„Świadomi” katolicy o Vaticanum Secundum.

Często spotykamy się z zarzutami, jakoby Sobór Watykański II zainicjował rozkład Kościoła. Czy jest to prawdą?

Wielu wierzy w to, czego nie sprawdzi, bądź w to, co im pasuje i jest dlań wygodne. Nie brakuje „oświeconych”, którzy pozjadali wszystkie autorytety – z teologii i duchowości włącznie, plując nieustannie na Kościół i duchowieństwo, oskarżając Vaticanum Secundum za wszelkie zło w Kościele i na świecie.

W 1995 r. w Civitavecchia – włoskim mieście, miały miejsce wydarzenia, którym przyjrzał się osobiście Jan Paweł II. Z figurki Matki Najświętszej płynęły krwawe łzy. Doszło do objawień Bogarodzicy 5-letniej dziewczynce, którą Niebo wybrało, by ta przesłała orędzie dla Kościoła. Z treści objawień wynika pewien fakt, wyznał papież, że chwila straszliwego Sądu jest bliska, poza tym, można uniknąć wielu cierpień i tragedii, lecz to zależy jedynie od… Nas! Od wiernych Kościoła! Potwierdza się tutaj treść wcześniejszych objawień, zwłaszcza treść orędzia fatimskiego. Maryja płacze krwią, cierpi, podobnie jak Jej Syn, bo kocha dzieci Kościoła, które zostały Jej powierzone przez Zbawiciela w chwili Jego śmierci. Skąd eskalacja zła na świecie i co jest faktycznym powodem cierpienia Matki Najświętszej? Sam Benedykt XVI skwitował to najkrócej, jak mógł, podając samą esencję – wierni nie pełnią woli Bożej! Zagonieni są za własnymi sprawami, a nie interesuje ich głoszenie Ewangelii, życie Jej przesłaniem, o co prosi Chrystus na końcu Ewangelii, odchodząc w chwale do Nieba! Zło na świecie jest spowodowane niedbalstwem i grzechem wewnątrz Kościoła!

Szukanie winy w Soborze powinno przynieść każdemu wstyd i hańbę! Dlaczego? Pytanie to należy skierować do wiernych – co takiego dobrego dają od siebie? Czy wszyscy żyją w stanie łaski uświęcającej i życiem liturgicznym, sakramentalnym, rozpoczynając dzień od pochylenia się nad Ewangelią, pytając w ciszy Boga, co chce do mnie powiedzieć? Czy pytam Chrystusa w Komunii, co pragnie mi powiedzieć? Wstyd, katolicy! Kto z was rozważa Ewangelię z komentarzem do Pisma Świętego? Kto czyta KKK? Piszecie i nie wiecie, co piszecie! Taka mowa sprowadzi na was wielki wyrok, bo plujecie na samego Boga. Skoro doszło do takich postanowień na Soborze, do jakich doszło – to było to zgodne z wolą Bożą, a ktoś, kto nigdy nie trzymał w ręce – choćby komentarza do jakiegokolwiek dokumentu soborowego, winien odejść pohańbiony! Kościół, oprócz ludzi – tworzy Duch Boży, który przenika Kościół, ożywia, prowadzi i uświęca, zachowując w prawdzie i jedności. A wy, którzy powielacie brednie, zachowujecie się jak głupawe lewactwo!

Przedstawienie argumentów przeciwko V. II, przytoczonych w artykule pt:

"Sobór Watykański II" – największa katastrofa w historii świata (*)”:

„Przez tę radykalną zmianę dotyczącą dogmatu i wiary, otrzymaliśmy od "soboru"1) Dekret o ekumenizmie, zawierający herezję nazywającą religie niekatolickieśrodkamizbawienia;2) Dekret o wolności religijnej, który zawiera moralną herezję, że każdy ma prawo wyznawać taką religię, jaka mu się spodoba;3) Konstytucję dogmatyczną o Kościele (Lumen gentium), która zawiera herezję, że Kościół Chrystusowy jest czymś większym i obszerniejszym niż Kościół katolicki i że kolegium biskupów jest podmiotem (posiadaczem) najwyższej władzy Kościoła katolickiego;4) Dekret o Świętej Liturgii, który, punkt po punkcie, zniszczył tradycyjną łacińską Mszę, najcenniejszy owoc wieków i dał podwaliny pod brzydkość znaną pod nazwą Nowa Msza.”

Ustosunkowanie się do w/w argumentów, przytoczonych w artykule:

1 – Dekret o ekumenizmie, zawierający herezję nazywającą religie niekatolickie środkami zbawienia. Nie jest to żadną herezją, lecz uznaną prawdą. Dlaczego? Przede wszystkim – nikt nie ma prawa stawiać się na miejscu Boga – jest to największy błąd człowieka, nazywaną diabelską pychą. Tylko Stwórca i Zbawiciel decyduje, kto zostanie zbawiony.

Oto, co mówi KKK:

"Poza Kościołem nie ma zbawienia"

846 Jak należy rozumieć to stwierdzenie często powtarzane przez Ojców Kościoła? Sformułowane w sposób pozytywny oznacza, że całe zbawienie pochodzi jedynie od Chrystusa-Głowy przez Kościół, który jest Jego Ciałem:

Sobór święty… opierając się na Piśmie świętym i Tradycji, uczy, że ten pielgrzymujący Kościół konieczny jest do zbawienia. Chrystus bowiem jest jedynym Pośrednikiem i drogą zbawienia, On, co staje się dla nas obecny w Ciele swoim, którym jest Kościół; On to właśnie podkreślając wyraźnie konieczność wiary i chrztu, potwierdził równocześnie konieczność Kościoła, do którego ludzie dostają się przez chrzest jak przez bramę. Nie mogliby więc zostać zbawieni ludzie, którzy wiedząc, że Kościół założony został przez Boga za pośrednictwem Chrystusa jako konieczny, mimo to nie chcieliby bądź przystąpić do niego, bądź też w nim wytrwać.

847 Stwierdzenie to nie dotyczy tych, którzy bez własnej winy nie znają Chrystusa i Kościoła:

Ci bowiem, którzy bez własnej winy nie znając Ewangelii Chrystusowej i Kościoła Chrystusowego, szczerym sercem jednak szukają Boga i wolę Jego przez nakaz sumienia poznaną starają się pod wpływem łaski pełnić czynem, mogą osiągnąć wieczne zbawienie.

848 "Chociaż więc wiadomymi tylko sobie drogami może Bóg doprowadzić ludzi, nie znających Ewangelii bez własnej winy, do wiary, <<bez której niepodobna podobać się Bogu>> (Hbr 11, 6), to jednak na Kościele spoczywa konieczność i równocześnie święte prawo głoszenia Ewangelii" wszystkim ludziom.

2 – wolność religijna, wolność sama w sobie, jest najwyższym aktem miłości Boga Stwórcy. To poprzez wolność daną człowiekowi rodzi się miłość i odkrywanie miłości i dobra Bożego, na które człowiek może odpowiedzieć jedynie jako istota wolna, a nie zniewolona! Bóg szanuje każdą decyzję człowieka – nawet grzech i świadomą, dobrowolną śmierć, samobójstwo!

KKK:

Wolność wiary

160 Aby wiara miała charakter ludzki, "człowiek powinien dobrowolnie odpowiedzieć Bogu wiarą; nikogo więc wbrew jego woli nie wolno do przyjęcia wiary przymuszać". "Bóg wzywa ludzi, aby Mu służyli w Duchu i prawdzie; wezwanie takie wiąże ich w sumieniu, ale nie zmusza… W najwyższym stopniu przejawiło się to w Jezusie Chrystusie". Jezus wprawdzie wzywał do wiary i nawrócenia, ale nikogo do tego nie zmuszał. "Dał świadectwo prawdzie, ale zaprzeczającym nie chciał jej narzucać siłą. Jego Królestwo… wzrasta miłością, przez którą Chrystus wywyższony na krzyżu ludzi do siebie pociągnął".

Wytrwanie w wierze

162 Wiara jest darem danym człowiekowi przez Boga. Ten nieoceniony dar możemy utracić. Św. Paweł ostrzega przed tym Tymoteusza: Wystąp w dobrej walce, "mając wiarę i dobre sumienie. Niektórzy odrzuciwszy je, ulegali rozbiciu w wierze" (1 Tm 1,18-19). Aby żyć, wzrastać i wytrwać w wierze aż do końca, musimy karmić ją słowem Bożym oraz prosić Pana, aby przymnażał nam wiary; powinna ona działać "przez miłość" (Ga 5, 6), być podtrzymywana przez nadzieję i zakorzeniona w wierze Kościoła.

166 Wiara jest aktem osobowym, wolną odpowiedzią człowieka na inicjatywę Boga, który się objawia. Wiara nie jest jednak aktem wyizolowanym. Nikt nie może wierzyć sam, tak jak nikt nie może żyć sam. Nikt nie dał wiary samemu sobie, tak jak nikt nie dał sam sobie życia. Wierzący otrzymał wiarę od innych, dlatego powinien ją przekazywać innym. Nasza miłość do Jezusa i ludzi skłania nas do mówienia innym o naszej wierze. Każdy wierzący jest jakby ogniwem w wielkim łańcuchu wierzących. Nie mogę wierzyć, jeśli nie będzie mnie prowadziła wiara innych, a przez moją wiarę przyczyniam się do prowadzenia wiary innych.

167 "Wierzę" – to wiara Kościoła wyznawana osobiście przez każdego wierzącego, przede wszystkim w chwili chrztu. "Wierzymy" – to wiara Kościoła wyznawana przez biskupów zgromadzonych na soborze lub, bardziej ogólnie, przez zgromadzenie liturgiczne wierzących. "Wierzę" – mówi także Kościół, nasza Matka, który przez swoją wiarę odpowiada Bogu i który uczy nas mówić: "Wierzę", "Wierzymy".

3 – „Lumen gentium” – czytał ktoś tą konstytucję oraz komentarz do niej?

KKK: Kolegium biskupie

KKK 880 Chrystus, ustanawiając Dwunastu, nadał im formę "kolegium, czyli stałego zespołu, na czele którego postawił wybranego spośród nich Piotra" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 19). "Jak z ustanowienia Pańskiego święty Piotr i reszta Apostołów stanowią jedno Kolegium Apostolskie, w podobny sposób Biskup Rzymski, następca Piotra, i biskupi, następcy Apostołów, pozostają we wzajemnej łączności" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 22; por. KPK, kan. 330).

KKK 881 Jedynie Szymona uczynił Pan Opoką swojego Kościoła, nadając mu imię Piotr. Powierzył mu klucze Kościoła (Por. Mt 16,18-19.; ustanowił go pasterzem całej trzody (Por. J 21, 15-17). "Dar związywania i rozwiązywania, dany Piotrowi, został udzielony także Kolegium Apostołów pozostającemu w łączności z głową swoją" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 22). Ta pasterska misja Piotra i innych Apostołów stanowi jeden z fundamentów Kościoła. Jest ona kontynuowana przez biskupów pod prymatem Piotra.

KKK 883 "Kolegium, albo ciało biskupie, posiada władzę autorytatywną jedynie wtedy, gdy się je bierze łącznie z Biskupem Rzymu, następcą Piotra, jako jego głową". Kolegium to jako takie jest również "podmiotem najwyższej i pełnej władzy nad całym Kościołem, chociaż nie może wypełniać tej władzy inaczej, jak tylko za zgodą Biskupa Rzymu" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 22; por. KPK, kan. 336).

KKK 884 "Kolegium Biskupów wypełnia w sposób uroczysty władzę w całym Kościele na soborze powszechnym" (KPK, kan. 337, § 1). "Nigdy nie istnieje sobór powszechny, który by nie był jako taki zatwierdzony lub przynajmniej uznany przez następcę Piotra" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 22).

KKK 885 "Kolegium Biskupów, jako złożone z wielu jednostek, wyraża rozmaitość i powszechność Ludu Bożego, jako zaś zgromadzone pod jedną głową wyraża jedność trzody Chrystusowej" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 22).

KKK 886 "Poszczególni biskupi są widzialnym źródłem i fundamentem jedności w swoich Kościołach partykularnych" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 23). Jako tacy "sprawują swoje rządy pasterskie, każdy nad powierzoną sobie cząstką Ludu Bożego" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 23). wspomagani przez prezbiterów i diakonów. Każdy biskup jednak, jako członek Kolegium Biskupiego, podziela troskę o wszystkie Kościoły (Por. Sobór Watykański II, dekret Christus Dominus, 3). przede wszystkim "dobrze zarządzając własnym Kościołem jako cząstką Kościoła powszechnego", przyczyniając się w ten sposób "do dobra całego Ciała Mistycznego, które jest także Ciałem Kościołów" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 23). Troska ta będzie obejmować szczególnie ubogich (Por. Ga 2, 10) prześladowanych za wiarę, a także misjonarzy, którzy pracują na całej ziemi.

KKK 887 Kościoły partykularne sąsiadujące ze sobą oraz posiadające jednorodną kulturę tworzą prowincje kościelne lub większe jednostki nazywane patriarchatami lub regionami (Por. Kanony Apostolskie, 34). Biskupi tych całości mogą gromadzić się na synodach lub soborach prowincjalnych. "W podobny sposób Konferencje Biskupów mogą dzisiaj wnieść różnorodny i owocny wkład do konkretnego urzeczywistnienia się pragnienia kolegialności" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 23).

4 – Największy tępak zdolny jest twierdzić, że obecna Liturgia jest dziełem Vaticanum II. Sobór podtrzymywał Tradycję i czynił naciski na nią, wykazując jej zasadność. Ryt, cały kształt Najświętszej Ofiary i Mszał został zreformowany przez Pawła VI! Po Soborze! J. Ratzinger – w swej autobiografii pt "Moje życie" mówi, że "reforma liturgii dla większości ojców soborowych nie była priorytetem – co więcej, dla wielu nie był to temat wymagający soborowej dyskusji". Ojciec Święty, którego nazywam „Strażnikiem Liturgii” – Benedykt XVI, mówi wyraźnie o tym, że „następstwa mogły być tylko tragiczne”, po tym, czego dokonał Paweł VI. „...burzono starożytną budowlę i tworzono inną”. „Jestem przekonany, że kryzys Kościoła, jaki obecnie przeżywamy, zależy w dużej części od rozkładu liturgii, którą niekiedy postrzega się jak etsi Deus non daretur – tak jakby w niej nie miało znaczenia to, czy Bóg jest i do nas mówi, czy nas słucha… Dlatego potrzebujemy nowego ruchu odnowy liturgicznej, który przywróci do życia prawdziwe dziedzictwo Soboru Watykańskiego II”.

Oto słowa ojca soborowego, jednego z największych teologów w dziejach Kościoła, o którym twierdzi się, że bardziej konserwatywny już być nie może (zademonstrował swój kunszt min w Deklaracji „Dominus Iesus”), nazywany „panzerkardinal”. Słowa w/w pochodzą z autobiograficznej książki pt „Moje życie”. Ratzinger zdaje sobie doskonale świadomość, co jest przyczyną rozkładu Kościoła – od zewnątrz, lecz przede wszystkim od wewnątrz. Podobnie, jak Jan Paweł II Święty, razem dostrzegają identyczne zagrożenia – rozkład Liturgii, „postępowość”,usunięcie z nauk seminaryjnych traktatu teologicznego, jakim jest mistyka i ascetyka, zastąpienie go psychologią, zgwałcenie filozofii poprzez obniżenie znaczenia metafizyki.

Benedykt XVI doskonale wie, co myśli, mówi i czyni. Jan Paweł II Mistyk – również. Plucie na nich nie uczyni nikogo mądrzejszym i bardziej zorientowanym w teologii. Dawanie posłuchu pierwszym, lepszym słowom i ich autorom niewiele wnosi dobrego, a jedynie może zaszkodzić. Wiem to z własnego doświadczenia, gdyż pogubiłem się kiedyś, jako katolik, a to za sprawą rzekomych knowań Soboru Watykańskiego II. Radzę zgłębiać treść dokumentów kościelnych, zwłaszcza KKK, publikacji i książek wielkich autorytetów, a nie przemądrzać się, który papież to odstępca i heretyk, gdyż ani Jan Paweł II ani Benedykt XVI nie należą do nich!

Benedykt XVI wprowadził w struktury Kościoła Lefebrystów, którzy zostali z Niego wyłączeni aktem Jana Pawła II, któremu przedstawiono fałszywy obraz tej sprawy przez modernistycznych hierarchów, wrogów biskupa Marcela Lefebvre’a. Obecny papież wrócił do Tradycji – zezwolił sprawować Liturgię w rycie trydenckim, czego zakazał Paweł VI, zezwolił, aby na ołtarz powrócił krucyfiks, który został zeń zdjęty przez Pawła VI. Więcej – dąży do zmian w Liturgii i powrotu do źródła, stąd: Novus Motus Liturgicus –

http://www.nowyruchliturgiczny.pl/

Benedykt XVI dąży do powrotu do tego, co było:

http://info.wiara.pl/doc/700382.Reforma-reformy-liturgii