3 maja w Opolu – Bożena Szubert otrzyma Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

To po prostu postać wyjątkowa, którą da się porównać jedynie z nielicznymi kobietami – bohaterkami stanu wojennego. Jak na mój gust, to na tamten czas i sytuację kluczborska Emilia Plater.

 W trakcie uroczystej sesji Rady Miasta Opola, jaką 3 maja w sali opolskiego ratusza świętować będziemy kolejną rocznicę uchwalenia sławnej Konstytucji, nasza koleżanka Bożena Szubert zostanie udekorowana Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. O to wysokie odznaczenie wnioskowało Porozumienie Organizacji Niepodległościowych 30.04.2009 do kancelarii śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego.

Przy takiej okazji jak najbardziej stosowne jest przypomnienie wydarzeń i okoliczności w jakich zasłużyła ona na tak wysokie uznanie. W latach 1980-81 Bożena Kawka (Szubert to nazwisko po mężu) pracowała w strukturach powstającego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego SOLIDARNOŚĆ najpierw jako przewodnicząca Komisji Zakładowej, a potem także jako członek M K Z Kluczborskiego.
Po wprowadzeniu stanu wojennego, już w pierwszych jego dniach, rozpoczęła druk i kolportaż ulotek. Wkrótce wykazała się talentami konspiracyjnymi, organizacyjnymi i odwagą na dużo większą skalę. Przez 14 miesięcy w Kluczborku i okolicach co mniej więcej miesiąc ukazywał się biuletyn konspiracyjny „Nad Stobrawą”, a poza nim wiele druków o mniejszej objętości. Redakcją, drukiem i kolportowaniem zajmowała się grupa 15 osób zwerbowanych, zorganizowanych i kontaktujących się przez Bożenę. Trudno przecenić znaczenie, jakie te działania miały dla mieszkańców miasta i okolicznych miejscowości. Pomimo wytężonego śledztwa, jak można przeczytać w archiwach IPN, Służbie Bezpieczeństwa nie udało się zniszczyć tej organizacji. Tylko trzy osoby wpadły, a o pozostałych władze nie dowiedziały się nigdy. Grupa zakończyła swą działalność po załamaniu się w śledztwie jednego z zatrzymanych. Bożena Kawka została aresztowana 8 lutego 1983, a 6 lipca 1983 została skazana przez Sąd Rejonowy w Kluczborku na 2 lata więzienia w zawieszeniu na 4 lata. Dopiero w areszcie znalazła czas na to by wyjść za mąż  za Andrzeja Szuberta. Obecnie, z uwagi na liczne utrudnienia z jakimi spotykają się byli działacze NSZZ Solidarność w naszym kraju, zamieszkują na terenie Niemiec.

Wiesław Ukleja napisał o Bożenie:
Pamiętam, jak mężczyźni, którzy deklarowali swoją niewzruszoną odwagę drżeli ze strachu na myśl o podjęciu w tamtych czasach jakiejkolwiek działalności. Można było za nią zapłacić bardzo wysoką cenę. najczęściej były to dotkliwe represje polegające na pozbawieniu pracy, środków do życia, obejmujące również członków rodziny. W przypadku "wpadki" trzeba było liczyć się z najgorszym – represjami, sponiewieraniem, aresztem, wyrokiem, wiezieniem, pobiciem, cierpieniem fizycznym, a nawet śmiercią. Tę straszną barierę lęku pokonywali nie szaleńcy, ale chyba najlepsi. Tej bariery lęku nie pokonywali często ludzie, którzy stali przed decyzją podjęcia choćby minimalnego ryzyka. Społeczeństwo doskonale pamiętało, jak krwawy może być komunistyczny reżim. A tam, w Kluczborku, drobna, młoda wówczas dziewczyna, organizuje sprawną siatkę konspiracyjną i bierze na siebie największe ryzyko. Aresztujący ją komunistyczni oprawcy chylą w areszcie czoła i traktują ją o dziwo z szacunkiem. To po prostu postać wyjątkowa, którą da się porównać jedynie z nielicznymi kobietami – bohaterkami stanu wojennego. Jak na mój gust, to na tamten czas i sytuację kluczborska Emilia Plater. Dziś zapomniana, opluwana przez Gazetę Wyborczą bohaterka tamtych czasów. Gdyby nie krótkotrwałe pojawienie się IV Rzeczypospolitej i prezydenta Lecha Kaczyńskiego, nigdy nie przypomniano by o jej zasługach.   

więcej na stronie:
http://www.nadstobrawa.za.pl/index.php

ze strony :

http://www.ospn.opole.pl/?p=art&id=644