św. Józef – biblijny Super_Macho..!

Św. Józef o którym niewiele się mówi ale w sytuacji w której postawił go Bóg, zachował zimną krew i postawę zawierzenia.. .

O Maryi – Matce Jezusa wiele wiemy. Że wybrana, bez żadnego grzechu, że pokorna i całkowicie poddana Woli Najwyższego.. .

Jednak Józef, wg mnie bardzo godny uwagi. Jego zachowanie w tej historii jest niezwykłe i – jakby – wbrew etosowi dzisiejszego Macho.

Co wiemy?

Wiemy, że był już zaślubiony ale "w międzyczasie" przed zamieszakaniem ze swoją wybranką pod wspólnym dachem, okazało się, że owa wybranka jest w ciąży.. .

Józef ufający zapewne swojej zaślubionej, zauważą ZONK! Bo to nie do niego wparował Anioł Gabriel z niebiańskim przesłaniem. To, nie z nim Maryja uzgadniała swoją ostateczną decyzję. Józef został całkowicie pominięty w procesie udzielenia odpowiedzi Gabrielowi.. .

Z drugiej strony zastanawia to, że Maryja wogóle w dialogu z Aniołem nie wspomina o ewentualnym mężu i o tym, co on o tym sądzi. A przecież byłoby to logiczne, że Maryja chce podjąć decyzję wspólnie z Mężem.

Jednak Maryja jest tak zafascynowana Bogiem, że nawet jej mąż jest numer dwa, gdy Bóg objawia swoją wolę wobec niej.

Józef, ma widzenie/sen w którum Anioł zachęca go aby nie oddalał ciężarnej MAryi ale by ją przyjął pod swój dach – mimo ciąży. Józef bez wachania Maryję przyjmuje i żyją razem przyjmując małego Jezusa i wychowując Go.

Można powiedzieć, że Józef był niezwykłym mężczyzną. Był kimś, kto Boga traktuje równie serio co Maryja. Jego ego nie zostało urażone tym, co się wydarzyło. Nie grymasi i nie targuje się z Bogiem, że "zniszczył mu miesiąc miodowy", ale z pokorą i zapewne z radością przyjmuje Wolę Boga.

Ich życie nie było usłane różami ale wręcz przeciwnie, od samego urodzeni Jezusa musieli "uciekać" przed złym, który za wszelką cenę chciał zniszczyć ich cudownie zapowiedzianego Potomka.

Józef zdał egzamin podobnie jak Maryja. To, co mnie w Nich fascynuje to, posłuszeństwo Bogu, bez zadawania zbędnych pytań. Można rzec, że byli osobami o niezwykłej głębi przeżywania swojego życia. Głębia zanurzenia w obecność Boga była tak wielka, że "model życia świeckiego" wcale nie przedstawiał dla nich specjalnej wartości.