NORWID

łatwo kołysać cienie pod latarnią słowa…

łatwo kołysać cienie pod latarnią słowa

więc po cóż sobie schlebiać żalem nad Norwidem

Jemu łez i spuchniętych nie potrzeba rąk

i echa co pijackim zatacza się zwidem

owinięty w błękitną przeźroczystą skórę

bez zbędnych rekwizytów śmiertelnego ciała

pracowicie podnosi okruszyny ciszy

i długo się zamyśla od słowa …do słowa….

i chodzi ciężkim krokiem po kartach Historii

i czujnie dłonie składa gdy płomieniem chwieją

i świecy knot przycina w gęstym mroku kłamstwa

i czujnie się przygląda mijającym dziejom…