Róbmy swoje….Rodacy.

„Róbmy swoje, Pewne jest to jedno, że Róbmy swoje,Może to coś da?Kto wie ?”Ewa Stankiewicz i Wojciech Młynarski.

Pani Ewa Stankiewicz:  "Róbmy swoje , pieprzyć lemingów z ich rozterkami dwóch szarych komórek . Aby wygrać Polskę wystarczy 100 000 zdecydowanych ludzi . Tylu nas jest. To co się obecnie dzieje należy określić  krótko totalne skurwysyństwo i sowieckie barbarzyństwo przyswojone przez obecnych funkcjonariuszy władających Polską. Nie potrzeba nam milionów , nie potrzeba nam poparcia milionów .Miliony poprą nas jak będziemy zwyciężać to stara zasada wygrywania".Dodaję mistrza Wojciecha.

Wojciech Młynarski
Róbmy swoje

Raz Noe wypił wina dzban

I rzekł do synów – Oto

Przecieki z samej góry mam,

Chłopaki, idzie potop!



Widoki nasze marne są

I dola przesądzona,

Rozdzieram oto szatę swą,

Chłopaki, jest już po nas!



A jeden z synów, zresztą Cham,

Rzekł – Taką tacie radę dam:



Róbmy swoje,

Pewne jest to jedno, że

Róbmy swoje,

Póki jeszcze ciut się chce,

Skromniutko ot, na swoją miarkę

Majstrujmy coś, chociażby arkę – tatusiu,

Róbmy swoje,

Może to coś da? Kto wie?…



Raz króla spotkał Kolumb Krzyś,

A król mu rzekł – Kolumbie,

Idź do lekarza jeszcze dziś,

Nim legniesz w katakumbie,



Nieciekaw jestem, co kto truć

Na twoim chce pogrzebie,

Palenie rzuć, pływanie rzuć

I zacznij dbać o siebie!



Skłonił się Kolumb niczym paź,

Po cichu tak pomyślał zaś:



Róbmy swoje,

Pewne jest to jedno, że

Róbmy swoje,

Póki jeszcze ciut się chce,

I zamiast minę mieć ponurą

Skromniutko ot, z Ameryk którą – odkryjmy,

Róbmy swoje,

Może to coś da? Kto wie?…



Napotkał Nobel kumpla raz,

A ten mu rzekł – Alfredzie,

Powiedzieć to najwyższy czas,

Że marnie ci się wiedzie.



Choć do retorty wciąż cię gna,

Choć starasz się od świtu,

Ty prochu nie wymyślisz, a

Tym bardziej dynamitu!



Spłonił się Nobel niczym rak,

Po cichu zaś pomyślał tak:



Róbmy swoje,

Pewne jest to jedno, że

Róbmy swoje,

Póki jeszcze ciut się chce,

W myśleniu sens, w działaniu racja,

Próbujmy więc, a nuż fundacja – wystrzeli,

Róbmy swoje,

Może to coś da? Kto wie?…



Ukształtowała nam się raz

Opinia mówiąc – Kurczę,

Rozsądku krztyny nie ma w was,

Inteligenty twórcze.



Na łeb wam wali się ten kram,

Aż sypią się zeń drzazgi,

O skórze myśleć czas, a wam –

Wam w głowie wciąż drobiazgi.



Opinia sroga to, że hej,

Odpowiadając przeto jej:



Róbmy swoje,

Pewne jest to jedno, że

Róbmy swoje,

Bo dopóki nam się chce,

Drobiazgów parę się uchowa:

Kultura, sztuka, wolność słowa, dlatego

Róbmy swoje,

Może to coś da? Kto wie?…



Róbmy swoje,

A Ty, Widzu, brawo bij,

Róbmy swoje,

A ty nasze zdrowie pij,

Niejedną jeszcze paranoję

Przetrzymać przyjdzie robiąc swoje, kochani,

Róbmy swoje,

Żeby było na co wyjść