Sensacyji smoleńskich ciąg dalszy…

Ale dzisiaj obejrzałem wywiad z redaktorem miesięcznika „Lotnictwo” – Panem Krzysztofem Zalewskim. Jest tu link do tego wywiadu z Panią Anitą Gargas:

http://vod.gazetapolska.pl/1848-dlaczego-naukowcy-nie-chca-rozmawiac-o-katastrofie

Wywiad spokojny, stonowany, fachowy – choć nie ze wszystkim co usłyszałem od Pana Zalewskiego zgadzam się. Mam prawo.

Ale….

Redaktor Zalewski powiedział coś co mnie poraziło. Otóż przeczytał on w książce płk Klicha, że władze polskie na miesiąc przed opublikowaniem raportu MAK znały jego zawartość.

Więc wiedziały o kłamstwach odnoszących się do „pijanego wg raportu MAK” polskiego generała i natowskiego – Pana Błasika – miesiąc przed telewizyjnym wystąpieniem Anodiny.

Owszem, Tusk mógł być wtedy na urlopie (załóżmy, że nic nie wiedział o terminie prezentacji Anodiny).

I nie było nikogo z polskich władz by oprzeć się rosyjskiemu oczernianiu Gen. Błasika????

Hańba – ot i tyle.

Kolejna sprawa „jakby zapomniana”.

Raporty stwierdzały, że przycisk „uchod” nie zadziałał – było na ten temat w mediach sporo sprzeczności. Okazuje się jednak, że w eksperymencie z bliźniaczym TU-154 M, przeprowadzonym nad polowym lotniskiem w Polsce – ZADZIAŁAŁ.

W załączniku Raportu Millera przedstawiono taki wykres – pokazujący – jaką wysokość traci TU-154 przy próbie odejścia w zależności od prędkości opadania w chwili przerwania obniżania wysokości lotu.

Rys. 13. Orientacyjne wysokości niezbędne do przejścia na wznoszenie po włączeniu zakresu

„odejście na drugi krąg”

No i cio?

Wg zapisów stenogramu rozmów odczytanych w Krakowie, TU-154 M zszedł na 100 m i na tej wysokości leciał równiutko – jak po sznurku.

Prędkość opadania ZERO !!!.

Gdyby wówczas opadał np. z prędkością pionową 5 m/s ( a tak nie było jak wynika ze stenogramów) – to straciłby z wysokości 100 m nad poziomem lotniska 20 m. Czyli od wysokości 80 m zacząłby się wznosić.

Co się zatem stało, że w stenogramach mamy wypowiedzi o zmniejszającej się cały czas wysokości?????

Warto pamiętać i o tym, że w tym czasie TU-154 M miał włączone automaty sterowania podłużnego (nos góra – dół – czyli sterowanie kątem natarcia), sterowania poprzecznego (lewo – prawo) oraz sterowanie automatem ciągu silników – sterujących ich mocą tak, by wszystko było bezpieczne – co do prędkości lotu minimalnej.

Jakie są możliwości teoretyczne wynikające z tych informacji w urzędowych dokumentach rosyjskich i polskich?

1.      Stenogramy rozmów w kabinie są sfałszowane (ale to trudne – choć zaskakuje spokój i brak zaskoczenia załogi, że tracą wysokość),

 

2.      Nieprawdziwy jest zapis parametrów zapisanych w rejestratorach (choć zapisy odczytane w USA w dużej części je potwierdzają),

 

3.      Z chwilą podjęcia przez załogę decyzji o odejściu z wysokości 100 m w locie poziomym (podkreślam) włączony był (uaktywniony) inny program sterowania samolotem, blokujący możliwości działania załogi,

 

4.      Rejestrator produkcji amerykańskiej zanotował kilkanaście awarii przed katastrofą. Pierwsza z nich – to uszkodzenie łączności z detektorem położenia klap lewego skrzydła: godzina 08.40.59

Uszkodzenie podwozia – godz. 08.41.02 – co mogło być wynikiem potężnych przeciążeń pionowych (do tej pory nie wyjaśnionych oficjalnie),

 

Godz. 08.41.02 – Totalne zerwanie zapisów.

 

Źródło – amerykański odczyt 3 błędów – Appendix D – Extracted Fault Log FRPM RS-232 port.

 

O odczyt pozostałych zapisów błędów strona polska nie wystąpiła – co należy przyjąć z niedowierzaniem i ogromną podejrzliwością. Bo niby dlaczego nie chciano uzyskać więcej informacji? Wydaje się to nieprawdopodobnym – a jednak tak się stało. Myślę, że nie tylko producent amerykański wie na ten temat więcej ale i służby specjalne USA. Póki co rozgrywają temat chyba politycznie.

 

5.      Napisałem w sprawie katastrofy smoleńskiej wiele postów i do nich odsyłam.

 

6.      No i rozrzut tysięcy fragmentów s-tu też świadczy o innym przebiegu katastrofy.

7. Jakim to cudem nie odnaleziono na ziemi 3-ciego rejestratotora lotu – zapisującego przebieg ostatnich 25 godzin lotu nie na ta śmie megnetycznej a celuloidowej. Musiał być odnaleziony i schowany – bo jego zapisów nie za nardzo jest jak "podrobić".

Tyle na tą chwilę.