Cywilizacja Nibiruanów i Atlantydy Huna w Starym Testamencie o.3

Cywilizacja Nibiruanów została założona na Ziemi w starożytnym Sumerze głównie przez jedną z ich populacji – Anunnaków z planety Nibiru, a właściwie przez załogę planety-gwiazdolotu Nibiru.

Cywilizacja Nibiruanów i Atlantydy Huna w Starym Testamencie o.3

Cywilizacja Nibiruanów

Cywilizacja Nibiruanów została założona na Ziemi w starożytnym Sumerze głównie przez jedną z ich populacji – Anunnaków z planety Nibiru, a właściwie przez załogę planety-gwiazdolotu Nibiru. W jej skład wchodzili przedstawiciele różnych, przeważnie białych ras kosmicznych i mieszańców (Plejadanie, Centaurianie, Arianie, Karianie i humanoidalne Gady – Reptilianie-Reptoidy).

Kolonia zajmowała obszar Bliskiego Wschodu (Mezopotamia) oraz tereny południowej Afryki. Według informacji z tabliczek klinowych Sumerów pierwsza grupa Anunnaków, „Tych, którzy zstąpili na ziemię z nieba” pod dowództwem mieszańca Enki liczyła tylko 50 osób, a druga już 600 osób. Dowódca Nibiru, Anu był Plejadianinem, natomiast jego syn Enki był hybrydą, tj. człowiekiem Plejadianinem z gadzimi genami. Pierwszą ziemską stację, później przekształconą w miasto, wybudowali w Eridu, przy ujściu ówczesnego Czterorzecza do głównego koryta rzeki, przepływającej przez równinę, leżącą obecnie pod wodami Zatoki Perskiej. Były to rzeki: Eufrat, Tygrys i Karun, płynąca z Iranu, oraz Wadi Baton, płynąca z Półwyspu Arabskiego. Był to obszar E,Din (Eden), późniejszego biblijnego Edenu, do którego wpływały owe cztery rzeki. Kolejne miasta powstały w Sipper (kosmodrom, port lotniczy), Nippur (centrum kontroli lotów), Szurupak (centrum medyczne z labolatorium). Na ziemię przybył brat przyrodni Enkiego, drugi syn Anu, Enlil (czystej krwi Plejadianin, z blond włosami i niebieskimi oczami), oraz siostra przyrodnia obu, Ninhursag, także mieszaniec. Była ona naukowcem, specjalistą od genetyki, i została wyznaczona przez Anu na szefa centrum medycznego w Szurupak. Enlil został wyznaczony na szefa ziemskiej misji i Pana Ziemi. Urzędował w Nippur. Enki natomiast urzędował w Eridu i jako wszechstronny naukowiec został Panem Mórz i Oceanów oraz nadzorował wydobycie złota początkowo z wody morskiej, a później w kolonii wydobywczej w południowej Afryce, była to Kraina Abzu.

Tereny Mezopotamii z czasem obsadzono rozmaitymi gatunkami drzew owocowych oraz zasiedlono zwierzętami pochodzenia nibiruańskiego. Był to prawdziwy Eden, o którym opowieści biblijne mówią, że bóg stworzył zwierzęta i drzewa owocowe. Natomiast królestwo Sumeru na ziemi, jako państwo, zostało utworzone dużo później, dopiero około 29,5 tys. lat temu, a pierwszy boski król Alorus urzędował cały czas na firmamencie, tj. w bazie kosmicznej na orbicie. Wcześniej Sumer stanowił dla Anunnaków tylko bazę ekspedycyjną.

Kraina Abzu (obecnie tereny leżące w RPA, Bostwanie, Zimbabwe, Mozambiku) była miejscem eksploatacji afrykańskich złóż złotonośnych przez Anunnaków, kolonią pod zarządem Enki. Obejmowała ogromny obszar – ponad 600 tys. km2 – z tysiącami kopalń, osiedli i tarasów do upraw rolnych, połączonych siecią dróg. Na zdjęciach satelitarnych widać ruiny ponad stu tysięcy owalnych kamiennych struktur, na tym obszarze. Według ostatnich badań artefakty znalezione w niektórych ruinach wskazują na wiek 200 tys. lat, są to najstarsze zidentyfikowane siedliska ludzkości. Wydobywaniem złota początkowo zajmowali się Anunnaki, a później ludzie pod ich nadzorem. Zgodnie z opinią jednego z badaczy Kraina Abzu została zniszczona przez jeden z potopów.  Wydobyte złoto Nibiruanie wykorzystywali do naprawy uszkodzonego pola siłowego wokół gwiazdolotu Nibiru, oraz produkowali z niego białe złoto w proszku, które konsumowali dla poprawy kondycji fizycznej i psychicznej.

Po tym jak wybuchł bunt Anunnaków w kopalniach, 250 tys. lat temu, Nibiruanie, pod kierownictwem naukowym Ninhursag, stworzyli prymitywnego robotnika. Metodą genetycznej kombinacji DNA miejscowego hominida (Homo erectus) z DNA Nibiruanów, powstały hybrydy (Lu.Lu), zdolne do pracy, ale nie mogące się rozmnażać. Poprawiono w końcu tą wadę genetyczną i udało się stworzyć niewolniczą siłę roboczą do pracy w kopalniach i obsługi Nibiruanów. Stworzono pierwszych prymitywnych Ziemian na ich podobieństwo. 150 tys. lat temu nastąpiła nowa epoka lodowcowa i nowo stworzeni ich Ziemianie walczyli o przetrwanie. Ocieplenie nastąpiło około 100 tys. lat temu i rozwój życia przyspieszył. Około 75 tys. lat temu nastąpiła nowa epoka lodowcowa i dopiero około 50 tyś. lat temu nastąpiło ocieplenie.  Przetrwała najsilniejsza grupa ich Ziemian, nazwana później kromaniońską (od Cro-Magnon).

To Nibiruanie poprzez inżynierię genetyczną stworzyli swoją rasę ludzi na Ziemi wychodząc od istniejącego na ziemi hominida ziemskiego (Homo erectus), poprzez Lu.Lu do Cro-Magnon.  Około 35 tys. lat temu dokonano kolejnej poprawki genetycznej, dzięki czemu stworzyli rozumnego ich Ziemianina Homo sapiens. Następnie przystąpili do przyspieszenia jego duchowego rozwoju. Stworzyli tym samym prawdziwego uduchowionego ich człowieka, zwanego Homo sapiens sapiens, ustanawiając około 35 tys. lat temu pierwszą linię ludzką Nibiruanów z domieszką genów hominida ziemskiego.

Później za pomocą inżynierii genetycznej stworzyli drugą rodową linię ludzką, wykreowaną tylko z genów pary Nibiruanów (Ninhursag i Enki) poprzez klonowanie, bez domieszki genów dotychczasowych Ziemian, czy hominida ziemskiego. Stworzenie zapoczątkował Adapa-Adam, Dzieło stworzenia odbyło się w osadzie-labolatorium o nazwie E.Din-Eden, ulokowanej w starożytnym Sumerze. Embrion rozwijał się w inkubatorze, w którym podłoże stanowiła glinka. Kiedy Adam ukończył 2 lata pobrano od niego materiał genetyczny z okolicy żeber i podobnie jak wcześniej wszczepiono do komórki jajowej Ninhursag. I tak z żebra Adama stworzona została Ewa, jego towarzyszka. Proces stworzenia człowieka był rodzajem klonowania Nibiruanów-Anunnaków, w którym to procesie poprzez inżynierię genetyczną dostosowano ich do warunków ziemskich. Tak stworzono biblijnych Adama i Ewę z gliny, w rajskim ogrodzie Eden, na wzór i podobieństwo boga. Ewa była następczynią Ziemianki Lilith  z  poprzedniej linii rodowej, z domieszką genów hominida ziemskiego.

Po osiągnięciu wieku dojrzałości, pierwsi stworzeni ludzie, decyzją stwórców, opuścili osadę Eden aby rozpocząć nowe, samodzielne życie, ale pod nadzorem bogów. Z czasem z rodu Adama rozprzestrzeniły się poprzez dalsze mutacje genetyczne inne rasy adamiczne na Ziemi. Ponadto nadal dochodziło do bezpośrednich interwencji genetycznych, Anunnaki bowiem w tym czasie wciąż utrzymywali kontakty z Ziemiankami. Wcześniej, gdy Anunnaki utrzymywali kontakty z Ziemiankami, dzieci które zaczęły im rodzić, w wyniku mutacji genetycznej, wyrastały na kilkumetrowych gigantów (opisują to w Biblii Księga Enocha i Księga Barucha).

Należy podkreślić, że Nibiruanie oraz ich przywódcy Enlil i Enki, a później ich potomkowie odgrywali znaczącą rolę w czasie, kiedy na Ziemi funkcjonowały również inne cywilizacje i ich potomkowie – Hiperborei, Mukulia, Aryjska Ujgur-Gobi oraz Dolin Indusu i Saraswati, Atlantydy, Aremonian, Lemurii, Nagów, Bakaratinian, Gor.

Pierwsi bogowie Anunnaki z planety Nibiru (boscy królowie) objęli władzę na Ziemi w prehistorycznym Sumerze około 29,5 tys. lat temu. To tutaj w najstarszych i najważniejszych miastach, mieli siedziby w swoich „świętych okręgach” z zigguratami i niezbędną infrastrukturą. Dopiero ponad 6 tys. lat później, około 23 tys. lat temu, Anunnaki zorganizowali swoją królewską władzę w prehistorycznym Egipcie. W tym okresie Sumer był cywilizacją matką w stosunku do Egiptu, który był kolonią Sumeru.

Cywilizacja Atlantydy

Cywilizacja Atlantydy istniała w okresie 80 do 12,5 tys. lat temu. Została stworzona przez różne rasy, jednak z dominującą rasą czerwoną Tolteków, pochodzącą ze starego kontynentu Lamar. Kontynent atlantycki w tym okresie składał się z pięciu wysp różnej wielkości, w tym trzech większych – Poseidii, Aryani, Og. Stolicą było miasto Cerne. Imperium Atlantydy stanowiła federacja dziesięciu państw (królestw), a na jej czele stał cesarz, urzędujący w stolicy Cerne, na wyspie Poseida.

Wedy mówią, że w rezultacie pierwszego Wielkiego Ochłodzenia po wyjściu z Darii, H‘Aryjski Ród na czele z Wielkim Wodzem Antom doszedł do Zachodniego Oceanu Atlantyckiego i za pomocą wajtman przeprawił się na wyspę na tym oceanie, na którym żyli ludzie ze skórą koloru płomienia Świętego Ognia (ludzie z czerwoną skórą), a którzy odeszli od przykazań Bożych. Na tej ziemi Wielki Wódz zbudował Świątynię (Chram) Trójzębu Boga Mórz i Oceanów (Boga Nija), który opiekował się ludźmi ochraniając ich przed Siłami Zła. Wyspa zaczęła nosić nazwę Ziemi Antów albo Antłania (po starogrecku – Atlantyda).

Monumentalne budownictwo państwowe i sakralne stanowiły ogromne piramidy, świątynie, sfinksy i biblioteki. Technologia Atlantów osiągnęła z czasem bardzo wysoki poziom, przewyższający nawet osiągnięcia cywilizacji Mu. Ten rozwój wiedzy i technologii wyprzedzający znacznie ich rozwój duchowy Atlanci osiągnęli za sprawą współpracy z renegatami plejadiańskimi i centauriańskimi oraz Nibiruanami – upadłym bogiem Mardukiem i jego zwolennikami. To doprowadziło, począwszy od około 50 tys. lat temu do upadku moralnego Atlantów.

Opanowali i stosowali różne technologie m.in. nuklearną, magnetyczną, antygrawitacyjną, laserową, ultradźwiękową, vril (energia psychokinetyczna) oraz technologię pozyskiwania energii kryształów. Piramidy stanowiły siłownię do pozyskiwania energii elektrycznej z wolnej energii kosmicznej. Eksploatowali także energię słoneczną, przetwarzaną i sterowaną za pomocą kryształów. Wszelkie pojazdy lądowe i statki morskie, podwodne, powietrzne i kosmiczne wykorzystywały te energie. Opanowali technikę lotów międzyplanetarnych. Naukowcy eksperymentowali także na ludzkim DNA, prowadzono klonowanie ludzi.

Wyspiarski kontynent atlantycki był niestabilny i dotykały go okresowe katastrofy. Cywilizacja atlancka po okresie świetności rozwoju duchowego i technicznego zaczęła upadać moralnie. Do władzy doszli ludzie agresywni i nieobliczalni, zdominowani przez renegatów plejadańskich i centaurjańskich, wspomaganych przez upadłego boga Marduka, którzy opanowani manią wielkości,  czuli się bezkarni i dążyli do całkowitej dominacji nad światem. Upadek moralny obyczajów doprowadził między innymi do wprowadzenia niewolnictwa i opartych na krwawych ofiarach kultów religijnych. Rozwój duchowy nie nadążał za rozwojem technologicznym, nadmiar wiedzy bez podbudowy moralnej i duchowej doprowadził do upadku tej cywilizacji.

Upadli moralnie Atlanci przy pomocy części upadłych Plejadian, Centaurian i Reptilian używając zaawansowanej technicznie broni, takiej jak broń jądrowa i promienie kryształów, 25 tys. lat temu zniszczyli kontynent Mu na Pacyfiku oraz Aryjską cywilizację Ujgur w Europie i Azji. Zniszczyli tym samym cywilizację Mukulia-Mu. Oszczędzono jedynie prehistoryczny Egipt i Sumer, które przyjęły supremację Atlantydy.

Począwszy od 25 tys. lat temu Atlanci objęli supremację nad całym basenem Atlantyku od obu Ameryk po Europę Zachodnią i Południową oraz Afrykę i Sumer. Główny obszar Atlantydy stanowiła ocalała po kataklizmach wyspa Poseida, kolonie w Ameryce Środkowej z centrum w rejonie Wysp Karaibskich, oraz kolonie w Europie i Afryce w basenie Morza Śródziemnego oraz Sumer. Zachodnie i południowe obszary obecnej Europy głównie w strefie bardziej przybrzeżnej, stanowiły kolonie Atlantydy, zamieszkiwała tam ludność galijska inaczej celtycka o haplogrupie R1b.

Następnie Atlanci dążyli do opanowania świata, chcieli objąć dominację nad Mocarstwem Jonii i Dolnym Egiptem, które chciały uzyskać niepodległość, oraz nad I Imperium Ramy.  12,5 tys. lat temu doprowadzili do konfliktu w wyniku którego kierowana asteroida zniszczyła ostatnią główną wyspę Atlantydy, Poseidę.  To w konsekwencji wywołało globalny I Potop i znaczne zniszczenia na Ziemi. Po odbudowaniu się cywilizacji na ziemi po I Potopie, Atlanci dążyli nadal do dominacji nad światem, czym doprowadzili do kolejnego potężnego konfliktu światowego.

Po I Potopie Atlantyda jako imperium nie przestała istnieć. Została zatopiona ostatnia z jej głównych wysp na Atlantyku, Poseida, ale imperium przetrwało. Zostało odbudowane w Ameryce Środkowej z centrum w rejonie Wysp Karaibskich. Obszar ten rządzony był przez Unię lub Ligę Atlancką, która składała się z siedmiu królów.  Natomiast trzej pozostali królowie, którzy rządzili na trzech znanych kontynentach w Europie, Azji i Afryce odmówili udziału w Unii Atlanckiej.

Unia Atlancka w roku 8920 pne rozpętała kolejną wojnę w celu podbicia i podporządkowania sobie pozostałych trzech kontynentów i to w całości, było to ich dążenie od tysiącleci.  Wiązało się to również z wypowiedzeniem wojny odbudowanemu II Imperium Ramy. Agresja ta doprowadziła do trwającej z przerwami, kilkaset lat krwawej wojny, z użyciem broni nuklearnej. Konsekwencją tej wojny było zniszczenie całej planety i w roku 8,3 tys. pne II Potop, który zalał całą Ziemię. Co doprowadziło do zatopienia na stałe na wysokość około 120 m obszarów nadbrzeżnych wszystkich kontynentów, w tym centrum Unii Atlanckiej na Karaibach.

Imperium Atlantydy było politycznie niestabilne, występowały walki pomiędzy poszczególnymi królestwami. Wykształciły się dwie strony konfliktu. Jedną stronę reprezentowali Czarny Cesarz oraz zdegenerowane, wojownicze i brutalne elity Atlantów wspierane przez mrocznego i bezwzględnego Czarnego Kapłana, krwawego boga Marduka.  Marduk utożsamiany z Lucyferem był po części humanoidalnym gadem Reptoidem z rodu Wężów. A Szatan nazywany jest wężem pradawnym. Ze względu na swoje mroczne i chore ambicje miał jeden plan – opanować całą planetę i ogłosić się najwyższym władcą Ziemi oraz w najwyższym bogiem w Radzie Bogów. W tym celu korumpował innych bogów i manipulował nimi. Jego atutem było posiadanie Wielkiego Kryształu, z którego mógł wyprowadzać promień trakcyjny zdolny przechwycić i nakierować asteroidę lub księżyc. Około 50 tys. lat temu Atlanci dostali od Marduka i jego zwolenników technologię wykorzystania energii kryształów do celów militarnych. 28 tys. lat temu otrzymali inne niebezpieczne technologie wykorzystujące do celów militarnych wolną energię kosmiczną służącą w celach pokojowych do wytwarzania energii elektrycznej i napędu samolotów i okrętów. Marduk 11900 lat pne usunął z tronu swego ojca Ptaha/Enki  i panował w Egipcie przez 1000 lat, jako bóg uzurpator. Potem musiał jednak uciekać przed Radą Bogów, którą rozzłościł tym, że podjudzał i doprowadził do ogólnoświatowego kataklizmu.

Drugą stronę reprezentowali ostatni Biały Cesarz Atlas(Ptah/Enki) wraz z Ozyrysem – Wielkim Białym Mistrzem, Kapłanem i Reformatorem, przeciwstawiając się złu i agresji. Ozyrys urodził się na Atlantydzie jako potomek kolonistów z Syriusza.  Studiował na Atlantydzie oraz na kontynencie Mu. 22 tys. lat pne w czasie II Imperium Atlantydy, w najgorszych czasach degeneracji Atlantów, jako Wielki Mistrz i Kapłan wprowadzał nową pokojową religię odnowy służącą człowiekowi, zwaną kultem Ozyrysa, a wzorowaną na cywilizacji Mukulia. „Czarni” z Atlantydy zwyciężyli skazując na wygnanie pokojowo nastawionych członków elit i naukowców. „Biali” wraz z Białym Cesarzem Ptah (Enki/Atlas) i Białym Mistrzem-Kapłanem Ozyrysem znaleźli schronienie w Dolnym Egipcie i w Jonii  tworząc tam odnowione pozytywne cywilizacje.

Główne źródła

Cywilizacje kosmiczne na ziemi, Janusz Bieszek

Słowiano-Aryjskie Wedy. O budowie Wszechświata i historii Człowieczeństwa. Część 1. https://indianchinook.wordpress.com/2015/02/08/slowiano-aryjskie-wedy-o-budowie-wszechswiata-i-historii-czlowieczenstwa-czesc-1/

Słowiano-Aryjskie Wedy. O budowie Wszechświata i historii Człowieczeństwa. Część 2. https://indianchinook.wordpress.com/2015/02/08/slowiano-aryjskie-wedy-o-budowie-wszechswiata-i-historii-czlowieczenstwa-czesc-2/

 Dodatkowe źródła

Tajemnice Atlantydy, Michał Manzi

Starożytne tajemnice – Atlantyda – Zaginiona cywilizacjahttp://forum.instytutnoble.pl/literatura-wiedza-wywiady-ciekawostki/14/seo/327/

Inna Historia Świata: Atlantyda (1)- dowody geologiczne 

Inna Historia Świata: Zaginiona cywilizacja Atlantydy (2). Archeologia Atlantyku 

Inna Historia Świata: Atlantyda (3)- dowody archeologiczne 

Inna Historia Świata: Edgar Cayce o Atlantydzie i historii Ziemi 

 Inna Historia Świata: Kres cywilizacji przedpotopowych;  I Potop