich męczeńskie dzieje

wolność sznurem związana i kolczastym drutem

i ta rozpacz spychana w chłodny dół pogardy

czworokątnym bagnetem i sowieckim butem…

a jedynie był ważny spokój na zachodzie

dwie bestie co warczały ponad polską kością

były trudnym aspektem wschodniej polityki

którą tu nazywamy nad Wisłą…podłością…

POPIÓŁ

już ich niewielu nosi tamte znaki wojny

odchodzą cicho z życia z losem pogodzeni

przenoszą z bólem tamten groźny świat nie ludzki

tę krwawą garść pamięci w ciemne trzewia ziemi…

dreptają jeszcze ciężko jak siwe gołębie

z wiarą że chociaż okruch miłości zostanie

pukają głośno płaczem w okna naszych sumień

gdy usypiamy nocą znużeni czuwaniem…

już ich niewielu nosi krwawe znaki wojny

 i obliźnieni ogniem co otaczał wokół

jeszcze kołyszą z trudem ciężki dzwon pamięci

nim na głowy opadną pokutą jak popiół…