Stary i nowy… Georges Friedman!

Znalazłem dziś w domu najstarszy posiadany przeze mnie artykuł Gorges’a Friedmanna. Nosi tytuł „Co to jest praca? – 1961” i otwiera publikację z 1966 roku „System społeczny przedsiębiorstwa” wydaną przez Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

-"Niesforne Dziecię Gutenberga".

Nim przypomnę sobie – przeczytam pracę  półwieczną  "z myszką"  pragnę wskazać "całkiem młode" przydatne LINKI:

* www.meritum.us/2010/12/10/geopolityczne-podroze-georgea-friedmana-1/

* www.meritum.us/2010/12/17/geopolityczne-podroze-georgea-friedmana-2-2/

* www.meritum-news.com/NEWS/

* www.meritum-news.com/NEWS/

* www.google.pl/search

* www.meritum.us/2011/01/15/geopolityczne-podroze-georgea-friedmana-6/

* www.meritum-news.com/NEWS/

* www.meritum.us/2011/01/28/geopolityczne-podroze-georgea-friedmana-8/

img.archiwumallegro.pl/

"[…] Praca jest specyficzną cechą rodzaju ludzkiego, zatem wszystko, co się z nią wiąże, zasługuje na szczególnie wnikliwe dociekania. człowiek jest zwierzęciem społecznym, zoon politikon, które dziś jeszcze zajmuje się przede wszystkim pracąbez względu na rozmaitość kompleksów ekologicznych, różnoraki rytm postępu technicznego, różnice rozwoju struktury i poziomu ekonomicznego społeczeństw. Praca jest wspólnym mianownikiem i warunkiem wszelkiego społecznego życia ludzkiego. Często przytaczane klasyczne przykłady pracy zwierząt, czy to niektorych owadow (mrówki, termity, pszczoły), czy ssaków (bobry) psychologia zwiarząt zalicza do zachowań instynktownych w środowisku określonych bodźców. Do warunków i wymogów intelektualnych pracy ludzkiej zbliżamy się wtedy, kiedy wchodzi w grę przystosowanie do nieprzewidzianej sytuacji i – na przykład – produkcja narzędzi".

"[…] Praca i wolność. W końcu, jeśli zgodnie z naukami wielkich myślicieli najwyższym dążeniem ludzkości jest przejście od poddaństwa do dostojeństwa,  od konieczności do wolności, to praca, cecha zasadnicza i dźwignia rodzaju ludzkiego, przeciwstawia dzisiaj temu dążeniu poważną trudność dwojakiego rodzaju.

Z jednej strony zadanie humanizacji samej pracy poprzez poznanie warunków technicznych, fizjologicznych, psychologicznych i społecznych, ktore mogłyby wzbudzić maksimum zadowolenia dzięki wzajemnemu dostosowaniu stanowiska pracy i pracownika.

Z drugiej strony w związku z redukcją czasu pracy, zapewne możliwość wyżycia się i rozwoju osobowości w uzyskanym wolnym czasie. Aby ten czas nie był zmarnowany na pracę nieoficjalną, podwójne zatrudnienie, aby nie był opanowany przez nowe formy niewoli srodków komunikacji masowej zbyt często natrętne i szkodliwe, reklamiarstow i propagandę, narzuconą konsumpcję, kształtowanie umysłów według jednego wzoru, trzeba stworzyć pracownikowi środowisko, które, nie krępując, go pobudzałoby w nim potrzebę kultury, wsobodnego wyboru i wolnej myśli.".

Przy tym punkcie widzenia redukcja czasu pracy nie darowuje jeszcze wolności, zakłada tylko jej możliwość.".

-"Niesforne Dziecię Gutenberga".