HYDE PARK

Sądownictwo i prokuratura to Cosa Nostra – będę więźniem politycznym

19/01/2023

347 Wyświetlenia

0 Komentarze

39 minut czytania

Sądownictwo i prokuratura to Cosa Nostra – będę więźniem politycznym

Hitler też miał prawomocne wyroki. Funkcjonariusz służbowy, który bezprawnie pozbawi mnie wolności za czyny swoich kolegów, za 5767 dni co stanowi 15 lat, 9 miesięcy i 13 dni politycznych represji, otrzyma fakturę do zapłaty w kwocie 90 000 000, 00 EUR tytułem zadośćuczynienia w myśl ogólnych podstaw i warunków handlowych, w tym taryfę opłat (OWH) za bezprawne pozbawienie wolności Grzegorza Niedźwieckiego zamieniając rzekomą karę grzywny w wysokości 2000 zł na 50 dni pozbawienia wolności. Będę ścigał karnie funkcjonariusza pokroju NKWD do końca życia za stalinowskie represje, za karanie ofiary, za szesnaście lat terroru państwowego, kradzież życia, pozbawienie prawa do pracy za granicą i do godnej emerytury.

Sądownictwo i prokuratura to Cosa Nostra (Nasza Sprawa). Funkcjonariusze służbowi działają w zmowie i w porozumieniu, według własnych reguł. W tym układzie zamkniętym, państwie w państwie, panuje omerta, zmowę milczenia. Klany sądownicze, to firmy reketierskie zarejestrowane w ramach korporacji na giełdzie papierów wartościowych w Nowym Jorku.

Mnie nie interesuje wasze, gangsterskie, polityczne prawo. Nie zawierałem z wami żadnej umowy współpracy.

Wstęp

Będę więźniem politycznym.

Będę siedział w więzieniu za terror państwowy.

Będę siedział w więzieniu za winy sprawców, za przestępstwa sędziów.

Będę siedział w więzieniu, ponieważ SSR Lucyna Domagała wszczęła postępowanie I Co 3259/08 i w dniu 13 stycznia 2009 r. postanowiła nie oddalić wniosku wierzyciela z dnia 10 listopada 2008 r. od przeprowadzenia egzekucji w trybie art. 1050 k.p.c.

Będę siedział w więzieniu za to, że SSR Paweł Siwek prowadził egzekucję czynności zastępowalnej I Co 3259/08 przez 2466 dni co stanowi 6 lat, 9 miesięcy i 2 dni, w sposób upokarzający, w trybie art. 1050 k.p.c., sprzecznie z prawem (vide SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973).

Będę siedział w więzieniu za to, że SSO Wojciech Damaszko, odrzucał zażalenia bądź oddalał z naruszeniem zasady iudex inhabilis skargi na przewlekłość postępowania I Co 441/16 prowadzonego z wyłącznej winy organu egzekucyjnego przez 1862 dni co stanowi 5 lat, 1 miesiąc i 4 dni (II Cz 222/18, II Cz 260/18, II S 5/18, II S 12/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19).

Będę siedział w więzieniu za to, że organ egzekucyjny, czyli sędziowie Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze, prowadzili postępowania egzekucyjne czynności zastępowalnej (I Co 3259/08, I Co 441/16), od chwili wszczęcia tj. od dnia 12 listopada 2008 r. do chwili ostatecznego umorzenia, tj. do dnia 12 stycznia 2021 r. łącznie przez 4444 dni co stanowi 12 lat, 2 miesiące, w sposób upokarzający, w trybie art. 1050 k.p.c., sprzecznie z prawem (vide SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973).

Będę siedział w więzieniu za szesnaście lat terroru państwowego, za polityczne karanie ofiary, kradzież życia, pozbawienie przyrodzonej i niezbywalnej godności człowieka, mienia w wielkich rozmiarach, więzi rodzinnych, prawa do pracy za granicą i do godnej emerytury.

Będę siedział w więzieniu za 5765 dni co stanowi 15 lat, 9 miesięcy i 13 dni politycznego represjonowania.

Rozwinięcie

Polskie prawo karne jest prawem karnym czynu (1); tak więc tylko czyn może być podstawą odpowiedzialności, a jego brak wyklucza konieczność zastanawiania się nad innymi warunkami ponoszenia odpowiedzialności karnej.

Za jaki czyn zostałem skazany na zlecenie, kapturowo, politycznie. Za jaki czyn zostałem po gangstersku skazany na:

2000 zł haraczu przez pracownika klanu Sąd Rejonowy w Legnicy (Aneta Andel – II K 38/20)
6 miesięcy więzienia przez pracownika klanu Sąd Rejonowy w Złotoryi (Jacek Kielar – II K 851/18)
800 zł haraczu przez zleceniodawców z klanu Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze (Joanna Dworzycka-Skrobowska – II K 900/19)

Po gangstersku i to za zgodą capo di tutti i capi, z przekroczeniem uprawnień, z rażącą obrażą przepisów prawa procesowego i prawa materialnego, sprzecznie z kwalifikacją prawną czynu, z naruszeniem Polskiej Karty Praw Ofiary. Czynicie to w poczuciu bezkarności.

Ad 1. Zostałem kapturowo skazany wyrokiem nakazowym za czyn z art. 226 § 1 k.k. wbrew uchwale SN I KZP 8/12 oraz wyrokowi TK P 3/06, a w postępowaniu zwyczajnym za czyn z art. 216 § 1 k.k. mimo braku skargi uprawnionego oskarżyciela (dyspozycyjna sędzia weszła w rolę oskarżyciela publicznego i oskarżyciela prywatnego), wyrokiem o innej sygnaturze niż postępowanie, wyrok II K 38/19 nie istnieje, takiego nie podpisano, naruszono art. 439 § 1 pkt 6, 7, 9 i 11 k.p.k. i art. 17 § 1 pkt 1, 6 i 9-11 k.p.k. Ponadto pokrzywdzony nie działał jako strona w charakterze oskarżyciela posiłkowego (Rozdział 5), odstąpił od oskarżenia (art. 496 § 3 k.p.k.). Sprawę rozpoznano podczas nieobecności oskarżonego, którego obecność była obowiązkowa. W razie niestawiennictwa strony, obrońcy lub pełnomocnika, których stawiennictwo jest obowiązkowe, czynności procesowej nie przeprowadza się, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 117 § 3 k.p.k., art. 374 § 1 k.p.k.). Zostałem skazany tajnos agentos, koteryjnie, przez dyspozycyjną sędzię, za to, że były prezes klanu Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze Wojciech Damaszko, z naruszeniem zasady iudex inhabilis, odrzucał bądź oddalał zażalenia i skargi na przewlekłość postępowania przez 1862 dni co stanowi 5 lat, 1 miesiąc i 4 dni z wyłącznej winy organu egzekucyjnego (II Cz 222/18, II Cz 260/18, II S 5/18, II S 12/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19). Pomylono sprawcę z ofiarą.

Ad 2. Zostałem kapturowo skazany za czyn z art. 238 k.k. mino braków formalnych określonych w art. 119 § 1 pkt 4 k.p.k. na 6 miesięcy więzienia w zawieszeniu na trzy lata i dozór kuratora za słuszną krytykę drogą elektroniczną funkcjonariusza służbowego Pawła Siwka za prowadzenie egzekucji czynności zastępowalnej przez 2466 dni co stanowi 6 lat, 9 miesięcy i 2 dni, w sposób upokarzający, w trybie art. 1050 k.p.c., sprzecznie z prawem (vide SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973). Nie przypadkiem wiceprezes klanu Sąd Rejonowy w Złotoryi nie odwiesiła wyroku za odmowę dozoru kuratora. Pismo sądowe niepodpisane (email) uznaje się za bezskuteczne i sprawa nie powinna mieć w ogóle miejsca, pomylono strony. Wyrok był nielegalny, bezskuteczny, nie licząc trzech i pół roku wykluczenia społecznego, pozbawienia pokrzywdzonego funkcji członka zarząd w OPP, możliwości pracowania w sektorze publicznym i zaciągania kredytów.

Ad 3. Zostałem kapturowo skazany wyrokiem nakazowym za czyn z art. 212 § 2 k.k. przez zawiniony sąd na rzecz prokuratora, którego wynajęli do prowadzenia sfingowanego śledztwa i wydania aktu oskarżenia w sprawie legnickiej (pkt 1) z naruszeniem zasady nemo iudex in causa sua i mimo braku interesu społecznego. Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze winien odmówić wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo z art. 212 § 2 k.k.

– wobec braku znamion przestępstwa publiczno-skargowego i braku interesu społecznego w obejmowaniu ściganiem z urzędu występku prywatnoskargowego.

Pracownicy klanu Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze utrzymują kontakty służbowe z profesjonalnym prawnikiem, nie ubogim, nie ułomnym i z bogatym doświadczeniem zawodowym, dyspozycyjną prokurator Anną Surowiak. Mam na to dowody. Ponadto postępowanie oraz wyrok nakazowy przeciwko Grzegorzowi Niedźwieckiemu i Tadeuszowi Gałowi, który wykonał obowiązek wynikający z art. 304 k.p.k. w sprawie z oskarżenia prywatnego jest niedopuszczalny.

Zakończenie

Wy nie jesteście ludźmi. Hitler też miał prawomocne wyroki. Funkcjonariusz służbowy, który bezprawnie pozbawi mnie wolności za czyny swoich kolegów, za 5767 dni co stanowi 15 lat, 9 miesięcy i 13 dni politycznych represji, otrzyma fakturę do zapłaty w kwocie 90 000 000, 00 EUR tytułem zadośćuczynienia w myśl ogólnych podstaw i warunków handlowych, w tym taryfę opłat (OWH) za bezprawne pozbawienie wolności Grzegorza Niedźwieckiego zamieniając rzekomą karę grzywny w wysokości 2000 zł na 50 dni pozbawienia wolności. Będę ścigał karnie funkcjonariusza pokroju NKWD do końca życia za stalinowskie represje, za karanie ofiary, za szesnaście lat terroru państwowego, kradzież życia, pozbawienie prawa do pracy za granicą i do godnej emerytury.

Można tego uniknąć. W załączeniu wniosek o „wyjście z twarzą” z tej parodii prawa.

Grzegorz Niedźwiecki „Nil”

Jelenia Góra, dnia 17 stycznia 2023 r.

Grzegorz Niedźwiecki

58-506 Jelenia Góra

Działkowicza 19

SSO Aleksander Żurakowski

Sąd Okręgowy w Legnicy

IV Wydział Karny Odwoławczy

Sygnatura akt IV Kzw 470/22 (II K 38/19)

Rzeczywisty obraz sprawy – wniosek o umorzenie postępowania

Sąd Okręgowy w Legnicy w postępowaniu IV Kzw 470/22 rozpoznaje i rozstrzyga zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 5 grudnia 2022 r., sygn. akt II K 38/19 (Nr k. dł. 135/21G) o zamianie kary grzywny 2000 zł na 50 dni pozbawienia wolności, nałożonej rzekomo wyrokiem Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 24 września 2020 r. o sygn. akt II K 38/19.

Wyrok Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 24 września 2020 r. o alfanumerycznym oznaczeniu II K 38/19 nie istnieje fizycznie i formalnie (art. 439 § 1 pkt 6 k.p.k.).

Mamy w tej sprawie trzy nielogiczne, wzajemnie wykluczające się orzeczenia:

II K 38/20 – wyrok Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 24 września 2020 r.
IV Ka 436/20 – wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 17 grudnia 2020 r. (oddalający apelacją od nieistniejącego wyroku II K 38/19. Z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, iż orzeczenie niepodpisane, nawet jeśli zostało ogłoszone, jest orzeczeniem nieistniejącym w sensie formalnoprawnym.)
II K 38/19 – postanowienie Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 18 stycznia 2021 r. (spóźnione sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej w wyroku II K 38/20 przez nienależnie obsadzony sąd, wydane z rażącą obrazą przepisów prawa procesowego)

W sprawie karnej wyrok jest prawomocny, jeżeli nie przysługuje od niego zwyczajny środek zaskarżenia, czyli apelacja. W przypadku pierwszej instancji uprawomocni się po 7 dniach od daty jego wydania, chyba że strona złoży wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku.

Gdyby strona wniosła apelację od prawomocnego orzeczenia, sąd nie rozpozna jej merytorycznie – czyli odrzuci apelację, co oznacza, że z przyczyn formalnych nie zostanie nadany jej dalszy bieg. Tak wniesiona apelacja nie zostanie rozpoznana, nawet jeśli apelujący sformułuje istotne i przekonujące wnioski i zarzuty. Orzeczenie II K 38/19 nie istniało, a orzeczenie II K 38/20 stało się prawomocne, ale w innej sprawie. Apelację oskarżonego niezasadnie odrzucono w dniu 17 grudnia 2020 r. (IV Kz 442/20), biorąc pod uwagę fakt, że dopiero w dniu 18 stycznia 2021 r. „sprostowano oczywistą omyłkę pisarską” w wyroku II K 38/20.

Wyrok wydany przez sąd II instancji staje się prawomocny już w dniu jego wydania. Od wyroku sądu II instancji nie przysługuje nam żaden zwyczajny środek zaskarżenia – od prawomocnego wyroku możemy jednak wnieść skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego, gdy zachodzą ku temu uzasadnione podstawy. Wyrok wydany w dniu 17 grudnia 2020 r. przez sąd II instancji w przedmiocie II K 38/19 nie stał się prawomocny już w dniu jego wydania, ponieważ taki nie istniał, a przewodniczący Paweł P. nie zwrócił wadliwej formalnie apelacji z dnia 29 października 2020 r. oskarżycielowi publicznemu i nie wykonał obowiązku wynikającego z art. 105 § 2 k.p.k. i nie sprostował oczywistej omyłki pisarskiej w wyroku II K 38/20 bądź nie poczekał na sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej w wyroku II K 38/20 przez sąd I instancji. Wyrok IV Ka 436/20 jest nielegalny. Uchybienia nie da się przywrócić do stanu poprzedniego.

Sprostowania dokonuje organ, który popełnił omyłkę. Jeżeli postępowanie toczy się przed instancją odwoławczą, może ona z urzędu sprostować orzeczenie pierwszej instancji.

Sąd Okręgowy w Legnicy nie sprostował oczywistej omyłki pisarskiej w wyroku II K 38/20 zanim wydał wyrok IV Ka 436/20. O sprostowaniu umieszcza się wzmiankę na oryginale wyroku, a na żądanie stron także na udzielonych im wypisach (nie tylko w postępowaniu cywilnym).

Można by uznać, że sędziowie Sądu Okręgowego w Legnicy w dniu 17 grudnia 2020 r. mieli problem ze wzrokiem, gdyby nie fakt, że mieli wiedzę i świadomość, że istnieje „oczywista omyłka pisarska” w wyroku II K 38/20, ponieważ wielokrotnie ich o tym informowałem i nie sprostowali jej. Organ odwoławczy niedopełnił obowiązku ustawowego określonego w art. 105 k.p.k. (patrz pisma):

Wniosek o doręczenie pism procesowych z dnia 21 października 2020 r.
Zażalenie od zarządzenia odmawiającego przyjęcia środka odwoławczego z dnia 26 października 2020 r.
Wniosek o wznowienie postępowania karnego II K 38/19 z dnia 26 października 2020 r.
Wniosek o oddalenie apelacji z dnia 6 listopada 2020 r.
Wniosek o podanie podstawy prawnej z dnia 10 listopada 2020 r.
Stanowisko w sprawie sfingowanego procesu karnego i tajemniczego wyroku SSR Anety Andel z 2 grudnia 2020 r.
Wniosek o wyjaśnienie wątpliwości z dnia 10 grudnia 2020 r.

Nawet gdyby uznać, że uchybienie to można sprostować w każdym czasie w myśl art. 105 § 1 k.p.k., to nie zmienia to faktu, że wyrok Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 24 września 2020 r. o alfanumerycznym oznaczeniu II K 38/19 nie istnieje i nie może być w obrocie prawnym, ponieważ wyrok niepodpisany przez wszystkich sędziów nie istnieje w znaczeniu procesowym (sententia non existens) — bo tylko złożenie podpisów przez cały skład sprawia, że czynność sądu zyskuje walor orzeczniczy.

Brak podpisu bezwzględną przyczyną odwoławczą – Legalis

V KK 85/17, Brak skargi uprawnionego oskarżyciela w … – Lex

Sąd nie jest uprawnionym oskarżycielem.

Kto może być oskarżycielem?

Oskarżycielem publicznym jest co do zasady prokurator. Oskarżycielem publicznym może też być m.in. Policja – w tym wypadku prokurator zatwierdza akt oskarżenia sporządzony przez Policję w dochodzeniu i wnosi go do sądu.

Kto może być oskarżycielem prywatnym?

Akt oskarżenia może wnosić sam pokrzywdzony, który w sprawach ściganych z oskarżenia prywatnego może działać jako oskarżyciel prywatny (art. 59 § 1 K.p.k.). Nie jest wówczas prowadzone postępowanie przygotowawcze, o ile prokurator nie uznał tego za zasadne ze względu na interes społeczny.

Prokuratura Rejonowa w Jeleniej Górze nie jest uprawnionym oskarżycielem w sprawie o przestępstwo znieważenia osoby, tj. o czyn z art. 216 § 1 k.k. (patrz Akt oskarżenia 3 Ds. 359.2017).

Prokuratura Rejonowa w Jeleniej Górze składając apelację PR 3 Ds. 359.2017 dot. II K 38/19 o naruszenie kwalifikacji prawnej czynu przez SSR Anetę Andel potwierdziła brak skargi o czyn z art. 216 § 1 k.k., oburzyła się o zmianę zarzutu aktu oskarżenia, uparła się o rozpatrywanie sprawy wyłącznie o przestępstwo znieważenia funkcjonariusza publicznego, tj. o czyn z art. 226 § 1 k.k.

Oskarżyciel publiczny nie godził się na przypisanie Grzegorzowi Niedźwieckiemu czynu znieważenia osoby, uparł się na zarzut znieważenia funkcjonariusza publicznego. Prezes Sądu lub przewodniczący winien oddalić wadliwy akt oskarżenia przy wstępnej kontroli formalnej, a nie wyręczać prokuratora, wchodzić w rolę i zadania oskarżyciela i zmieniać kwalifikacji prawnej oskarżenia. Gdyby oskarżyciel publiczny zaakceptował wyrok II K 38/20 (pomijając nie zwrócenie uwagi na błędnie oznaczoną sygnaturę), nie składał apelacji, to by mogło oznaczać, że godzi się na inną interpretacją aktu oskarżenia, że można uznać jego skargę dwuznacznie, za właściwą. Niestety zastosował a contrario.

Sąd nie jest uprawnionym oskarżycielem.

Szanowny Rzeczniku Dyscyplinarny Aleksandrze Żurakowski.

Żeby nie być porównywanym do Jana Hryckowiana, proszę nie brać na siebie odpowiedzialności za przestępstwo bezprawnego pozbawienia wolności, tj. o czyn z art. 189 § 3 k.k. Proszę nie odpowiadać za cudzy bałagan.

Zważyć należy, co następuje.

Nie można ożywić czegoś co nie istnieje.

Nie można uprawomocnić wyroku, który nie istnieje.

Sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy Aleksander Żurakowski, wyznaczony do rozpoznania zażalenia w sprawie IV Kzw 470/22, został wprowadzony w błąd. Nie został wtajemniczony, że w dniu 24 września 2020 r. skład orzekający w sprawie II K 38/19 nie podpisał w myśl art. 113 k.p.k. wyroku o tej sygnaturze, tylko wyrok oznaczony II K 38/20. Z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, iż orzeczenie niepodpisane, nawet jeśli zostało ogłoszone, jest orzeczeniem nieistniejącym w sensie formalnoprawnym.

Sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy Aleksander Żurakowski, wyznaczony do rozpoznania zażalenia w sprawie IV Kzw 470/22, został wprowadzony w błąd. Nie został wtajemniczony, że w dniu 17 grudnia 2020 r., skład orzekający w sprawie IV Ka 436/20 oddalając wyrokiem apelację Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze uprawomocnił nieistniejący fizycznie i formalnie wyrok II K 38/19.

Sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy Aleksander Żurakowski, wyznaczony do rozpoznania zażalenia w sprawie IV Kzw 470/22, został wprowadzony w błąd. Nie został wtajemniczony, że przewodniczący Paweł P. nie wykonał obowiązku wynikającego z art. 105 § 2 k.p.k. i nie sprostował oczywistej omyłki pisarskiej w wyroku II K 38/20 zanim utrzymał w mocy wyrok, który nie istnieje o znaku II K 38/19. Takie są etapy stosowania prawa. Apelacja jest nieprawidłowa, nielegalna i niezasadna.

Sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy Aleksander Żurakowski, wyznaczony do rozpoznania zażalenia w sprawie IV Kzw 470/22, został wprowadzony w błąd. Nie został wtajemniczony, że przewodniczący Paweł P. nie wykonał obowiązku zwrotu oskarżycielowi publicznemu wadliwej apelacji PR 3 Ds. 359.2017 z dnia 29 października 2020 r. lub nie wezwał oskarżyciela publicznego do uzupełnienia braków formalnych po sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej w wyroku II K 38/20, nanosząc na nim wzmiankę, że sprostowano sygnaturę. Apelacja nie powinna otrzymać biegu, ponieważ złożoną ją od niewłaściwego wyroku II K 38/19, który nie zapadł.

Sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy Aleksander Żurakowski, wyznaczony do rozpoznania zażalenia w sprawie IV Kzw 470/22, został wprowadzony w błąd. Nie został wtajemniczony, że przewodniczący Paweł P. miał wiedzę i świadomość, że istnieje „oczywista omyłka pisarska” w wyroku II K 38/20, ponieważ siedmiokrotnie informowałem o tym Sąd Okręgowy w Legnicy w postępowaniu międzyinstancyjnym. Nie sprostowano omyłki i bezprzedmiotowo orzekano.

Sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy Aleksander Żurakowski, wyznaczony do rozpoznania zażalenia w sprawie IV Kzw 470/22, został wprowadzony w błąd. Nie został wtajemniczony, że po uprawomocnieniu nieistniejącego wyroku skazującego II K 38/19, przewodnicząca Sędzia Mariola Majer-Świrska po rozpoznaniu w sprawie oskarżonego Grzegorza Niedźwieckiego z urzędu w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej w dniu 18 stycznia 2021 r. na mocy art. 105 § 1 k.p.k. postanowiła wyręczyć sąd odwoławczy i sprostować oczywistą omyłkę pisarską w sygnaturze akt sprawy podanej na wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 24.09.2020r. w ten sposób, że w miejsce błędnie wpisanej sygnatury jako „II K 38/20” wpisać prawidłowo: „II K 38/19” albowiem w w/w wyroku na skutek oczywistej omyłki pisarskiej mylnie wpisano, iż sygnatura akt sprawy to II K 38/20, podczas gdy w rzeczywistości powinno być II K 38/19.

Sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy Aleksander Żurakowski, wyznaczony do rozpoznania zażalenia w sprawie IV Kzw 470/22, został wprowadzony w błąd. Nie został wtajemniczony, że Sędzia Mariola Majer-Świrska dopuściła się rażącej obrazy przepisów prawa procesowego, nie pouczyła oskarżonego Grzegorza Niedźwieckiego, że Na postanowienie lub zarządzenie co do sprostowania wydane w pierwszej instancji służy zażalenie w myśl art. 105 § 4 k.p.k.

Art. 105. Prostowanie orzeczenia, zarządzenia lub uzasadnienia

1. Oczywiste omyłki pisarskie i rachunkowe oraz w obliczeniu terminów w orzeczeniu lub zarządzeniu albo w ich uzasadnieniu można sprostować w każdym czasie.
2. Sprostowania dokonuje organ, który popełnił omyłkę. Jeżeli postępowanie toczy się przed instancją odwoławczą, może ona z urzędu sprostować orzeczenie pierwszej instancji.
3. Sprostowanie orzeczenia lub jego uzasadnienia następuje w drodze postanowienia, a sprostowanie zarządzenia w drodze zarządzenia.
4. Na postanowienie lub zarządzenie co do sprostowania wydane w pierwszej instancji służy zażalenie.

Niezależnie od faktu, że prawo nie działa wstecz, to przewodnicząca Sędzia Mariola Majer-Świrska nie popełniła omyłki pisarskiej i to nie ona powinna dokonać sprostowania, była nienależycie obsadzona, nie była wyznaczona do sprawy II K 38/19, a w myśl art. 115 § 1 k.p.k. orzeczenia, uzasadnienia i protokoły oraz aneksy podpisują osoby, które orzeczenie wydały. Nieistniejący wyrok II K 38/19 wydała SSR Aneta Andel. W przypadku zmiany sędziego sprawę prowadzi się od nowa.

Sekcja wykonywania orzeczeń oraz windykacji należności sądowych nie otrzymała w myśl art. 11 § 1 k.k.w. z Sądu Rejonowego w Legnicy II Wydział Karny odpisu lub wyciągu wyroku do wykonania o alfanumerycznym oznaczeniu II K 38/19, ze wzmianką o wykonalności, a w przypadku orzeczenia prawomocnego – z datą jego uprawomocnienia się.

Art. 11. Przesyłanie orzeczeń do wykonania

1. Sąd, kierując orzeczenie do wykonania, przesyła jego odpis lub wyciąg, ze wzmianką o wykonalności, a w wypadku orzeczenia prawomocnego – z datą jego uprawomocnienia się, odpowiedniemu organowi powołanemu do wykonywania orzeczenia.

Postępowanie wznawia się z urzędu /…/ w razie ujawnienia się jednego z uchybień wymienionych w art. 439 bezwzględne przyczyny odwoławcze § 1, przy czym wznowienie postępowania jedynie z powodów określonych w pkt 9-11 może nastąpić tylko na korzyść oskarżonego.

Art. 439. Bezwzględne przyczyny odwoławcze

1. Niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia sąd odwoławczy na posiedzeniu uchyla zaskarżone orzeczenie, jeżeli:

6) zapadło z naruszeniem zasady większości głosów lub nie zostało podpisane przez którąkolwiek z osób biorących udział w jego wydaniu;

7) zachodzi sprzeczność w treści orzeczenia, uniemożliwiająca jego wykonanie;

9) zachodzi jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, określonych w art. 17 negatywne przesłanki procesowe § 1 pkt 5, 6 i 8-11;

11) sprawę rozpoznano podczas nieobecności oskarżonego, którego obecność była obowiązkowa.

Art. 113. Podpisywanie orzeczenia

Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego, nie wyłączając przegłosowanego, chyba że orzeczenie zamieszczono w protokole.

Art. 17. Negatywne przesłanki procesowe

1. Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy:

1) czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia;

6) nastąpiło przedawnienie karalności;

9) brak skargi uprawnionego oskarżyciela;

10) brak wymaganego zezwolenia na ściganie lub wniosku o ściganie pochodzącego od osoby uprawnionej, chyba że ustawa stanowi inaczej;

11) zachodzi inna okoliczność wyłączająca ściganie.

Sąd II instancji, żeby wydać merytoryczne rozstrzygnięcie musi bezwzględnie usunąć poważne wątpliwości, kiedy wyrok z dnia 24 września 2020 r. o alfanumerycznym oznaczeniu II K 38/20 stał się prawomocny (?):

w dniu 24 września 2020 r. podczas kapturowego ogłoszenia wyroku, bez udziału na jakiejkolwiek rozprawie głównej rzekomo pokrzywdzonego i bez głosu końcowego stron,
w dniu 17 grudnia 2020 r. podczas odrzucenia apelacji od wyroku znak II K 38/19 (IV Kz 442/20),
w dniu 17 grudnia 2020 r. podczas utrzymania w mocy nieistniejącego wyroku znak II K 38/19 IV Ka 436/20,
w dniu 18 stycznia 2021 r. podczas spóźnionego „sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej” w wyroku II K 38/20 przez sędziego sądu I instancji nie będącego członkiem składu orzekającego i bez pouczenia OSKARŻONEGO o prawie do wniesienia zażalenia, po uprawomocnieniu nieistniejącego wyroku II K 38/19 przez sąd apelacyjny.

Sąd działa w oparciu o trzy rzeczy: dowody, przepisy i sumienie. Nie może wykonać orzeczenia, którego nie ma.

Przewodniczący posiedzenia odwoławczego Aleksander Żurakowski ma obowiązek przestrzegania zasad działania organów państwa, obowiązku przestrzegania prawa, zasady poszanowania godności człowieka, równości, zapewnienia nietykalności osobistej, prawa do sądu i do obrony we wszystkich stadiach postępowania.

Nie może działać w oparciu o domniemania, o zapewnienia, tylko o ściśle określone normy prawne i dowody materialne. Ma obowiązek orzekać w oparciu o pełny materiał dowodowy, o akta sprawy II K 38/19, w tym prawomocny wyrok karny Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 24 września 2020 r. o alfanumerycznym oznaczeniu II K 38/19, zawierający niezbędne elementy wyroku i wymogi formalne, w tym określone w art. 113 k.p.k., czyli podpis wszystkich członków składu orzekającego.

Sędzia rozpoznający zażalenie na polityczne postanowienia zawinionego sądu zamieniające rzekomą grzywnę w łącznej wysokości 2000 zł na 50 dniu bezprawnego pozbawienia wolności, ma obowiązek domagać się otrzymania orzeczenia do wykonania zagwarantowanego w art. 11 § 1 k.k.w.

Sąd, kierując orzeczenie do wykonania, przesyła jego odpis lub wyciąg, ze wzmianką o wykonalności, a w wypadku orzeczenia prawomocnego – z datą jego uprawomocnienia się, odpowiedniemu organowi powołanemu do wykonywania orzeczenia.

Musi je okazać oskarżonemu. Po spełnieniu tych warunków będziemy mogli mówić o bezstronności, obiektywności i praworządności.

Reasumując

Obowiązek wznowienia postępowania z urzędu

Art. 542. Zasady wznowienia postępowania

3. Postępowanie wznawia się z urzędu tylko w razie ujawnienia się jednego z uchybień wymienionych w art. 439 bezwzględne przyczyny odwoławcze § 1, przy czym wznowienie postępowania jedynie z powodów określonych w pkt 9-11 może nastąpić tylko na korzyść oskarżonego.

Bezwzględne przyczyny odwoławcze

Orzeczenie z dnia 24 września 2020 r. o alfanumerycznym oznaczeniu II K 38/19 nie zostało podpisane przez którąkolwiek z osób biorących udział w jego wydaniu (art. 439 § 1 pkt 6 k.p.k.).

Zachodzi jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, określonych w art. 17 negatywne przesłanki procesowe § 1 pkt 5, 6 i 8-11 (art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.).

Sprawę rozpoznano podczas nieobecności oskarżonego, którego obecność była obowiązkowa. W razie niestawiennictwa strony, obrońcy lub pełnomocnika, których stawiennictwo jest obowiązkowe, czynności procesowej nie przeprowadza się, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 117 § 3 k.p.k., art. 374 § 1 k.p.k.).

Negatywne przesłanki procesowe

Brak skargi uprawnionego oskarżyciela – art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k.

Prokuratura Rejonowa w Jeleniej Górze jako oskarżyciel publiczny wniosła do Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w dniu 24 października 2018 r. niedopuszczalny akt oskarżenia o czyn z art. 226 § 1 k.k., który należało oddalić (Wyrok TK P 3/06, Uchwała SN I KZP 8/12).

Prokuratura Rejonowa w Jeleniej Górze jako oskarżyciel publiczny nie wniosła skargi o przestępstwo znieważenie osoby, zawetowała czyn z art. 216 § 1 k.k. (patrz apelacja).

Sędzia Sądu Rejonowego w Legnicy Aneta Andel przekroczyła uprawnienia zmieniając zarzut znieważenia funkcjonariusza publicznego na prywatnoskargowe znieważenie osoby, bez zgody oskarżyciela publicznego i oskarżyciela prywatnego. Rolą i zadaniami sędziego nie jest bycie oskarżycielem publicznym (art. 45 k.p.k.), czy oskarżycielem prywatnym, tylko bycie bezstronnym, kontradyktoryjnym arbitrem.

Pokrzywdzony nie działał jako strona w charakterze oskarżyciela posiłkowego (Rozdział 5), odstąpił od oskarżenia (art. 496 § 3 k.p.k.).

Mamy tu do czynienia z bezwzględnymi przyczynami odwoławczymi określonymi w art. 439 § 1 pkt 6, 7, 9 i 11 k.p.k. i negatywnym przesłankami procesowymi określonymi w art. 17 § 1 pkt 1, 6 i 9-11 k.p.k. (brak skargi uprawnionego oskarżyciela).

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że wyrok karny II K 38/19 nie istnieje, to żeby wilk syty był i owca cała, postępowanie II K 38/19 należy wznowić z urzędu na podstawie art. 542 § 3 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1 pkt 6, 9 k.p.k. i art. 17 § 1 pkt 9-11 k.p.k. bądź wznowić nielegalną apelację IV Ka 436/20 i umorzyć postępowanie na podstawie art. art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.

Załączników: 9