Centralizacja władzy globalnej

David Rockefeller – założyciel Komisji Trójstronnej – powiedział, że wszystkiego czego potrzebujemy to jeden duży kryzys, żeby narody przyjęły Nowy Porządek Światowy.

Oto w wielu krajach Europy obserwujemy efekt kryzysu, a mianowicie wprowadzenie nowych umów (przy złamaniu starych) i praw chroniących interesy globalistów oraz dużych korporacji. KAŻDA instytucja przeżywa obecnie kryzys. Źle zarządzany system emerytalny i ZUS to przyczyna wydłużenia wieku emerytalnego. Kryzys w służbie zdrowia grozi usankcjonowaniem eutanazji, brakiem dostępu do usług medycznych i lekarstw (co już obserwujemy) oraz odmową leczenia, zabiegów i operacji – jak sugerowała posłanka Mucha, etc. Wprowadza się nowe technologie identyfikacji pacjenta.

W szkolnictwie natomiast redukuje się liczbę godzin języka polskiego i historii. Ze względu na zadłużenie państwa spada wartość nabywcza pieniądza, co widać zwłaszcza po galopującym wzroście cen żywności, ludzie tracą pracę, a przedsiębiorcy bankrutują. Inflacja pieniądza to kolejny 'ukryty’ podatek.

Taka polityka została ustalona przed 20 laty. Wszyscy uczestnicy okrągłego stołu wiedzieli, że w III RP będzie można kraść tak, by rozwalić cały system zarządzania państwem. Obecnie Premier Polski podwyższa wiek emerytalny – jak sam przyznaje – po ustaleniach z Komisją Trójstronną. Najpewniej ustaw tego rodzaju podpisze znacznie więcej i w każdym sektorze. Tworzy się nowy model eksploatacji ludności.

Jak zauważył prof. Rybiński światowe banki próbują przejąć Europę. I tak nowym premierem Włoch został Mario Monti – europejski prezes Komisji Trójstronnej, think tanku założonego w 1973 przez Davida Rockefellera^[8], jeden z członków komitetu sterującego Grupy Bilderberg^[9]. W latach 2008–2010 zasiadał w tzw. Grupie mędrców, której celem była analiza przyszłości europejskiego modelu gospodarczego.

Do tej samej grupy należą / należeli założyciele Platformy Obywatelskiej – Andrzej Olechowski (Goldman Sachs) i Janusz Palikot. Zwłaszcza po tym drugim przykładze widać na co kładzie się ciśnienie.

Jest to przykład linii polityki: 1. stworzenie problemu (kryzysu) 2. medialna nagonka wyzwalająca odpowiednią reakcję opinii publicznej  3. zaproponowanie rozwiązania, czyli centralizacja władzy