Globalne ocieplenie w natarciu – koniec jest bliski

Dziś uświadomiłem sobie, że koniec świata jest znacznie bliższy niż nam się wydaje.
Globalne ocieplenie realnie nam zagraża

Dziś uświadomiłem sobie, że koniec świata jest znacznie bliższy niż nam się wydaje.
Globalne ocieplenie realnie nam zagraża, wczoraj było – 23C, dziś – 8C. Jest to kompletna katastrofa, bo znaczy to nie mniej i nie więcej, jak to, że ocieplenie klimatu postępuje w tempie aż piętnastu stopni dziennie, więc zgodnie z logiką wydarzeń, już w czwartek będzie 7C, w piątek 22C,  w sobotę 37C (…),  w środę 15 lutego będzie 97C, a w czwartek 16 lutego będzie aż 112C i nawet straż pożarna nie pomoże, bo woda jej będzie w wozach wrzała (notabene tel.  do „biura alarmów i zapobiegania kryzysom” też jest 112).
Cieszmy się z ostatnich dni życia.
Jedyne co nas może uratować to ochłodzenie dla równowagi klimatu relacji międzynarodowych, a z którymś z sąsiadów trzeba by się tylko pokłócić. Nawet wiem, z kim nie trzeba psuć relacji i na siłę szukać nieporozumień dyplomatycznych, bo te same się znajdują. Nasz pierwszy z brzegu (będąc ścisłym, drugi z prawej) sąsiad, ewidentnie powinien znaleźć się pod szczególnym zainteresowaniem MSZ. Władze Litwy zawzięcie dyskryminują największą swoją mniejszość tj. mniejszość Polską na Litwie. Jest NAS na Litwie 6,3%. Czuje oburzenie  najwyższego stopnia gdy słyszę o tym, co robi litewski reżym, a do furii doprowadza mnie, brak jakiejkolwiek reakcji polskiego rządu. Wiem, że twarde stanowisko RP musi wpłynąć na ochłodzenie relacji z Litwą, ale nie możemy pozwolić na takie traktowanie naszych rodaków. Więc jeśli Rząd potrzebuje pretekstu do podjęcia zdecydowanej postawy i nie wzruszają go kolejne pobicia polaków na Litwie oraz wyroki skazujące za rozmowę w pracy w języku polskim, to proszę o zajęcie się tą sprawą pod pretekstem ochładzania klimatu, jako jedynej recepty na uchronienie nas przed ugotowaniem się w przyszły czwartek.

PS Link do komentarza Roberta Gwiazdowskiego na temat CO2

Tomasz Dworzyński
8 lutego A.D. MMXII