Igrzyska paraolimpijskie

Czyż nie powinniśmy w skokach w dal tworzyć przeliczniki ,,wyrównujące’’ szanse zawodnikom z różną długością nóg?

 Igrzyska olimpijskie są z samej zasady po to, by wyłonić najlepszych sportowców z określonych dyscyplin. Jest to nasze europejskie dziedzictwo, jako że jesteśmy spadkobiercami starożytnych Greków. Barbarzyńcy – czyli ludzie z poza naszej kultury – w nich udziału nie brali.

 Od 1960 roku odbywają się igrzyska paraolimpijskie dla niepełnosprawnych. W chwili obecnej urzędnicy dzielą obywateli na lepszych – pełnowartościowych – i gorszych – niepełnowartościowych. Ludzie generalnie są mniej lub bardziej sprawni fizycznie od siebie, jako że przymiot ma wartość poprzez porównanie, ale to nie powód, aby tworzyć kastę ,,gorszych’’, którzy nie mają prawa udziału w zwykłych zawodach sportowych.

  Jeżeli wyścigi na wózkach inwalidzkich cieszą się popularnością, to dlaczego nie dołączyć ich do igrzysk olimpijskich? Jeżeli zawodnik nie ma ręki, ale mimo tego radzi sobie w biegach – choć ręce są ważne w bieganiu – to dlaczego nie zezwolić mu na konkurowanie z ,,pełnosprawnymi’’?

 Czyż nie powinniśmy w skokach w dal tworzyć przeliczniki ,,wyrównujące’’ szanse zawodnikom z różną długością nóg? To, że ktoś jest lepiej zbudowany do określonej dyscypliny wlicza się do jego predyspozycji do sportu, a podobnie sprawa ma się we wszelakich dziedzinach życia. Takie predyspozycje wynikają nie tylko z krwi – genów – ale i własnego życia, a mianowicie zdarzeń losowych lub świadomych wyborów. Czyli utrata wzroku na skutek wypadku nie powinna stanowić wyjątku. Likwidacja ich znaczenia to niszczenie ducha sportu.

 Być może tego nie dożyjemy, ale pewnego dnia zostanie ustalony stopień niepełnosprawności, po którym będzie dokonywana przymusowa eutanazja.

Paweł z Kuczyna