Zagrożenie, sex, pożywienie – wirus umysłu atakuje.

O istnieniu tej dziedziny wiedzy nie dowiecie się z popularnych gazet i czasopism. Milczą o niej media głównego nurtu. Przeglądowy podręcznik, będący bestsellerem w Amazon.com, w Polsce jest prawie nieznany.

Istnieje praktyczna, nowoczesna dziedzina wiedzy, pozostająca w ścisłym związku z psychologią, cybernetyką i socjologią nazwana memetyką. Podręcznik, a właściwie popularne wprowadzenie ma tytuł Wirus Umysłu (ang. Virus of the Mind) autorstwa Richarda Brodie’go. Polskie wydanie ukazało się  roku 1997. Książeczkę kupiłem u bukinisty na Dworcu Centralnym.

Memetyka jest teorią rozpowszechniania i przyswajania informacji. Podstawowym pojęciem jest mem  – czyli pewna porcja informacji, którą umysł operuje. Może to być zdanie (a więc hasło, slogan …), idea, obraz, melodia … Coś co przyswajamy i rozpowszechniamy dalej. 

Teoria ta modeluje i tłumaczy zjawiska rozchodzenia się plotek i pogłosek, mody, reklamy, propagandy, manipulacji medialnej … a także techniki indoktrynacji i agitacji oraz marketingu.

Trzy podstawowe i pierwotne źródła memów to właśnie zagrożenie, seks i pożywienie. Rolę pożywienia przejmuje pieniądz. Stąd, między innymi, właśnie słowo seks przyciąga uwagę – co empirycznie sprawdziła blogerka Circ  w notatce circ.nowyekran.pl/post/8119,czy-kobiety-kochaja-seks Tak już jesteśmy ukształtowani.

Słowo wirus  pojawia się przez analogię zachowania. Otóż skuteczny mem nie tylko zagnieżdża się w umyśle swojego nosiciela, ale także jest przezeń powielany – na przykład przez opowiadanie dowcipów. Memy takie potrafią przetrwać i tysiące lat w ramach kultury lub cywilizacji.

Wiem, że co poniektórzy psycholodzy patrzą sceptycznie ma memetykę, jako naukę. Nie mniej traktowana jako model pewnych procesów jest skutecznym i groźnym narzędziem. To, po prostu, działa.