Doktoru Lasku ku przestrodze

Wszyscy znamy historię wykańczania konkurencji przez Donalda Tuska. Począwszy od jego współpracy w odwołaniu rządu Jana Olszewskiego poprzez pozbycie się Piskorskiego, Olechowskiego, Rokity, śp. Płażyńskiego oraz w ostatnim czasie Schetyny, Gowina i nie pomijając śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Kto będzie następny ofiarą Donalda Tuska – pożerającego konkurentów niczym modliszka ? Spróbujmy odszukać pomiędzy ustawami i innymi rozporządzeniami, kto znajdzie się w menu premiera. Na podstawie wyłącznie dokumentów w formie pewnych rozporządzeń oraz ustaw coraz bardziej rysuje się kolejna ofiara premiera. Czy jest to tylko przypadek, czy też działanie pod wpływem specyficznego apetytu – wywnioskujcie sami.   Wyjaśnienia odnośnie kolorów tekstu : a) czarny – tekst oryginalny. b) czerwony – wyróżnienie zasługujące na szczególną uwagę. c) niebieski – wyjaśnienia własne, komentarze. […]

Wszyscy znamy historię wykańczania konkurencji przez Donalda Tuska. Począwszy od jego współpracy w odwołaniu rządu Jana Olszewskiego poprzez pozbycie się Piskorskiego, Olechowskiego, Rokity, śp. Płażyńskiego oraz w ostatnim czasie Schetyny, Gowina i nie pomijając śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Kto będzie następny ofiarą Donalda Tuska – pożerającego konkurentów niczym modliszka ? Spróbujmy odszukać pomiędzy ustawami i innymi rozporządzeniami, kto znajdzie się w menu premiera.

Na podstawie wyłącznie dokumentów w formie pewnych rozporządzeń oraz ustaw coraz bardziej rysuje się kolejna ofiara premiera. Czy jest to tylko przypadek, czy też działanie pod wpływem specyficznego apetytu – wywnioskujcie sami.

 

Wyjaśnienia odnośnie kolorów tekstu :

a) czarny – tekst oryginalny.

b) czerwony – wyróżnienie zasługujące na szczególną uwagę.

c) niebieski – wyjaśnienia własne, komentarze.

 

 

 

1) Zarządzenie Donalda Tuska w sprawie powołania tzw ,,Zespołu Laska”, zwanego dalej Zespołem.

 

 

ZARZĄDZENIE NR 28
PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 9 kwietnia 2013 r.

w sprawie Zespołu do spraw wyjaśniania opinii publicznej[1] treści informacji i materiałów dotyczących przyczyn i okoliczności katastrofy lotniczej z dnia 10 kwietnia 2010 r. pod Smoleńskiem

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2012 r. poz. 392) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Tworzy się Zespół do spraw wyjaśniania opinii publicznej[1] treści informacji i materiałów dotyczących przyczyn i okoliczności katastrofy lotniczej z dnia 10 kwietnia 2010 r. pod Smoleńskiem, zwany dalej „Zespołem”.
2. Zespół jest organem pomocniczym Prezesa Rady Ministrów.

§ 2. Do zadań Zespołu należy w szczególności:
1) analiza i wyjaśnianie opinii publicznej[1] treści informacji i materiałów dotyczących przyczyn i okoliczności katastrofy lotniczej z dnia 10 kwietnia 2010 r. pod Smoleńskiem;
2) współpraca z organami i instytucjami państwowymi oraz innymi podmiotami posiadającymi wiedzę i informacje na temat przyczyn i okoliczności katastrofy lotniczej z dnia 10 kwietnia 2010 r. pod Smoleńskiem;
3) wsparcie merytoryczne w zakresie wiedzy eksperckiej podczas konferencji i seminariów dotyczących przyczyn i okoliczności katastrofy lotniczej z dnia 10 kwietnia 2010 r. pod Smoleńskiem organizowanych lub współorganizowanych przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów.

§ 3. W skład Zespołu wchodzą:
1) przewodniczący – Maciej Lasek (przyp. Podpis członka komisji 13. /-/ Maciej Lasek);
2) wiceprzewodniczący – Wiesław Jedynak (przyp. Podpis członka komisji 9. /-/ Wiesław Jedynak);
3) członkowie:
a) Agata Kaczyńska,
b) Piotr Lipiec (przyp. Podpis członka komisji 15. /-/ Piotr Lipiec),
c) Edward Łojek (przyp. Podpis członka komisji 16. /-/ Edward Łojek);
4) sekretarz Zespołu – wyznaczony pracownik Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

§ 4. 1. Przewodniczący Zespołu może zapraszać do udziału w pracach Zespołu, z głosem doradczym, osoby niebędące członkami Zespołu.
2. Przewodniczący Zespołu może występować z wnioskiem do Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów o sporządzenie na potrzeby Zespołu niezbędnych materiałów lub zlecenie usług, w szczególności opinii i ekspertyz.

§ 5. 1. Posiedzenia Zespołu zwołuje przewodniczący Zespołu z własnej inicjatywy lub na wniosek członka Zespołu.
2. Wiceprzewodniczący Zespołu albo inny członek Zespołu wyznaczony przez przewodniczącego Zespołu zastępuje go w czasie jego nieobecności, w tym zwołuje posiedzenia i przewodniczy obradom Zespołu.

§ 6. 1. Zespół podejmuje decyzje w formie uchwał na posiedzeniach albo w trybie obiegowym.
2. Sekretarzowi Zespołu oraz osobom zaproszonym do udziału w pracach Zespołu nie przysługuje prawo do udziału w podejmowaniu decyzji Zespołu.
3. Stanowiska Zespołu są przedstawiane przez przewodniczącego Zespołu albo upoważnionego członka Zespołu.
4. Szczegółowy sposób działania Zespołu określa regulamin działania Zespołu ustalony przez przewodniczącego Zespołu.

§ 7. Organy administracji rządowej oraz podległe im jednostki organizacyjne, na wniosek przewodniczącego Zespołu, udzielają Zespołowi, w ramach swoich kompetencji, pomocy przy wykonywaniu jego zadań, w szczególności przedstawiają niezbędne informacje i dokumenty.

§ 8. 1. Osobom wymienionym w § 3 pkt 1–3 wypłaca się miesięczne zryczałtowane wynagrodzenie za udział w pracach Zespołu, którego wysokość ustala umowa zawarta między tymi osobami a Szefem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów albo osobą przez niego upoważnioną, przy czym wynagrodzenie przewodniczącego nie może przekroczyć wysokości 5-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, natomiast wiceprzewodniczącego oraz pozostałych członków Zespołu wysokości 4-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę.
2. Minimalne wynagrodzenie za pracę, o którym mowa w ust. 1, określa się na podstawie przepisów o wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę.
3. Członkowie Zespołu, o których mowa w § 3 pkt 1–3, oraz osoby biorące udział w posiedzeniach tego Zespołu, w przypadku gdy posiedzenia Zespołu odbywają się poza miejscem ich zamieszkania lub świadczenia pracy, otrzymują diety oraz zwrot kosztów przejazdów lub noclegów na zasadach określonych w przepisach w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.¹⁾).

§ 9. 1. Obsługę prac Zespołu zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
2. Wydatki związane z działalnością Zespołu są pokrywane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.

§ 10. Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.

 

PREZES RADY MINISTRÓW

DONALD TUSK

 

2) Końcowy Raport Komisji Millera (PKBWL).

 

 

 

RAPORT KOŃCOWY

z badania zdarzenia lotniczego nr 192/2010/11

samolotu Tu-154M nr 101

zaistniałego dnia 10 kwietnia 2010 r.

w rejonie lotniska SMOLEŃSK PÓŁNOCNY

Wypadek badała Komisja Badania Wypadków Lotnictwa Państwowego

w celu ustalenia okoliczności i przyczyn oraz wydania zaleceń profilaktycznych.

Działając na podstawie ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze art. 140

i rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 26 maja 2004 r. w sprawie

organizacji oraz zasad funkcjonowania Komisji Badania Wypadków Lotniczych

Lotnictwa Państwowego, zgodnie z § 12: „Komisja nie orzeka co do winy

i odpowiedzialności”, w związku z powyższym wszelkie formy wykorzystania raportu

do celów innych niż zapobieganie wypadkom i poważnym incydentom lotniczym

mogą prowadzić do błędnych wniosków i interpretacji.

Raport został sporządzony w języku polskim. Inne wersje językowe przygotowane

został y w celach informacyjnych.

Raport przyjęto 25 lipca 2011 r.

 

 

 

3) Zmiana ustawy Prawo lotnicze art. 134 (Dz.U. 2011 nr 170 poz. 1015) .

 

 

 

Art. 134.1.W celu zapobiegania wypadkom i incydentom[2] lotniczym komisje, o których mowa w art. 17 oraz art. 140, prowadzą badania okoliczności i przyczyn zaistniałych wypadków i incydentów lotniczych. Komisje nie orzekają co do winy i odpowiedzialności.

 

Komisje prowadzą badania wyłącznie w określonym celu. Ten cel to zapobieganie wypadkom i incydentom lotniczym.

 

 

1a.Udostępnianie wyników badań okoliczności i przyczyn zaistniałych wypadków i incydentów lotniczych, zebranych podczas prowadzenia badania zdarzenia lotniczego w celach innych niż cel, o którym mowa w ust. 1, może być dokonane wyłącznie na potrzeby postępowania przygotowawczego, sądowego lub sądowo-administracyjnego za zgodą sądu. Właściwy do rozpoznania sprawy jest dla Komisji, o której mowa w art. 17, Sąd Okręgowy w Warszawie, a dla Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego, o której mowa w art. 140, Wojskowy Sąd Okręgowy w Poznaniu.

 

Wyniki badań prac komisji są dostępne dla opinii publicznej wyłącznie w formie opublikowanego końcowego raportu. Użycie informacji zgromadzonych w procesie badania w innych celach niż ,,zapobieganie” może być dokonane wyłącznie przez właściwy Sąd tylko i wyłącznie na potrzeby postępowań prokuratorskich i sądowych.

 

1b.  Sąd, orzekając o udostępnieniu wyników badań, o których mowa w ust. 1a, bierze pod uwagę, czy takie udostępnienie jest ważniejsze niż negatywne skutki, które mogą wyniknąć z takiego działania bezpośrednio dla kraju oraz w skali międzynarodowej, jak również dla danego badania lub przyszłych badań zdarzeń lotniczych.

 

Nie wolno zatem żadnej osobie ani instytucji samowolnie udostępniać materiałów zgromadzonych przez komisję. To może zrobić wyłącznie Sąd. Tego nie wolno robić ani premieru, ani Lasku.

 

 

1c.  Udostępnianie wyników badań, o którym mowa w ust. 1a, obejmuje:

1) ekspertyzy uzyskane w trakcie badania;

2) oświadczenia uzyskane od osób w trakcie badania;

3) korespondencję między osobami mającymi związek z operacją statku powietrznego;

4) medyczne lub prywatne informacje dotyczące osób uczestniczących w wypadku lub incydencie lotniczym;

5) zapisy pokładowych rejestratorów mowy, zapisy nagrań instytucji zapewniających służby ruchu lotniczego i ich kopie;

6) opinie wyrażane w trakcie analizy informacji, włącznie z zapisami rejestratorów pokładowych.

 

Punkt 1) został dodany ponadto, co jest przyjęte w Zał. 13 konwencji chicagowskiej. Ekspertyzy obejmują wszelkie materiały zgromadzone przez ekspertów, w tym zdjęcia z miejsca zdarzenia. Wyjątek mogą stanowić te materiały, które zgromadziły osoby nie będące ekspertami. W Smoleńsku prawdopodobnie nie było ani jednej osoby pracującej na rzecz komisji, która nie byłaby przecież ekspertem (był, był docent Siergiej Amielin – i dlatego jego zdjęcia mogły znaleźć się w raporcie).

 

 

1d.  Wyniki badań wymienione w ust. 1c mogą być włączone do raportu końcowego lub jego uzupełnienia tylko wówczas, gdy mają bezpośredni związek z badanym zdarzeniem lotniczym.

 

Taki chytry myk w stosunku do Zał. 13 konwencji chicagowskiej: zamiast ,,powinno” – w konwencji, przyjęto w ustawie ,,mogą” – czyli jednym słowem nie muszą, czyli na pewno ich nie ma. Czego nie ma w raporcie końcowym – tego nie wiemy i się nie dowiemy za żadne skarby, chyba że zmieni się art. 134 ustawy Prawo lotnicze. Uzupełnienie raportu może dokonać komisja a nie Zespół.

 

1e.  Badania, o których mowa w ust. 1, są prowadzone przez komisje, o których mowa w art. 17 oraz art. 140, niezależnie od postępowania przygotowawczego, sądowego, sądowo-administracyjnego, administracyjnego lub czynności związanych z likwidacją szkody.

 

 

1f.  W toku postępowań, o których mowa w ust. 1a i 1e, członków komisji, o których mowa w art. 17 oraz art. 140, nie wolno przesłuchiwać jako świadków co do faktów mogących ujawnić wyniki badań, o których mowa w ust. 1c.

 

Po zmianie ustawy Prawo lotnicze będzie można przesłuchać członków komisji jako świadków biorących udział w gromadzeniu materiału w Smoleńsku. W innym wypadku nie wiemy, co ta komisja robiła w Smoleńsku, czego nie zrobiła i czego nie opublikowała. Zgodnie z art. 180 k.p.k. osoby będące członkami komisji oraz eksperci mogą odmówić składania jakichkolwiek zeznań dotyczących czynności w związku z pracami komisji badającej smoleńskie zdarzenie.

 

 

 

 

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę ,,wyjaśnianie opinii publicznej[1]” oraz związek przyczynowo-skutkowy ,,wyjaśniania” z ,,zapobieganiem wypadkom i incydentom lotniczym[2]przez opinię publiczną” , należy stwierdzić :

 

b) Donald Tusk naraża bezpośrednio członków komisji badającej zdarzenie lotnicze nr 192/2010/11 na złamanie prawa – ustawa Prawo lotnicze art. 134 – czyli na bezprawne ujawnienie materiału badawczego określonego w art. 134 ust. 1c do innych celów niż określonych w ust. 1.

 

b) Donald Tusk powołał swoim zarządzeniem nr 28 zespół do spraw odczytywania do poduszki materiału wyłącznie opublikowanego w końcowym raporcie, który jest dostępny dla każdego obywatela. Każdy obywatel może sobie przeczytać raport tyle razy, ile sobie sam życzy. Aby wyszło taniej, proponuję stworzenie szkolnego audiobooka (z głosem posła Niesiołowskiego), gdyż kwota wydatku na pracę zespołu wyjdzie znaczna i mogłaby być spożytkowana na wyżywienie głodujących dzieci ( np. koszt komisji 60 tys. zł = 6000 posiłków dziennych dziecka = wyżywienie 20 osobowej klasy przez dwa lata, a może i więcej !!), które w tym momencie wysyłane są na szczaw.

 

c) Biorąc pod uwagę, że katastrofa smoleńska – jak dotychczas – wydarzyła się w umysłach opinii publicznej i właściwie w niej funkcjonuje bez możliwości potrzymania jakichkolwiek dowodów rzeczowych (wrak, skrzynki, dokumentacja z miejsca zwanego miejscem zdarzenia, wszystko to, co określa art. 134 ust. 1c), słusznym jest podejście premiera, który powołuje zespół do spraw zapobiegania wypadkom i incydentom lotniczym powstających w umysłach opinii publicznej. Minister Sikorski podjął nawet takie próby wcześniej, przed 10.04.2010 mówiąc aby prezydent lepiej nie leciał. Tamto nie poskutkowało, to teraz będzie zapobiegał zespół przed następnymi rocznicami, w tym szczególnie przed następnymi wyborami.

 

d) Mając powyższe na uwadze, proponuję szefowi ZP Antoniemu Macierewiczowi, aby zapomniał na chwilę o swoich teoriach i wpadał w zachwyt od opowieści zespołu powołanego przez premiera. W ten sposób członkowie zespołu do spraw ,,wyjaśniania”, rozochoceni percepcją słuchających, będą coraz mocniej tłumaczyć zawiłości raportu aż do momentu, gdy będą musieli uchylić rąbka tajemnicy zastrzeżonej w art. 134 ust. 1c (czyli powiedzą cokolwiek więcej niż to, co jest opublikowane w raporcie PKBWL). Ponieważ ujawnienie tych informacji wcale nie wpłynie na zapobieganie wypadkom, a wręcz spowoduje nowe incydenty, w tym być może o charakterze wybuchowym, będzie wówczas podstawa do legalnego oskarżenia członków komisji, a tym samym Donald Tusk osiągnie swój ostateczny cel, czyli totalne utajni sprawę smoleńską poprzez wszelkie zakazy, ustawy, umowy i w końcu pozbędzie się świadków badania. To, co wydawało się pierwotnie jako klauzula tuska, stanie się wreszcie jawne i przybierze postać właściwą, określaną jako klauzula ruska – czyli żadna siła nie odkryje tego, co się stało w Smoleńsku.

 

 

Materiały :

 

http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20111701015

 

http://bip.kprm.gov.pl/portal/kpr/11/2184/Zespol_do_spraw_wyjasniania_opinii_publicznej_tresci_informacji_i_materialow_dot.html

 

http://www.ulc.gov.pl/_download/prawo/prawo_miedzynarodowe/konwencje/zal_13_0612.pdf