Pierwszy list do Koryntian

Czy rację mają blogerzy, którzy traktują Biblię jako niezmienne w czasie Słowo?
Czy też Biblia jest przykładem dostosowywania jej do aktualnej wykładni poszczególnych Kościołów?

1.

Odpowiedzią na drugie pytanie jest z pewnością sławny już tzw. Przekład Nowego Świata, czyli tekst oparty na Biblii, którym posługują się świadkowie Jehowy.

Ale ograniczanie się do tego, niewątpliwie nader wyrazistego przykładu, byłoby zbyt proste.

Trywialne nawet.

Przykład znajdziemy tam, gdzie mało kto go szuka.

2.

Oto przypisywany św. Pawłowi przez ortodoksów, przez chrześcijan myślących uważany za kompilację częściowo różnych tekstów, pierwszy List do Koryntian.

Skupmy się na najważniejszym:

Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni.( 15:51)

3.

I nadszedł koniec świata, za moment wszyscy spotkamy się na walnym w dolinie Jozafata.

Martwi powstają, żywi – i nagle TRRACH!!! odmiana.

Bo przecież każdy powinien otrzymać nowe ciało.

Odmienione.

4.

Tyle, że taki obraz znamy od niewielu dziesięcioleci.

Biblia w tłumaczeniu Hieronima, a więc ta, którą drukował Gutenberg, czytał również Luter, pawłowy werset przedstawiała inaczej:

Wszyscy co prawda zmartwychwstaniemy, lecz  nie wszyscy będziemy odmienieni.

Azaliż jest to dla ciebie różnica, czytelniku?

Czy zgodzisz się, że w przyszłym życiu będziesz taki sam, jak teraz?

5.

Po przybyciu do Antiochii w 377, 378 lub 379 roku Hieronim przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Paulina, jednak zgodził się na to niechętnie i pod warunkiem, że będzie mógł nadal wieść ascetyczne życie. Wkrótce potem udał się do Konstantynopola, gdzie zatrzymał się na prawdopodobnie dwa lata, aby pod kierunkiem Grzegorza z Nazjanzu kontynuować swe studia nad Pismem Świętym. Kolejne trzy lata (382–385) Hieronim spędził ponownie w Rzymie, pozostając w bliskim kontakcie z papieżem Damazym oraz prominentnymi chrześcijanami. Początkowo zaproszony tam w 382 roku na synod zwołany w celu zakończenia schizmy antiocheńskiej, stał się niezbędny dla papieża i zajął znaczące miejsce u jego boku.

Pośród innych obowiązków, Hieronim podjął się również rewizji łacińskiego tłumaczenia Pisma Świętego, mając za podstawę Nowy Testament napisany w języku greckim oraz Stary Testament powstały w języku hebrajskim. W ten sposób chciał usunąć wyraźne rozbieżności obecne w ówczesnych tekstach zachodnich. Przed dokonanym przez niego tłumaczeniem wszystkie przekłady Starego Testamentu opierały się na Septuagincie. Jednakże, wbrew apelom innych chrześcijan (łącznie z Augustynem) Hieronim zadecydował, że nie oprze swego tłumaczenia na Septuagincie, lecz na hebrajskim Starym Testamencie.

Tłumaczenie Pisma Świętego z języka greckiego na język łaciński, nazwane Wulgatą (od łac. Vulgatus – pospolity, rozpowszechniony), wyznaczyło wieloletni bieg działalności naukowej Hieronima i zaliczane jest do jego najważniejszych osiągnięć. Podczas trzech lat pobytu w Rzymie Hieronim bez wątpienia wywierał istotny wpływ na chrześcijan, do czego, poza niespotykaną wiedzą, przyczyniło się w dużym stopniu jego dążenie do pełnej ascezy oraz realizacja ideału życia zakonnego.

6.

Czy zatem można pogodzić Zbawienie z wizją Jana Kowalskiego, który jak dawniej siorbie i pociąga nosem, bo przecież nie został odmieniony?

Czy jednak Hieronim nie wiedział, co i jak tłumaczy?

Ba, nawet dzisiaj przekład linearny dopuszcza inne rozumienie i nie wyróżnia żadnego z nich.

7.

Teoria prawa mówi o tzw. wykładni celowościowej.

Najkrócej polega to na tym, by, zanim wytłumaczymy znaczenie jakiegoś przepisu, ustalić cel wydania całej ustawy.

Pamiętacie? Zupełnie tak samo, jak w podstawówce: co autor miał na myśli?

8.

„Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa niebieskiego" (Mt 18, 3).

Ogrom komentarzy do tego wersetu zaćmił już wielokrotnie jego pierwotne znaczenie.

Stać się jak dziecko… A przecież dziecko nie myśli schematami. Dla dziecka wykładnia celowościowa nie istnieje.

Postrzega rzeczy takimi, jakimi są, a nie jakimi się wydają.

Lub, co gorsza, mają się wydawać.

3 12. 2012