17 WRZEŚNIA

ja ten nóż jeszcze w plecach wciąż czuję…

17 WRZEŚNIA

ja ten nóż jeszcze w plecach wciąż czuję

gdy odwracam się z trwogą do wschodu

zimną klingą przeszywa mi serce

tamta zdrada

Naszego Narodu !

tamten wrzesień wciąż krwawi pamięcią

podeptaną godnością i trwogą

siedemnasty września powraca

naszą polską męczeńską drogą

i te krzyże niesione do Boga

przez mogiły łagry i chłód

gdy oprawca nas szczuł nienawiścią

poprzez Polską Golgotę na wschód

wciąż cień Jałty jak wyrok Piłata

za plecami nam stoi i trwoży

znów szarpiemy się w dusznym uścisku

zaciskanej przez wrogów obroży

więc znów krzyże i krzyże przed nami

pokrwawione od myśli me czoło

zamiast rąk wyciągniętych życzliwie

podła zgraja szyderców wokoło

i

 ta pamięć jak ostrze bagnetu

i

 ta łza ołowiana w mej głowie

17 września powraca

w powtarzanej przez wrogów zmowie !

i

 wciąż boli nas

Katyń i Smoleńsk

i

pamięcią sięWołyń wciąż krwawi

tylko męstwo odwaga i duma

tylko Bóg oraz mądrość nas zbawi !