BÓG W TATRACH

znad Giewontu Pan Bóg patrzy….

znad Giewontu Pan Bóg patrzy

zamyślony chmurnie

jak spłoszone echo serce

tłucze się o turnie

niczym kamień potrącony

spod niebieskich drzwi

nasze życie haftowane

cienką strużką krwi

znad Giewontu Pan Bóg patrzy

w plątaninę ścieżek

i podnosi tych co spadli

i krzyczeli „ W i e r z ę…!”

gdy wysoko jak krzyk ptaka

akt strzelisty dzwoni

znad Giewontu Bóg wyciąga

mocną linę dłoni

i kołysze nią w nas serce

przed ołtarzem gór

kiedy halny niczym gajdów

dusi wiatru wór

znad Giewontu Pan Bóg patrzy

zamyślony chmurnie

nim uderzy batem deszczu

w odsłonięte turnie

idzie potem przez doliny

a w miejscu gdzie klęczy

Jego plecy pochylone

świecą przęsłem tęczy…