SZCZEKAJĄCY PIESEK Z KAWAŁKIEM SZMATY W ZĘBACH

SZCZEKAJĄCY PIESEK PISOWSKI Z KAWAŁKIEM SZMATY W ZĘBACH
TAK TWIERDZI ROMAN GIERTYCH JAKO ADWOKAT, NIE POLITYK

 SZCZEKAJĄCY PIESEK Z KAWAŁKIEM SZMATY W ZĘBACH

Roman Jacek Giertych (ur. 27 lutego 1971 w Śremie) – polski polityk, adwokat i historyk, wicepremier i minister edukacji narodowej od 5 maja 2006 do 13 sierpnia 2007 w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego, w latach 2001–2007 poseł na Sejm IV i V kadencji, były prezes Ligi Polskich Rodzin i Młodzieży Wszechpolskiej.

Pochodzi z rodziny polityków narodowych, jest synem Macieja Giertycha, wnukiem Jędrzeja Giertycha i prawnukiem Franciszka Giertycha.

Maciej Giertych w latach 1986–1989 był członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Wojciechu Jaruzelskim, która była bojkotowana przez opozycję związaną m.in. ze środowiskami NSZZ "Solidarność" i Znaku. Przestrzegał w niej przed rozluźnieniem polskich więzów z ZSRR, a konkretniej ze wschodem i zagrożeniem zachodnioniemieckim. Krytykował wówczas KOR-owski odłam opozycji solidarnościowej (z Jackiem Kuroniem i Adamem Michnikiem) jako "służący niepolskim interesom".

W 1981 poparł wprowadzenie stanu wojennego. W związku z tym rozsyłał listy nakłaniające do poparcia decyzji gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Poparcie to ponawiał wielokrotnie aż do 1989 r.

Jędrzej Giertych był oskarżany o skrajne poglądy i antysemityzm. Występował także przeciwko opozycji związanej z KOR-em. Popierał wprowadzenie stanu wojennego.

Roman Giertych żonaty z Barbarą, ma dwie córki i syna. W 2006 otrzymał Srebrny medal „Za zasługi dla obronności kraju”.

W 1989 utworzył deklarującą narodowe wartości Młodzież Wszechpolską, nawiązującą swoją nazwą do przedwojennego Związku Akademickiego „Młodzież Wszechpolska”. Przez pierwsze lata był jej prezesem, w 1994 został prezesem honorowym. Był członkiem Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego i Stronnictwa Narodowego, którego działacze w 2001 tworzyli Ligę Polskich Rodzin.

Od 5 maja 2006 do 13 sierpnia 2007 sprawował funkcje wicepremiera i ministra edukacji narodowej w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego. W 2007 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski w okręgu lubelskim.

Jego nominacja na ministra doprowadziła do manifestacji studenckich w maju 2006, które odbyły się m.in. w Gdańsku, Krakowie, Łodzi, Rzeszowie, Szczecinie i Warszawie, zaś 13 czerwca z inspiracji Inicjatywy Uczniowskiej odbył się protest grupy uczniów ze szkół średnich i gimnazjalnych, która zablokowała siedzibę ministerstwa. Zorganizowano także zbieranie podpisów pod listem otwartym dotyczącym jego odwołania. Zebrano 137 876 podpisów, a list został 8 czerwca przekazany do Kancelarii Premiera. Powstała także inicjatywa „Giertych musi odejść” postulująca jego odwołanie, która organizowała w ciągu pierwszych miesięcy manifestacje i marsze protestacyjne w całej Polsce, m.in. pod hasłem „Początek Roku – Koniec Giertycha”.

6 czerwca 2006 podjął decyzję o odwołaniu szefa Centralnego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli, Mirosława Sielatyckiego. Jako podstawę decyzji podał wydane przez CODN podręcznika dla nauczycieli Kompas – edukacja o prawach człowieka w pracy z młodzieżą. Celem tej publikacji stworzonej w 2002 przez Radę Europy i przetłumaczonej na 19 języków była promocja praw człowieka. Według Romana Giertycha podręcznik miał służyć „promocji homoseksualizmu” w szkole, co stało się podstawą do podjęcia decyzji o odwołaniu Mirosława Sielatyckiego. Przeciwko decyzji ministra zaprotestowali m.in. pracownicy CODN, Polska Izba Książki, Amnesty International oraz przewodniczący Rady Europy, Terry Davis.

9 lipca 2006 ambasador Izraela w Warszawie David Peleg publicznie ogłosił, że będzie unikać kontaktów z Romanem Giertychem i urzędnikami ministerstwa edukacji. Jako uzasadnienie rzecznik ambasady, Michael Sobelman, przypomniał książki Jędrzeja Giertycha z okresu międzywojennego, które według niego były przesiąknięte nacjonalizmem, i wskazał, że jego zdaniem politycy LPR w swojej ideologii opierają się na „antysemickim podłożu”.

15 lipca 2006 ogłosił częściową „amnestię maturalną” dla absolwentów, którzy nie zdali matury w 2006. 2 października 2006 Rzecznik Praw Obywatelskich zaskarżył rozporządzenie do Trybunału Konstytucyjnego, który 16 stycznia 2007 uznał amnestię maturalną za niezgodną z Konstytucją RP.

1 marca 2007 podczas nieformalnego spotkania ministrów edukacji państw Unii Europejskiej Roman Giertych zaproponował stworzenie europejskiej Wielkiej Karty Praw Narodów, mającej zawierać m.in. obejmujący całą Europę zakaz przeprowadzania aborcji oraz „propagandy homoseksualnej”. Słowa te wywołały oskarżenia ministra o „homofobię”. Jednocześnie podczas tego wystąpienia Roman Giertych zasugerował, jakoby prezentowane przez niego stanowisko było poglądem całego polskiego rządu, czemu 2 marca zaprzeczył rzecznik rządu Jan Dziedziczak.

Po przegranych wyborach z 2007 (otrzymał w nich 6394 głosy) zrezygnował z kierowania partią i zadeklarował odejście z polityki. Powrócił do wykonywania zawodu adwokata, reprezentował m.in. Wojciecha Sumlińskiego i byłą żonę Janusza Palikota.

W marcu 2005 w wywiadzie dla dziennika „Rzeczpospolita” nazwał Adama Michnika „byłym partyjnym aparatczykiem”, za co wytoczono mu proces o naruszenie dóbr osobistych. We wrześniu 2007 Sąd Apelacyjny w Warszawie nakazał Giertychowi przeproszenie Michnika oraz zapłatę 10 000 zł na Zakład dla Niewidomych w Laskach.

Agnieszka Kublik – „Gazeta Wyborcza”:

Ile pan bierze od klientów? 600 czy 1200 zł za godzinę?

– Nie jest pani moją klientką, więc nie powiem. Nie jestem osobą publiczną, tylko prywatnym przedsiębiorcą. Płacę regularnie podatki.

Jako adwokat wygłasza krytykowane w środowisku prawniczym polityczne przemówienia:

„[…]szczekający piesek pisowski, który szarpał za nogawkę polski Kościół i trzymał, żeby noga nie poszła za bardzo na wschód, został z kawałkiem szmaty w zębach. To jest początek końca PIS[…]”.

„Słowa Giertycha to raczej polityczne chciejstwo, niż realna ocena sytuacji” – ocenia Wojciech Wybranowski – „Rzeczpospolita” 21 sierpnia 2012 r.

Literatura, cytaty, źródła:

Wikipedia,

Wojciech Wybranowski „Kleszcze na Kaczyńskiego” „Rzeczpospolita” 21 sierpnia 2012 r.