Szkoła dawniej i dziś

Szkoła dawniej i dziś.

Bardzo dobrze pamiętam scenę, gdy nauczycielka historii złamała wskaźnik na plecach mojej koleżanki. Za to, ze ta moja koleżanka z klasy nie potrafiła wydukać jakiejś informacji, którą oani kładła nam do głowy przez cały tydzień.

Nauczycielka historii była sroga, ale nie budziła grozy, bo każdy wiedział, że jest w porządku, tyle, ze ma kompletnego fioła na punkcie swojego przedmiotu i dostaje szału, gdy odkryje, ze nie wszyscy podzielają jej pasję. Mnie nigdy nie zdarzyło się oberwać od niej ani od nikogo innego, bo byłam grzeczna i dobrze się uczyłam:) (w podstawówce). Jedynym wyjątkiem była okropna pani na świetlicy. Chodziłam tam, gdy miałam 8 lat i pamiętam jej błyszczące rajstopy i bransoletki, które brzęczały przy każdym ruchu. Pani ta nie znosiła głosów dzieci, łapała się za głowę, krzycząc, ze jej zaraz pęknie. Raz jeden przyłapała mnie na rozmowie z koleżanką w momencie, kiedy jakiekolwiek rozmowy były surowo zabronione. "Zaprosiła" mnie na środek i wymierzyła mi raz wielką linią prosto w moją otwartą, biedną malutką rączkę;)

Nawet mnie to nie bolało, ale wstyd przeżyłam taki, ze do dziś pamiętam. Pani oczywiscie nie znosiłam z całego serca. Ale moi rodzice nigdy nie dowiedzieli się o tym zdarzeniu. Nie śmiałabym im powiedzieć. Po pierwsze, były sprawy, które należały do mojej prywatnej sfery, dobrze przeze mnie pilnowanej, a do takich należały przykrości szkolne. Po drugie, nie miałam pewności, czy gdybym opowiedziała mamie o tym wszystkim, nie dostałabym powtórki, tym razem w domu. Jeśli nie linią, to słowem ostrym jak brzytwa.

Zaraz zaraz. To chyba jakieś science fiction, to co ja tu wypisuję.

Gdyby do tej historyjki powyżej opisanej zamiast "ja" wpisać "nauczyciel", historyjka z niewiarygodnej zamieniłaby się w normalną.

Pozdrawiam