TAM GDZIE UMIERAJĄ NAJCZĘŚCIEJ MARZENIA

już dosyć w naszych dziejach głupoty i zdrady…

już dosyć w naszych dziejach głupoty i zdrady

i bólu co sumienia nasze wstydem pali

bo tam gdzie umierają najczęściej marzenia

ktoś musi drzeć koszulę w Senatorskiej Sali

za którą Naród czeka – blady i zmęczony

podparty w trudnej wierze frasobliwym Bogiem

i gniewnie się przygląda tym co obojętnie

żonglują ich spokojem nad rozchwianym progiem

za którym i ja stoję z kamieniami słowa

uderzam nimi gniewnie w gęstniejącej nocy

z nadzieją – że wykrzeszę iskrę co podpali

słomianego chochoła przeklętej niemocy..!

nasze serca musimy dźwignąć jak chorągwie

nie czas na głupie spory o gesty i słowa

bo Prawda przecież zawsze jedno miała imię

dlatego z niej nam trzeba dzisiaj pieśń budować

choćby ci płomień krwawo miał poranić dłonie

musisz go przenieść mężnie poprzez mrok i burze

przez grzęzawisko podłych zwyrodniałych doktryn

wbrew nienawiści dotąd ukrytej w mundurze

by po nas kiedyś przeszli jak po zbawczej grobli

i by mogli zobaczyć jutrzejsze świtanie

by z kraty co potniemy potem w milion krzyży

wyrosło kiedyś Wielkiej Polski  zmartwychwstanie !