Pensjonat Kazimierza Kutza

Ogromnie lubię, jak ludzie bałwanieją do kwadratu. (Józef Szwejk)

 

1.

 

Po moim wczorajszym tekście „My, ludzie zbędni” dostałem kilka maili i nawet jeden telefon. Że niby źle oceniam panasenatorowe wypowiedzi.

Bo przecież wyraźnie nazwał on niepotrzebnymi społecznie pochodzących z rodzin patologicznych i biednych zarazem. Dopiero patologia w połączeniu z biedą powoduje, że dana rodzina staje się obciążeniem dla reszty społeczeństwa.

Hm, myślę sobie, może to i racja?

Może tylko rodziny patologiczne (cokolwiek wg Kutza to znaczy) i jednocześnie biedne są be?

 

2.

 

Ja jednak pozostanę przy swoim.

Kutz, jako osoba, która w zasadzie cały swój okres twórczy „zaliczyła” w PRL, i to dość aktywnie (za młodu aktywista ZMP, przypomnijmy także wykorzystany przez Gomułkę i Moczara napisany w pamiętnym 1968 roku list skierowany p-ko kierownikom literackim w zespołach filmowych – Ekran nr 9/68) w genach ma wpisane:

Przyśpieszmy kroku, chłopcy i dziewczęta,

i niech piosenka obiega świat.

W pochodzie ptak ją nuci,

szumią drzewa i z nami śpiewa słoneczny wiatr!

Brzmi zgodny śpiew pokoju budowniczych tak wielu,

że nas w marszu nie policzysz!

Idziemy, niech pogodę śpiew kołysze,

my towarzysze zwycięskich lat!

I górnicy, i hutnicy, i murarze, kolejarze,

i rolnicy, ogrodnicy, krawcy, tkacze i spawacze,

i cywile, i żołnierze,

wróg nam pieśni nie odbierze!

Tara bam, tara bam, wróg nie wydrze pieśni nam!

Bo pieśń nie tylko zrywa się w pochodzie, uskrzydla,

co dzień młodzieńczy trud.

Jej rytm popędza serca, nagli młoty i do roboty nas będzie wiódł.

To śpiew weselny naszej wspólnej pracy,

żałobny marsz dla ciemnych podpalaczy;

niesiemy pieśń i ona nas porywa

i brzmi szczęśliwa, gdy śpiewa lud!

I górnicy, i hutnicy, i murarze,

kolejarze, i rolnicy, ogrodnicy,

krawcy, tkacze i spawacze,

i cywile, i żołnierze,

wróg nam pieśni nie odbierze!

Tara bam, tara bam, wróg nie wydrze pieśni nam!

(„Nasza pieśń” słowa J. Ficowski, muzyka T. Sygetyński)

 

3.

 

Kutzowe „i” zatem jest po prostu wyliczanką.

Przecież, gdyby było inaczej, musielibyśmy uznać, że pan senator uważa gangsterów, handlarzy narkotyków, płatnych zabójców, alfonsów, oszustów finansowych za niewątpliwie potrzebnych społeczeństwu.

Bo nie są biedni.

 

4.

Tekst wywiadu udzielonego Onetowi zawiera również wiele innych mądrości. Oto jedna z największych:

– Senat jest pensjonatem dla starszych panów?

– Ja ich wszystkich nie znam, ale tak to wygląda. W 94 procentach to są ludzie z wyższym wykształceniem, a jedyne, czego się od nich wymaga to naciskanie właściwych guzików przy głosowaniach. Nie wyćwiczyli się w myśleniu państwowym.

– Może się jeszcze wyćwiczą?

– Nie sądzę, bo to jest ostatnia kadencja Senatu. Już jest "po ptokach". Zadano śmierć Senatowi przenosząc środki na pomoc polonijną z Kancelarii Senatu do MSZ – 42 mln zł. Sens istnienia Senatu, którym była pomoc Polonii, został zabity. Pomoc Polonii w dużej mierze przeznaczana jest na utrzymanie zabytków, czyli głównie kościołów polskich za wschodnią granicą, co z reguły podsyca nacjonalizm Polski za granicą.

(Z Kazimierzem Kutzem – senatorem niezależnym – rozmawia Jacek Nizinkiewicz – Onet.pl)

 

5.

 

Pan Kutz, wielokadencyjny senator, a raz nawet poseł, powinien zdawać sobie sprawę, że Senat RP jest organem władzy. Jego kompetencje określają przepisy Konstytucji (art. 95–124 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. nr 78, poz. 483 z późn. zm.) oraz oparta na nich uchwała Senatu RP z dnia 23 listopada 1990 r. – Regulamin Senatu RP (t.j. MP z 2002 r. nr 54, poz. 741 z późn. zm.). Do kompetencji Senatu należy m.in.: zatwierdzanie ustaw uchwalanych przez Sejm, prawo inicjatywy ustawodawczej (na równi z posłami, Prezydentem RP, Radą Ministrów i obywatelami), wyrażanie zgody na zarządzenie przez Prezydenta referendum ogólnokrajowego oraz na powołanie przez Sejm Prezesa Najwyższej Izby Kontroli i Rzecznika Praw Obywatelskich, podejmowanie uchwał w sprawie przyjęcia lub odrzucenia sprawozdania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Senat rozpatruje ustawy uchwalone przez Sejm. Ma trzy możliwości decydowania o kształcie ustawy. Może: odrzucić ustawę w całości (ustawa jest przekazywana Sejmowi z zaznaczeniem, iż Senat nie wyraża zgody na daną ustawę), przyjąć ustawę bez zmian (Marszałek Sejmu przekazuje ustawę Prezydentowi do podpisu), wnieść poprawki do ustawy (ustawa ponownie trafia do Sejmu, by ten rozpatrzył poprawki wniesione przez Senat). Jeżeli Senat w ciągu 30 dni od dnia przekazania ustawy nie ustosunkuje się do niej, ustawę uznaje się za uchwaloną w brzmieniu przyjętym przez Sejm. Ostateczna decyzja co do kształtu ustawy należy do Sejmu, który może bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów odrzucić proponowane poprawki lub uchwałę Senatu odrzucającą ustawę w całości.

Ba, historia wskazuje, że Senat korzysta ze swoich uprawnień dość często i ma realny wpływ na kształtowanie ustaw.

Pan marszałek senior senator Kutz jednak uważa, że jedyna rola senatu to wspomaganie Polonii.

 

6.

 

Starożytni Rzymianie mawiali tak:

Senatores boni viris, senatus autem mala bestia.

 

7.

 

Co się wykłada tak mniej więcej – poszczególni senatorowie to dobrzy mężowie, senat jako całość to złe zwierzę.

Jak wygląda polski parlamentaryzm, każdy widzi.

 

 

8.

 

A czego innego można spodziewać się, skoro senatorem zostaje stary zetempowiec, który publicznie rozpacza, że o wyjazd zagraniczny (w ramach łączności z Polonią) teraz będzie trudniej?

Ilu takich Kutzów jest w senacie RP?

 

9.

 

Mój ulubiony bohater Józef Szwejk zastanawiał się ongiś nad tym, jak nazwać podporucznika Duba, wygłaszającego podobne mądrości.

W końcu nazwał go „wicepierdołą”.

 

 

10.

 

Myślę, że takie określenie  Kutza byłoby obraźliwe.

Ze względu na funkcje publiczną, jaką Kutz sprawuje od 1997 roku.

Moim zdaniem zasługuje na to, aby nazwać go „pierdołą totalnym”.

 

27.02 2012