Refleksy różańcowe chwalebne. Tajemnica piąta: Ukoronowanie Maryi na Królową Nieba i Ziemi

Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na Moim tronie. (Ap 3,21).

Modlitwa do Najświętszej Marii Panny

Z otchłani ziemskiej, o Mariol do Ciebie

Na skrzydłach duszy modlitwę mą niosę;

Gwiazdo zaranna co świecisz na niebie,

Kwiecie, co kwiatom ziemskim zsyłasz rosę,

Różo duchowa, szczycie rajskiej wieży,

Niech Ciebie moja modlitwa dobieży.

Modlitwa moja, Mario, jest łzą samą,

Łzą wypłakaną w noc żalem trapioną!

Otwórz jej niebo – boś jest niebios bramą,

Skłoń do niej serce – boś grzesznych obroną;

Anielską ręką zdejm z niej grzechu zielsko,

Boś jest najczystszą królową anielską!

Tak łzą obmyta z mętów tego świata,

Niech ma modlitwa upadnie przed Tobą!

Odźwierna niebios niech do Cię kołata,

Niech wzruszy skruchą, rozbroi żałobą,

Niech świadczy wszystkim dniom mego żywota

I niech Cię wzywa jak matkę sierota!

O! Matko moja! o nic Cię nie proszę,

Bo znasz tajniki mej duszy najskrytsze:

Znasz wszystkie chęci, które w sercu noszę.

Od ludzkich pragnień Twe łaski obfitsze,

Więc to mi tylko użycz łaską swoją,

Co zgodne z Niebios i co z wolą Twoj.

Władysław Bełza (1847-1913)