Sowiecki Prokom

Jan Kulczyk jest na nowo „najbogatszym Polakiem” na okładce „Wprost” a Gromoslaw Czempiński bryluje w TVN. Wraca stare. A właściwie stare nigdy nie odeszło. Wystarczy popatrzeć na genezę spółki Prokom, która przez lata kwitła na państwowym w III RP.

W okresie swojego rozkwitu spolka Prokom instalowala systemy informatyczne w najwazniejszych strukturach i spolkach panstwowych, np. w PZU i ZUS. Prokom wspieral tez wyselekcjowanych ludzi, zatrudniajac ich u siebie na etatach (przyklad: Bartosz Jalowiecki, czlowiek Sikorskiego, aktualnie ambasador RP w Luksemburgu lub syn generala Dukaczewskiego, Marcin) lub finansujac ich projekty (przyklad: wsparcie finansowe dla generala Petelickiego poprzez finansowanie Fundacji Grom).

Poslowie Samoobrony byli wzywani telefonicznie przez prezesa Krauzego jak dostawcy pizzy, a minister sprawiedliwosci Kaczmarek dreptal w korytarzu przed apartamentem prezesa Krauze w hotelu Marriott jak petent z powiesci Gogola. 

Do finansowania powstania i blyskawiczngo rozwoju Prokomu w Polsce uzyto pieniedzy ktore byly gromadzone w latach 70-tych i 80-tych do wspierania ruchow rewolucyjnych w Ameryce Srodkowej. Zapominany czesto ze Ameryka srodkowa byla frontem zacieklej walki postepowego sowieckiego komunizmu z amerykanskim imperializmem. Na Kubie ta walka zostala wygrana juz na poczatku lat 60-tych. W Hondurasie, Nikaragui i Panamie do walki potrzebne byly srodki finansowe i techniczne. A Wenezuela miala byc przyczolkiem operacyjnym do ewentualnego ataku na USA.    

W Panamie Amerykanie kontroluja sytyuacje. W Nikaragui Sowieci i Amerykanie walczyli zaciecie o wplywy, pamietamy afere Oliviera Northa z lat 80-tych: http://en.wikipedia.org/wiki/Iran%E2%80%93Contra_affair. W latach 80-tych Sowieci z kolei wspierali marksistowskich sandinistow (zdjecie ponizej).

Do dzisiaj Amerykanie i Rosjanie przepychaja sie o wplywy w Nikaragui. Poltora roku temu rosyjski minister spraw zagranicznych Siejgiej Lawrow spotkal sie z prezydentem Nikaragui Danielem Ortega (zdjecie powyzej) i zapowiedzial wspolne manewry wojskowe.   

Rewolucja kosztuje. Ogromne sumy sowieckich pieniedzy musialy wiec przelewac sie przez raje podatkowe w kierunku Ameryki srodkowej.  

Spolka Nihonswi AG, ktora jest do dzisiaj glownym udzialowcem Prokomu, zostala zalozona w Szwajcarii juz w 1966 roku, czyli kilka lat po udanym komunistycznym przewrocie na Kubie.

Nazwa Hihonswi pochodzi od skrotu slow: Nicaragua Honduras Switzerland.

Do zarzadzania spolka uzyto jako powiernikow naszych starszych braci w wierze, ktorzy oprocz kontaktow, znajomosci jezykow i kompetencji finansowych czesto podzielali rewolucyjny entuzjazm Sowietow. Przez pierwsze 24 lata dzialalnosci spolka Nihonswi AG kierowal Dani Rotschild, a od 1994 roku powiernikiem spolki jest Marcel Rappaport. Spolka ma za siedzibe urocza wille nad jeziorem w malej szwajcarskiej miescinie Hergswil. Kapital zakladowy pozostaje do dzis symboliczny: 50 tys frankow szwajcarskich.

W Polsce szara eminencja Nihonswi AG / Prokom jest nie prezes Krauze ale stary weteran PRL, Jan Krzysztof Wilski, ktory ma jak widac pelne zaufanie decydentow. Jan Krzysztof Wilski jest ogromnie dyskretna postacia, o ogromnej wiedzy. Dla przykladu, arkana wladzy w NRD Ericha Honeckera nie mialy dla niego tajemnic.   

Konfiguracja grupy Prokom w Polsce zmienila sie znacznie, konfiguracja spolki Nihonswi AG w Szwajcarii pozostaje od lat ta sama, solidna jak skala. Pamietamy ze kiedy wybuchla afera Kaczmarka, prezes Krauze wyjechal na pewien czas do Zurichu, czyli tam gdzie podejmuje sie decyzje.

Gdyby prezes Krauze nagle zaniemogl lub chcial odejsc na emeryture, widzimy juz przygotowanego nastepce, Marcina Dukaczewskiego, syna ostatniego szefa WSI Marka Dukaczewskiego. Mlody zdolny Marcin Dukaczewski pnie sie po szczeblach wladzyw grupie Prokom juz od 10 lat. 

Nikaragua, rok 1989 – radziecki helikopter MI-17 transportuje sandinistow