DROGOWSKAZ

zostanę tu gdzie kości Przodków świecą mi w mroku drogowskazem…

zostanę tu gdzie kości Przodków

świecą mi w mroku drogowskazem

a miłość pośród innych rzeczy

najwyższym serca jest rozkazem

gdzie mimo krzyży co jak gęsty las

rosną w tej ziemi od stuleci

ciągle nadzieja mimo łez i klęsk

w ciemności naszych zwątpień świeci

gdzie Las Katyński wciąż drży w brzozach

i gdzie się Smoleńsk mgłami trwoży

i gdzie morderca nam zaciska

na szyi prawdy ból obroży

i gdzie się święci na kamieniu

rodzą – pod krzyżem polskiej męki

a krematoriów gorzki popiół

Bóg ! z polskiej rozsypuje ręki

i na pokutne świata głowy

sypie – a oni głowy znaczą

kiedy roznoszą w świata gwar

ten Proch pod którym inni płaczą

zostanę tu – gdzie kości Przodków

świecą mi w mroku drogowskazem

a miłość – pośród innych rzeczy

najwyższym serca jest rozkazem !