Sztuka przyjaźni artysty z fundatorem

Ksiądz Justino de Neve i artysta Bartolome Esteban Murillo zrobili w XVII wieku w Sewilli kawał dobrej artystycznej roboty

 W Muzeum Prado można oglądać wystawę dotyczącą przyjaźni malarza Bartolome Esteban Murillo (1617-1682) z księdzem Justinem de Neve (1625/85) zorganizowaną przez Museo Nacional del Prado, fundację Focus-Abengoa Fundacji i Galerię Dulwich Picture z Londynu

Chrzest Chrystusa, Murillo dla katedry w Sewilli

Wystawa obejmuje 18 dzieł Murillo, które najbardziej były wynikiem jego przyjaźni z Justino de Neve. Obecnie jest w Prado (do 26 czerwca), a nasttępnie będzie pokazywana w Sewilli (październik 2012 do stycznia 2013 r.), a w przyszłym roku w Dulwich Picture Gallery w Londynie (luty-maj 2013).

Dzieciątko Jezus rozdające chleb kapłanom, Murillo dla domu kapłanów emerytów ufundowanego przez Justino de Neve

Portret Pani Murillo, Księdza de Neve i dziecka artysty

Justino de Neve (1625-1685), urodzony w Sewilli, otrzymał święcenia kapłańskie w 1646 r. i został mianowany kanonikiem katedry w Sewilli w roku 1658, dla której zatrudniał Murillo. Artysta na jednym z jego portretów, namalowanym w 1665, jako dowód ich przyjaźni, dodał napis "obsequium Desiderio pingebat" (namalowany po to aby z chęcią go podarować), artysta uczynił go wykonawcą swojego spadku.

"Bartolome Esteban Murillo (1617-1682) urodził się jako czternaste dziecko w rodzinie balwierza Bartolomé Estébana i Marii Perez Murillo, pochodzącej z rodziny, do której zaliczało się wielu lokalnych artystów. Osierocony w wieku dziesięciu lat, Murillo był wychowywany przez swoją najstarszą siostrę. Mając 15 lat trafił do warsztatu malarza Juana de Castillo, gdzie pobierał naukę przez około pięć lat. W 1645 poślubił Beatriz de Cabrera y Sotompayor Villalobos, która stała się matką dziewięciorga dzieci malarza. W 1645 Murillo otrzymał też pierwsze poważne zamówienie od zakonu franciszkanów w Sewilli na serię obrazów ukazujących życie św. Franciszka z Asyżu. Z czasem pojawiły się kolejne poważne kontrakty, jak np. obrazy dla katedry w Sewilli (1656-57). W 1658 Murillo na rok wyjechał do Madrytu, gdzie mając dostęp do kolekcji rodziny królewskiej zgromadzonej w Alkazarze w Madrycie, poszerzał swoją wiedzę na temat malarstwa. Po powrocie do rodzinnego miasta Murillo został jednym ze współzałożycieli i pierwszym prezydentem (odpowiednik rektora; funkcję pełnił od 1660[1] do 1663) tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, funkcjonującej od 11 stycznia 1660. W 1664 umarła żona malarza. Będąc osobą głęboko wierzącą Murillo już w 1644 wstąpił do Bractwa Matki Boskiej Różańcowej, a w 1665 dołączył do Konfraterni Santa Caridad, chcąc czynnie pomagać najuboższym. Jednocześnie zapoczątkował okres prawie 20 lat niezwykle intensywnej działalności artystycznej. W 1682, w czasie prac przy ołtarzu w kościele kapucynów w Kadyksie, spadł z rusztowania, co stało się przyczyną jego śmierci w domu rodzinnym w Sewilli.Tworzył obrazy religijne oraz sceny rodzajowe bogate w detale narracyjne. Pozostawił ok. 500 dzieł." Wikipedia

MP na podstawie ww.museodelprado.es/exposiciones/info/en-el-museo/murillo-y-justino-de-neve