Bez kategorii

Mój prywatny raport MAK – Katastrofa była nieunikniona

29/01/2011

288 Wyświetlenia

0 Komentarze

5 minut czytania

Jedynym celem badania wypadków lotniczych jest zapobieganie tego typu zdarzeniom w przyszłości. Podkreślmy to wyraźnie – tego typu zdarzeniom. Mówi o tym jednoznacznie załącznik 13 konwencji chicagowskiej w punkcie zatytułowanym: Cel badania wypadku. Podkreślali to Morozow i Anodina – zarówno przed, jak i w trakcie publikacji raportu końcowego. Jeżeli w tym aspekcie rozpatrujemy katastrofę w Smoleńsku, musimy wziąć pod uwagę fakt, że nie miała ona precedensu w historii wypadków lotniczych. Ten typ katastrofy nie wydarzył się jeszcze nigdy w historii lotnictwa. Stanowi więc przykład wypadku określonego typu, który należy rozpatrywać w sposób całkowicie indywidualny. Raport końcowy MAK nie uwzględnił powyższych okoliczności i zastosował standardową procedurę. Główną winą obarczono pilotów oraz naciski, jakim zostali poddani. Należy zatem zastanowić się, czy […]

Jedynym celem badania wypadków lotniczych jest zapobieganie tego typu zdarzeniom w przyszłości. Podkreślmy to wyraźnie – tego typu zdarzeniom.

Mówi o tym jednoznacznie załącznik 13 konwencji chicagowskiej w punkcie zatytułowanym: Cel badania wypadku.

Podkreślali to Morozow i Anodina – zarówno przed, jak i w trakcie publikacji raportu końcowego.

Jeżeli w tym aspekcie rozpatrujemy katastrofę w Smoleńsku, musimy wziąć pod uwagę fakt, że nie miała ona precedensu w historii wypadków lotniczych. Ten typ katastrofy nie wydarzył się jeszcze nigdy w historii lotnictwa. Stanowi więc przykład wypadku określonego typu, który należy rozpatrywać w sposób całkowicie indywidualny.

Raport końcowy MAK nie uwzględnił powyższych okoliczności i zastosował standardową procedurę. Główną winą obarczono pilotów oraz naciski, jakim zostali poddani.

Należy zatem zastanowić się, czy były inne, bardziej znaczące przyczyny tej katastrofy, a następnie przedstawić zalecenia, które pozwolą uniknąć tego typu wypadków w przyszłości.

Wstępnie należy sprawdzić, czy sąsiadem naszego państwa nie jest przypadkiem upadłe, zaborcze, postmocarstwowe imperium, pragnące odzyskać wpływy w regionie, w którym dawniej sprawowało niepodzielną władzę. Jeżeli tak – należy poważnie zastanowić się, czy warto obejmować stanowisko prezydenta.

Jeżeli już tak się stanie, nie należy wyznaczać sobie zbyt górnolotnych celów. Nie należy mówić o podmiotowości państwa i narodu, o moralności w sprawowaniu funkcji publicznych, o rozliczeniu przeszłości, która może być przeszkodą w uniezależnieniu się od wpływów obcej agentury.

A broń Boże, nie należy pomagać innym narodom broniącym swej niepodległości i na wiecu solidarnościowym, w obecności tysięcy ludzi oczekujących na wsparcie całego świata -wypowiadać następujących słów:

[…] Żadne państwo nie ma prawa naruszać integralności terytorialnej innego państwa. Po raz pierwszy od dłuższego czasu nasi sąsiedzi pokazali twarz, którą znamy od setek lat. Ci sąsiedzi uważają, że narody wokół nich powinny im podlegać. My mówimy nie!
[…] I my też świetnie wiemy, że dziś Gruzja, jutro Ukraina, pojutrze państwa bałtyckie, a później może i czas na mój kraj; na Polskę […]

Jeżeli odwiedza nas przywódca obcego, zaborczego imperium – nie należy w jego obecności przypominać mu o krwawej przeszłości jego kraju:

[…] Przyszedł jednak 17 września. Dzień, w którym broniła się i Warszawa i Modlin, w którym trwała jeszcze bitwa nad Bzurą, w którym odparto Niemców spod Lwowa, ale tego dnia Polska otrzymała cios nożem w plecy. Ten cios zadała bolszewicka Rosja, zgodnie z układem między Ribbentropem a Mołotowem, wykonując, można powiedzieć, swoje sojusznicze zobowiązania.[…] polscy oficerowie ginęli dlatego, że byli polskimi oficerami – taki był wyrok […]

Gdy jednak już tak się stanie, że zostaniemy prezydentem, gdy prawda, honor, Ojczyzna staną się naszym najwyższym celem, gdy przemówienia zostaną wygłoszone – pod żadnym pozorem nie możemy udawać się samolotem z wizytą do obcego, zaborczego imperium – nawet w najszlachetniejszym celu.

Jeżeli nie zostanie spełniona przynamniej ostatnia z tych przesłanek, możemy czuć się w miarę bezpieczni, jeżeli spełnione zostaną wszystkie – katastrofa jest nieunikniona.

Cytaty z przemówień prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Gruzji i na Westerplatte