CHOROBA POLSKA

to nie ksenofobia…nie polska choroba…

to nie ksenofobia

nie polska choroba

bo uczymy się życia

od wieków na grobach

nasza droga krwawa

batogiem pisana

biały anioł śmierci

w sybirskich kurhanach

jeszcze w brzozach płacze

w krzywych pniach bieleje

grażdanką pisane

nasze krwawe dzieje

ciągle dym nas trwoży

i lęk nas uwiera

w naszych snach zza drutów

przeniesionych w „teraz”

bo jeszcze na plecach

blizny nam sinieją

i złamane krzyże

cieniami się chwieją

i ów pocałunek

co światu ogłaszał

że ten znak czułości

to miłość Judasza

co nad polskim ciałem

zdradliwie się bratał

gdy podnosił sztylet

czułym gestem kata

co powrozem Wisły

ręce świętym łamał

i w imię Ojczyzny

pogardliwie kłamał

bo dziś nasza wiara

co do celu zbliża

szeroko rozpięta

na ramionach krzyża

niech więc nam diagnozy

nie stawiają tchórze

bo kto sieje kłamstwo

jutro…zbierze…burzę..!