Reminiscencja

Nadchodzi ten czas, kiedy paradoksalnie poprawia się pamięć.

przedzierał się przez grądy

gubił tropy w oparach łąg

sam w końcu zbłądził

a kiedy dotarł do brzezin

wydarł drzewu duszę

i na niej powiesił

całą prawdę

zabrał gdzieś hen

pośród śpiewu ptaków

i szelestu listowia

kołysząc się w takt

stygnących rzek aort i żył

brzoza w swej giętkości

pochyliła się łagodnie

on przeciwnie – zesztywniał

zszedł w fioletach wrzosowisk