Dobra diagnoza, nietrafne przyczyny

Diagnoza postawiona przez Ryszarda Oparę co do stanu III RP jest trafna, ale za fatalną sytuację odpowiedzialni są nie tylko ci, których wskazuje autor tekstu. Szkoda, że nie wymienił wszystkich winnych.

„Dobre, bo polskie” to artykuł, którego wymowa streszczona w tytule jest mi bliska. Ryszard Opara słusznie w nim zauważa, że „przez ostatnie dwie dekady wszystko co polskie miało oznaczać coś gorszego, niższej jakości, tańszego a więc niewiele wartego”. Autor idzie dalej i pisze, że w III RP „realizowany jest de facto program: Polska na sprzedaż. I nie chodzi wyłącznie o prywatyzację czy majątek narodowy. Przedmiotem handlu, towarem stają się również Polacy, szczególnie młodzi i wykształceni. Przy okazji całkowitej deprecjacji ulega polska nauka, kultura, historia i wszelka ideologia narodowa”.

Mocne słowa. Zgadzam się z nimi. Zaciekawiony podjętym tematem zacząłem szukać w artykule Ryszarda Opary odpowiedzi na pytanie, kto jest winien tej deprecjacji polskości i wyprzedaży tego co w Polsce najwartościowsze? Wiecie co znalazłem? Następujący passus: „Przyznać musimy, że kolejne polskie rządy przespały moment. W rezultacie z rynków oraz umysłów zachodniego świata zanikają terminy polskość gospodarki. Niestety my Polacy w dużej mierze ponosimy za to odpowiedzialność”.

No tak, ja jestem winien, ty jesteś winna, pan i pani też, wszyscy jesteśmy winni, że wybieramy takie a nie inne rządy. O tym, iż ludzie są przez większość mediów ogłupiani, że niektórzy politycy tym mediom się podobają, a inni nie, czemu codziennie prasa, radio i telewizja dają wyraz i przez co wpływają na decyzje wyborcze obywateli, autor nie wspomina. Według niego głupi Polacy sami są sobie winni, to oni odpowiadają za stan III RP.

Pan Opara, robiąc historyczno-polityczną reminiscencję, bardziej szczegółowo wskazuje winnych, zauważa bowiem, że „Solidarność, Prezydent Wałęsa, dysponując niemal całkowitym poparciem Narodu, mieli olbrzymią szansę odbudować potęgę Naszego Kraju. /…/ Jednak w decydującej o przyszłości rozgrywce, zabrakło najważniejszego – właściwych ludzi i wizji rozwoju Naszego Kraju”.

No tak, my wszyscy jesteśmy winni, ale najbardziej Solidarność i Wałęsa. Autor nie wspomina przy tym, że ta Solidarność, która dogadała się z Kiszczakiem w Magdalence to nie była ta pierwsza, autentyczna Solidarność z 1980 roku, ale ta druga, koncesjonowana, esbecka, do której mój ojciec i ja nie wstąpiliśmy i nie chcieliśmy mieć z nią nic wspólnego. Ryszard Opara nie zaznacza także, że Wałęsa to „Bolek”, który pod szyldem Solidarności wciskał ludziom kit, że zbuduje drugą Japonię, a później okazało się, że to PRL bis.

A co najciekawsze w owej reminiscencji nie pojawiają się postkomunistyczne formacje, które pod nowymi sztandarami w ostatnim dwudziestoleciu też rządziły Polską – autor nie wymienia ani PZPR przeistoczonej w SLD i SdRP, ani ZSL przemienionego w PSL. Zachowuje się tak jakby w ogóle nie istnieli prezydent Kwaśniewski, premierzy Pawlak, Oleksy, Miller i Belka, marszałkowie Sejmu Oleksy, Zych, Borowski i Cimoszewicz, a także marszałkowie Senatu Struzik i Pastusiak. Ich nie było. Zdaniem pana Opary to Solidarność zawiodła, bo nie miała właściwych ludzi.

Powtarzam, diagnoza postawiona przez doktora Oparę co do stanu III RP jest trafna, ale co do przyczyn, to wskazał tylko niektóre, nawet nie te najważniejsze. Bo skoro magdalenkowy układ wciąż w Polsce działa, na co dowodem jest to, że ci, którzy ten układ chcą znieść w ostatnich 22 latach rządzili najwyżej przez kilka lat (rządy premierów Olszewskiego, Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego a także tragicznie przerwana kadencja prezydenta Lecha Kaczyńskiego), to znaczy, że za stan III RP odpowiedzialni są nie tylko ci, których wskazuje autor tekstu. Szkoda, że nie wymienił wszystkich.

Fot. Adam Jagielak  / Interia.pl