Podstawy wprowadzania biopaliw w Polsce
12/02/2011
542 Wyświetlenia
0 Komentarze
9 minut czytania
WIELOLETNI PROGRAM PROMOCJI BIOPALIW LUB INNYCH PALIW ODNAWIALNYCHNA LATA 2008 – 2014 Dokument przyjęty przez Rade Ministrów w dniu 24 lipca 2007 r. został opublikowany jako Uchwała Rady Ministrów nr 134/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. w Monitorze Polskim 2007 Nr 53, poz. 607 WPPB na lata 2008-2014 stanowi wykonanie art. 37 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych. WPPB jest niezbędny do wypełnienia zobowiązania w sprawie wspierania u1ycia w transporcie biopaliw lub innych paliw odnawialnych, 5,75 % udziału biokomponentów w rynku paliw transportowych w 2010 r. oraz 10 % udziału w 2020 r. Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. z o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. Nr 169 poz. […]
WIELOLETNI PROGRAM PROMOCJI BIOPALIW LUB INNYCH PALIW ODNAWIALNYCHNA LATA 2008 – 2014
Dokument przyjęty przez Rade Ministrów w dniu 24 lipca 2007 r. został opublikowany jako Uchwała Rady Ministrów nr 134/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. w Monitorze Polskim 2007 Nr 53, poz. 607 WPPB na lata 2008-2014 stanowi wykonanie art. 37 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych. WPPB jest niezbędny do wypełnienia zobowiązania w sprawie wspierania u1ycia w transporcie biopaliw lub innych paliw odnawialnych, 5,75 % udziału biokomponentów w rynku paliw transportowych w 2010 r.
oraz 10 % udziału w 2020 r.
Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. z o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. Nr 169 poz. 1200)
- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 8 września 2006 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biopaliw ciekłych (Dz. U. Nr 166, poz. 1182)
- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 22 stycznia 2007 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biopaliw ciekłych stosowanych w wybranych flotach oraz wytwarzanych przez rolników na własny użytek (Dz. U. Nr 24, poz. 149)
- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 31 stycznia 2007 r. w sprawie sposobu pobierania próbek biopaliw ciekłych u rolników wytwarzających biopaliwa ciekłe na własny użytek (Dz. U. Nr 24, poz. 150)
- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 28 lutego 2007 r. w sprawie metod badania jakości biopaliw ciekłych (Dz. U. Nr 44, poz. 281)
- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 czerwca 2007 r. w sprawie Narodowych Celów Wskaźnikowych na lata 2008-2013 (Dz. U. Nr 110, poz. 757)
- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 6 lipca 2007 r. w sprawie sposobu oznakowania dystrybutorów zaopatrujących wybrane floty w biopaliwo ciekłe oraz zbiorników, w których magazynowane są biopaliwa ciekłe przeznaczone dla wybranych flot (Dz. U. Nr 128, poz. 896)
- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 23 sierpnia 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu zbiorczego raportu kwartalnego dotyczącego rynku biokomponentów, paliw ciekłych i biopaliw ciekłych (Dz. U. Nr 159, poz. 1121)
- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 21 września 2007 r. w sprawie sposobu monitorowania jakości paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, a także wzorów raportów dotyczących tych paliw oraz gazu skroplonego (LPG) i sprężonego gazu ziemnego (CNG) (Dz. U. Nr 189, poz. 1354)
- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie wartości opałowej poszczególnych biokomponentów i paliw ciekłych (Dz. U. z 2008 r. Nr 3, poz. 12)
Normy i rozporządzenie co do jakości biopaliw
PN-EN 14214:2004 Paliwa do pojazdów samochodowych — Estry metylowe kwasów tłuszczowych (FAME) do silników o zapłonie samoczynnym (Diesla) — Wymagania i metody badan
ZN-5/MGiP/CN-17:2005Paliwa do pojazdów samochodowych — ON BIO 20-30 — Wymagania i metody badan Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 08.09.2006
w sprawie wymagań jakościowych dla biopaliw ciekłych (FAME i B20)
Rozporzadzenie Ministra Gospodarki z dnia 22.01.2007w sprawie wymagan jakosciowych dla biopaliw ciekłych stosowanych w wybranych flotach oraz wytwarzanych przez rolników na własny użytek.
(silniki o zapłonie iskrowym – tabela A, B,C – załacznik 1)
(silniki o zapłonie samoczynnym – tabela A, B, C, D – załacznik nr 2)
Silniki o zapłonie samoczynnym – biopaliwo oparte na bioetanolu – tabela A, B – załacznik nr 3)
BADANIA BIOPALIW
Pierwsze badania i eksploatację polskiego paliwa rzepakowego podjął w latach 1989‑91 mgr inż. Andrzej Adamczyk w WSI Radom, który opracował polską technologię paliwa rzepakowego. Prace następnie kontynuowano i rozszerzono w Instytucie Lotnictwa pod kierunkiem dr inż. Zbigniewa Pągowskiego. Prowadząc szeroko zakrojone badania paliw rzepakowych na różnych silnikach krajowych i zagranicznych podjęto także badania eksploatacyjne dwóch samochodów „Polonez Caro Diesel”. Jeden z samochodów eksploatowany był przemiennie: 1000 km na paliwie rzepakowym, 1000 km na oleju napędowym. Drugi samochód zasilany był tylko paliwem rzepakowym. Samochody przejechały ponad 100 tys. km a wykonane później badania techniczne świadczyły o dobrym stanie technicznym silnika
Ocena jakości paliw(opracowania)
Nowa dyrektywa biopaliwowa UE zapowiada stopniowe wprowadzanie standardów, które mają doprowadzić do zmniejszenia emisji CO2 na etapie produkcji, transportu i spalania paliw o 10%. Czy receptą na redukcję emisji CO2 mogą być biopaliwa II generacji?
Co do problemów zmniejszenia emisji dwutlenku węgla przez stosowanie biopaliw to już wiemy, że biopaliwa pierwszej generacji mają zerowy lub nieznaczny wpływ. Dlatego że uprawa rośliny to nie jest tylko jej wzrost na polu i potem zamiana na energię w procesie spalania. Możemy sobie wyobrazić, że po spaleniu biopaliwa, nowa generacja tej rośliny na polu, w tej samej ilości skonsumuje dwutlenek węgla, który został wydzielony z jej spalania. To jest atom węgla za atom węgla, węgla z dwutlenku węgla wydzielonego ze spalania i węgla, który wraca do organizmu roślinnego w procesie fotosyntezy w cząsteczce CO2. Wtedy bilans wychodzi na zero. Wobec tego, jeżeli zastąpimy paliwo mineralne jakąś częścią paliwa bio, to siłą rzeczy ta część paliwa nie uczestniczy w efekcie cieplarnianym, bo wnosi zerowy udział w emisji CO2. Można by powiedzieć, że biopaliwa znacząco obniżają emisję dwutlenku węgla. Ale trzeba pamiętać, że uprawa każdej rośliny wymaga środków technicznych; maszyny, które poruszając się po polu spalają na razie ciągle jeszcze paliwa mineralne, środki techniczne niezbędne do syntezy nawozów mineralnych (te procesy łączą się z emisją CO2, bo żeby zrobić amoniak potrzebny do związków azotowych używamy wodoru, a produkcja wodoru jest zawsze związana z emisją CO2). W środkach technicznych mamy więc ukrytą emisję dwutlenku węgla. Kolejna emisja wiąże się ze spalaniem podczas prac polowych: produkt rolny trzeba przecież przewieźć do miejsca, gdzie się go przerabia, używając silników, które spalają duże ilości paliwa i przeważnie mineralnego. Nie jest więc prawdą, że wzrost rośliny i jej przerób na biopaliwo jest związany z zerową emisją dwutlenku węgla, tylko ze znacząco dużą emisją. I to była nieścisłość w naszym podejściu do biopaliw.
PODSUMOWANIE
Biopaliwa I generacji oparte dla oleju napędowego na FAME i spirytusie dla benzyn silnikowych stają się archaicznym rozwiązaniem technologicznym. II generacja oparte o DME eter dimetylu i syntetyczne węglowodory będą przyszłością paliw,
Kejow