Bez kategorii

Edukacja – Centrum Mirosława Dzielskiego

27/04/2012

472 Wyświetlenia

0 Komentarze

7 minut czytania

Oświadczenie Centrum im. Mirosława Dzielskiego w sprawie nowej koncepcji kształcenia ogólnego

W ostatnich miesiącach i tygodniach mamy do czynienia z nasilającymi się protestami wobec ograniczenia przez Ministerstwo Edukacji Narodowej (MEN) edukacji historycznej w nowych programach nauczania w szkołach średnich od nowego roku szkolnego. Ich kulminacją są strajki głodowe podejmowane przez przedstawicieli różnych środowisk, obywateli zatroskanych przyszłością polskiej edukacji. W państwie demokratycznym strajk głodowy jest aktem wyjątkowo drastycznym i powinien być powodowany wyjątkowymi okolicznościami. Zupełny brak reakcji rządzących, w tym Prezydenta RP i Premiera, na argumenty przeciwników nowych programów nauczania doprowadziły do dramatycznych form protestu.

MEN nie bacząc na licznie formułowane zastrzeżenia i krytyki proponowanego rozporządzenia, płynące od wielu miesięcy z wielu środowisk i od uznanych autorytetów z uporem godnym lepszej sprawy forsuje rozwiązania, które zdecydowanie ograniczają cykl nauczania historii w liceach. Jednocześnie nowy program wymusza podejmowanie kluczowych dla przyszłości zawodowej młodego człowieka decyzji już na progu lat piętnastu. Dziwi niepomiernie to, że pomimo bardzo wielu alarmujących sygnałów z polskich wyższych uczelni dotyczących dramatycznego poziomu wiedzy historycznej i ogólnej u młodych studentów MEN decyzuje się na reformę, która jeszcze bardziej pogłębi to fatalne zjawisko.

Sprawy edukacji wykraczają daleko poza wąskie jej rozumienie jako nabywanie wiedzy i umiejętności. Edukacja jest bardzo istotnym elementem kształtowania postaw i wychowywania do życia w narodowej wspólnocie. To właśnie dzięki pamięci i wierze Polacy przetrwali jako naród. W ostatnich latach nasila się stosowana wobec Polaków przez wpływowe lewicowe środowiska swoista pedagogika wstydu z naszej najnowszej historii której towarzyszy brak państwowejstrategii kultury pamięci. Zapowiadana reforma doprowadzi do dalszego obniżania poziomu wiedzy historycznej, przygotowania obywatelskiego i aktywnej odpowiedzialności za dobro wspólne. Efektem tych działań są m.in. niska jakość życia publicznego, anomia społeczna, nihilistyczny relatywizm w ocenie historii najnowszej, coraz bardziej zdemoralizowane elity polityczne i administracyjne państwa i niemały już odsetek nieświadomych swej przeszłości i tożsamości obywateli. Wszystko to dzieje się jednocześnie w sytuacji kiedy nasi najwięksi sąsiedzi prowadząbardzo konsekwentną politykę historyczną mającą zamazać często negatywną rolę ich narodów w najnowszej historii. Jednocześnie mamy do czynienia z degradacją bazy materialnej szkolnictwa, chaosem organizacyjnym związanym z obniżaniem wieku inicjacji szkolnej i postępującym obniżaniem się dyscypliny na terenie szkół.

Centrum im. MirosławaDzielskiego strajki głodowe w Krakowie, a następnie w kolejnych miastach Polski, traktuje jako wyraz mobilizowania się samorządnie nastawionych grup obywateli w celu organizowania opinii publicznej i odwrócenia planowanych zmian w edukacji historycznej, ale równocześnie jako rozpoczęcie walki o zaprzestanie degradacji polskiej szkoły. Obywatelski protest głodujących ukazał też smutną prawdę o formalnym charakterze polskiej demokracji i cyniźmie sprawujących władzę przy braku wystarczającej medialnej kontroli i przemilczaniu niewygodnych dla władzy faktów.

Uważamy, że stan polskiej szkoły wymaga podjęcia działań sanacyjnych. Centrum im. Mirosława Dzielskiego wzywa organizacje obywatelskie i ruchy społeczne, którym bliski jest los polskiej szkoły do powołania konfederacji na rzecz reformy polskiego ustroju edukacyjnego. Chcemy działać na rzecz m.in:

a) poszerzania wpływu obywateli na kształt programowy polskiej szkoły,

b) zmian w sposobie finansowania szkół publicznych zdecydowanie wzmacniających rolę rodziny,

c) konsekwentnego umacniania w programach nauczania wiedzy o historii Polski i kulturze narodowej,

d) włączania w procesy edukacyjne przedstawicieli środowisk niepodległościowych a także wykorzystywania miejsc kultury i pamięci.

Polska zna wiele przykładów bardzo udanych przedsięwzięć edukacyjnych stworzonych z inicjatywy obywateli; społeczny ruch oświatowy, szkoły Przymierza Rodzin, szkoły Stowarzyszenia Sternik czy odnawiająca misję małej szkoły wiejskiej Federacja Inicjatyw Oświatowych, to tylko niektóre z licznych dzieł i instytucji wpływających realnie na stan organizacyjny i jakość programową polskiej edukacji. Wzrastająca szybko popularność szkół katolickich jest potwierdzeniem, że tylko wiedza połączona z odpowiednim wychowaniem daje pozytywne rezultaty. Do fundamentów procesu wychowanianależy także wiedza o własnej historii oraz umacnianie narodowej tożsamości i kultury.

Uważamy, że Rzeczpospolita tylko wtedy stawać się będzie autentyczną wspólnotą wolnych obywateli gdy, parafrazując tytuł znanego traktatu Mirosława Dzielskiego, naszą wolność społeczną, polityczną i gospodarczą, budować będziemy na fundamencie stale odnawianej kultury duchowej. „Odrodzenie ducha”, o którym pisał Dzielski, wymagam.in.świadomych swej przeszłości i tradycji obywateli. Uczeń i obywatel nie jest i nie może zostać zredukowany wyłącznie do roli konsumenta, a Polska nie może być traktowana jak supermarket; przestrzeń pożądania i zaspokajania coraz to nowych produktów, usług i coraz bardziej tandetnej kultury. Naród, który krzewi własną kulturę pamięci jest w stanie zachować i odnawiać swoją niepodległość.

Kraków – Warszawa,

17 kwietnia 2012.