Wyrwane z kontekstu: Arytmetyka wiary

Chwilami można odnieść wrażenie, że Bóg, ów Absolutny, Wszechmogący Byt, jest bezsilny wobec człowieka. Z pewnością nie jest w stanie zmusić go do wszystkiego, skoro uczynił nas wolnymi – i nie jest to ściema, lecz realny fakt. Czy można odrzucić Chrystusa i wszystko to, co On wniósł w dzieje człowieka? – pytał Jan Paweł II w homilii wygłoszonej w czasie Mszy Św. odprawionej na krakowskich Błoniach 10 czerwca 1979 roku. I odpowiadał: Oczywiście, że można. Człowiek jest wolny. Człowiek może powiedzieć Bogu: nie. Człowiek może powiedzieć Chrystusowi: nie. Ale – pytanie zasadnicze: czy wolno? I w imię czego "wolno"?

 

Lecz ja nie mam na myśli człowieczego buntu, człowieczego „nie”. Mam na myśli sytuację, w której Bóg chciałby coś uczynić, lecz nie może.

Czego Mu brakuje do wszechmocy?

Ludzkiej wiary.

 

Przecież cudownie uzdrawiając Chrystus zawsze bazował na silnej wierze uzdrawianego. Tak też jest w dzisiejszej perykopie: Jezus mówi do cierpiącej na krwotok kobiety, która „bez Jego wiedzy i zgody” dotknęła Jego szaty w nadziei na uzdrowienie” Córko, twoja wiara cię ocaliła! Gdzie indziej mówi wprost: wiara góry przenosi. Szymon idąc po wodzie też sobie nieźle radził dopóki nie zwątpił. Najbardziej frapujące jest jednak zdarzenie z Nazaretu, gdzie wszyscy znali Jazusa jako zwyczajnego śmiertelnika. Żadnego cudu nie mógł tam zdziałać – bez poparcia ich wiarą! On, Człowiek-Bóg – a nie mógł!

 

Podobnie było w domu Jaira: Ludzie wyśmiewali się z Jezusa.

Jak więc udało Mu się wskrzesić dziewczynkę?

Bo wystarczyła wiara jej ojca. Wiara, którą Jezus podtrzymał: słysząc, co mówiono, rzekł przełożonemu synagogi: Nie bój się, wierz tylko!

 

Czyżby? Jedna iskierka wiary naprzeciw morza zwątpienia?

Nie zamartwiaj się tym. Resztę zostaw Bogu.

Arytmetyka wiary kieruje się innymi regułami niż arytmetyka liczb.