POECI NAD PADLINĄ MODLĄ SIĘ JAK HIENY…

znów nadejdzie rocznica…

Znów nadejdzie rocznica i z okrągłą datą

Będziemy harce czynić w imię współczesności

W imię zrozumienia najnowszej Historii

W której tyle bieleje plam i białych kości

By i dla nas zostały jakieś listki chwały

Złożymy z nowej daty wieniec laurowy

I chociaż tylko palcem piszemy po piasku

Ozdobimy w rocznicę narodowe głowy

Gdy nadejdzie listopad zapłoną mogiły

Zawsze w kirach nam było ładnie i do twarzy

Odkurzymy starannie takich bohaterów

By mogli być ozdobą współczesnych cmentarzy

W gazetach tylko drobne okruchy pamięci

Pomiędzy grubych liter spasłymi brzuchami

Bo oto nie patrzymy zbyt czujnie w historię

Bawiąc się krzykliwymi głupimi hasłami

Zatroskani o Teraz…wpatrzeni w ekrany…

Płukani szklaną rzeką nawet w dusznych snach

Sypiemy się przez lata w zegarze Historii

Mieleni w jego żarnach na jałowy piach

Którym wiatr zasypuje…szańce i mogiły…

Wielkie Daty…Marzenia…Historyczne Sceny…

Po których obłąkani od długiej rozpaczy

Poeci nad padliną modlą się jak hieny…