POLSKA

3:33 – sprint apelacyjny

03/10/2013

1236 Wyświetlenia

4 Komentarze

4 minut czytania

Każdy ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą przy rozstrzyganiu o jego prawach i obowiązkach o charakterze cywilnym albo o zasadności każdego oskarżenia w wytoczonej przeciwko niemu sprawie karnej.

art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności

Sąd Apelacyjny w Katowicach w składzie:

Przewodniczący: SSA Jolanta Ansion

Sędziowie: SSA Marek Procek

SSA Wojciech Bzibziak

wyrokiem z dnia 14 sierpnia 2013 roku ( III AUa 2126/12) oddalili apelację ubezpieczonej od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach oddalającego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Rybniku.

Podobno z wyrokami sądu się nie polemizuje.

Mniejsza z tym.

Nie o to chodzi, aby po raz kolejny wskazywać na naruszone (nie tylko zdaniem strony) przepisy.

Popatrzmy na sprawę z 14 sierpnia 2013 roku jedynie pod kątem formalnym.

Oto protokół, nadesłany łącznie z nagraniem całej rozprawy:

Czas	A D N O T A C J E
00:00:21	Ubezpieczona nie stawiła się – zawiadomiona prawidłowo
00:00:24	Za organ rentowy nikt – zawiadomiony prawidłowo
00:00:27	Zainteresowana S. K. nie stawiła się – z relacji poczty wynika, iż przesyłka do niej kierowana została dwukrotnie awizowana. Przewodniczący zarządził pozostawienie przesyłki w aktach ze skutkiem doręczenia.
00:00:33	Sprawozdanie z przebiegu rozprawy złożył sprawozdawca SSA Jolanta Ansion.
00:02:07	Streszczono apelację ubezpieczonej.
00:02:53	Przewodniczący zamknął rozprawę i oznajmił, że po naradzie zostanie ogłoszony wyrok.
00:03:15	Ogłoszono postanowienie jak w załączeniu.
00:03:33	Przewodniczący ogłosił wyrok przez odczytanie sentencji i podał ustnie zasadnicze powody rozstrzygnięcia.

Apelacja ubezpieczonej zawarta jest na jednej kartce formatu A-4.

Tekst merytoryczny zajmuje niespełna pół strony (reszta to oznaczenie stron i sądu, za pośrednictwem którego jest kierowana).

Przede wszystkim apelacja zarzuca wydanie decyzji w sposób całkowicie arbitralny, bez udowodnienia jakiejkolwiek okoliczności faktycznej, stanowiącej podstawę rozstrzygnięcia. Zarzuca również brak umocowania osoby podpisanej na zaskarżonej decyzji do występowania w imieniu ZUS wobec osób trzecich.

Zgodnie z ustawą o ubezpieczeniach społecznych prawo takiego posiada wyłącznie Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (art. 73 ustawy).

Sędzia sprawozdawca streszczając apelację ubezpieczonej pomija jednak zarzuty apelacji, zawarte w uzasadnieniu, i ogranicza się jedynie do stwierdzenia, że ubezpieczona (apelująca) kwestionuje rozstrzygnięcie sądu okręgowego i wnosi o uchylenie wyroku.

Co zajmuje, zgodnie z protokołem, całe 45 sekund!

Tymczasem otrzymane niedawno pisemne uzasadnienie wyroku zawiera już polemikę z przedstawionymi wyżej argumentami ubezpieczonej, choć nie były one przedstawione publicznie, a zatem sąd nie wysłuchał apelującej.

Tym samym więc doszło do złamania podstawowego prawa każdego człowieka, jakim jest prawo do sądu.

Sąd bowiem z argumentami apelującej zapoznał się po wydaniu wyroku.

Zgodnie z protokołem od zamknięcia rozprawy do ogłoszenia postanowienia prostującego wadliwie podawane w aktach sprawy nazwisko strony, minęły… 22 sekundy!

W tym czasie odbyła się narada trójki sędziów!

Dla porównania wypowiedzenie trzech zdań stanowiących streszczenie wniesionej apelacji zajęło sędzi sprawozdawcy dwa razy więcej czasu!

Jak zatem wyglądała narada?

Cała rozprawa apelacyjna trwała nieco ponad trzy i pół minuty.

Trzy minuty i trzydzieści trzy sekundy.

Czy to jest rekord, czy też norma procedowania katowickiej apelacji?

Gdzie jest granica, po przekroczeniu której możemy mówić o sprawiedliwości obrzędowej, dbającej jedynie o zachowanie stosownego ceremoniału?

A może granica ta została przekroczona już dawno?

Przynajmniej w Katowicach w gmachu przy Korfantego?

3.10 2013